به گزارش خبرگزاری یولن، نتایج این مطالعه که با نام «آلومنی» (Alumni) شناخته می‌شود، نشان می‌دهد استفاده از موتورهای هسته‌ای می‌تواند سفر به مقاصدی مانند ماه و مریخ را سریع‌تر و کارآمدتر از موتورهای شیمیایی یا الکتریکی کنونی ممکن کند.
این موتورهای جدید با استفاده از واکنش‌های شکافت هسته‌ای، سوخت را تا دمای بالا گرم کرده و آن را با فشار از نازل موتور خارج می‌کنند. این روش رانش بالایی ایجاد کرده و زمان سفرهای فضایی را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. در مقایسه، موتورهای شیمیایی برای شتاب‌گیری و کاهش سرعت، نیاز به حجم بالایی از سوخت دارند که حمل آن در سفرهای طولانی‌مدت نه‌تنها دشوار بلکه بسیار پرهزینه است.
امنیت در اولویت، راندمان در اوج
مطالعه آلومنی به‌طور ویژه به ایمنی این فناوری پرداخته است. در این سامانه، راکتور هسته‌ای تا زمانی که فضاپیما از زمین فاصله نگرفته و در مداری ایمن قرار نگیرد، فعال نمی‌شود. پیش از فعال‌سازی، اورانیوم مورد استفاده سطح رادیواکتیویته بسیار پایین و غیرسمی دارد. همچنین، سپری چندلایه برای حفاظت فضانوردان از پرتوهای گاما و نوترون در زمان فعالیت موتور در نظر گرفته شده است. نکته جالب اینکه به دلیل کاهش زمان سفر، فضانوردان در مجموع کمتر از سفر با فضاپیماهای معمولی در معرض پرتوهای کیهانی قرار می‌گیرند.
مطالعات انجام‌شده همچنین به طراحی جدیدی از هسته‌های سرامیکی-فلزی پرداخته که نسبت رانش به وزن را بهبود می‌بخشد. کارشناسان این پروژه پس از بیش از یک سال تحلیل و شبیه‌سازی رایانه‌ای، اکنون قصد دارند آزمایش‌ها را برای بررسی دقیق‌تر طرح انجام دهند. البته موانعی چون تهیه سوخت مناسب، ساخت تجهیزات ایمن و فراهم کردن زیرساخت‌های آزمایشی پیش روست.
با وجود پیچیدگی‌ها، مطالعه «آلومنی» استفاده از پیشرانه هسته‌ای را برای ماموریت‌هایی که نیاز به تغییر سرعت شدید (بیش از ۲۵ هزار کیلومتر در ساعت) دارند، مانند سفر به ماه یا مریخ، بسیار مناسب ارزیابی کرده است. در این میان، هیدروژن به عنوان کارآمدترین سوخت شناسایی شده، هرچند گزینه‌های جایگزینی چون آمونیاک نیز به دلیل سهولت در ذخیره‌سازی و کاهش جرم خشک موتور می‌توانند در برخی ماموریت‌ها مفید باشند.
۲۲۷۲۲۷
