به گزارش خبرگزاری یولن به نقل از ایرنا، فرمانده پلیس راه شمال استان کرمان هفتم آذر سال ۱۴۰۲ و یک روز پس از این حادثه با بیان اینکه علت تصادف خودرو پراید و کامیون میکسر در جاده رابُر – اسفندقه، «تغییر ناگهانی مسیر کامیون» بوده گفت: مرگ چهار نفر از همکاران شبکه بهداشت رابُر در این حادثه به علت پرتاب بار و وزن میکسر روی پراید رخ داده است.
دانشگاه علوم پزشکی کرمان نیز در پاسخ به انتشار مطالبی در مورد حادثه روز ۶ آذر جاده رابُر و کشته‌شدن چهار نفر از همکاران شبکه بهداشت این شهرستان اعلام کرد: اظهارنظر درباره این مهم نیاز به بررسی تخصصی توسط تیم بازرسی دانشگاه دارد و با مقصران برخورد خواهد شد.
پیگیری ها نیز نشان می دهد که پرونده در دستگاه قضا تاکنون به صدور حکم بدوی منتج شده که به علت فرآیندهای بعدی پیگیری، همچنان رای نهایی در محاکم تجدیدنظر صادر نشده و منتظر صدور رای هستند.
حال و در یکسالگی این حادثه، خانواده یکی از این افراد که در حادثه جان خود را از دست دادند با حضور در ایرنا ضمن گرامیداشت یاد این افراد بر ضرورت پیگیری اداری مطالباتشان تاکید کردند؛ موضوعی که مسئولان دانشگاه علوم پزشکی کرمان نیز می گویند که مورد پیگیری آنان قرار دارد، برخی درخواست ها خارج از حوزه وزارت بهداشت است و پیگیری درباره آنها را در دست انجام دارند.
این خانواده ها خواهان شهید خدمت اطلاق شدن این افراد و نیز به کارگیری یکی از بستگان آنان هستند، هرچند درباره میزان دریافت حقوق و مزایا که به قرار مقررات از طریق تامین اجتماعی انجام می شود نیز مباحثی را مطرح می کنند.
رامین تاج الدینی همسر «زهرا کریم قاسمی» مامای اعزام شده از مرکز بهداشت شهرستان رابُر زیرمجموعه دانشگاه علوم پزشکی کرمان یکی از پنج نفری است که در حادثه رانندگی ششم آذرماه سال ۱۴۰۲ حین اعزام تیمی از کادر درمان این شهرستان برای سرکشی و معاینه بیماران مناطق روستایی، جان خود را از دست داد که در این مصاحبه توضیح می دهد:
شرح روز حادثه
ما از بهترین های کادر درمان کشور را از دست دادیم، افرادی که برای خدمت رسانی در مناطق محروم شهرستان رابر یعنی زادگاه سردار دل ها سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، حین انجام ماموریت کاری در مسیر نجات جان شهروندان این کشور دچار حادثه شدند، سه نفر ازجمله زهرا کریم قاسمی (ماما)، صفیه رکنی(نیروی بهداشتی) و مینا بادافره(کارشناس ارشد بهداشتی) جزو کادر رسمی مرکز بهداشت رابر بودند و زهرا جلالی به عنوان نیروی شرکتی دارویار بود که آنان را همراهی می کرد و این کادر درمان به اضافه راننده در آن حادثه تلخ جان خود را از دست دادند.
در آن روز تلخ، هفت نفر از خانواده ما را یک پراید سوار شدند و عزیزان ما با این نوع خودرو به بدترین و خطرناکترین مناطق جاده ای اعزام شدند؛ در این شرایط بیماران خانه بهداشت روستایی را معاینه کردند، این جاده حتی آسفالت، خط کشی و ایمن سازی خوبی ندارد.
تیم کادر درمان در ابتدا هفت نفر بود که در مسیر برگشت یکی از آنان از خودرو پیاده می شود و ۶ نفر باقی می ماند که در دوراهی سد شهیدان امیرتیموری(واقع در جاده رابر – جیرفت) با یک کامیون میکسر پیمانکار اداره راه برخورد می کنند و این حادثه ناگوار برای آنان اتفاق می افتد.
در واقع قصور و تخلف زیادی در این پرونده وجود داشته، چهار نفر از راکبان این خودرو در دم فوت کردند و یکی از آنها در روز بعد در بیمارستان جان خود را از دست داد.
نحوه رسیدگی به خانواده داغداران در این یک سال چگونه بود؟ آیا مطالبه ای از مسئولان دارید؟
همسر من برای خدمت به مردم در مناطق محروم سیستان و بلوچستان به تحصیل پرداخت و در نهایت جان خود را برای خدمت به این کشور، نظام و مردم در مناطق محروم شهرستان رابُر تقدیم کرد؛ قرار بود دریافتی حقوق کارکنان بهداشت رابُر به میزان شاغلان برگردانده شود که انجام نشده است.
قرار بوده فرزندان آنان به عنوان جایگزین به کار گرفته شوند که پیگیر این مساله هستیم تا انجام شود.
همچنین ما تقاضا داریم چون این افراد حین خدمت و امور اداری دچار حادثه شدند شهید خدمت تلقی شوند.
یکی از مهمترین مطالبات ما اینست که مسئولان رده بالا کشور به ویژه در وزارت بهداشت حداقل به وعده ها عمل کنند.
حرف آخر؛ درد دل ما را به گوش مسئولان برسانید!
فرزند برخی از جانباختگان یک سال و نیم و دختر بچه من سه ساله شده اما کسی برای آنان کاری نکرد؛ صدای ما را حداقل به مسئولان رده بالای کشور برسانید و بگویید که این خانواده دردی به دل دارند و هرروز از فراق عزیزانشان می سوزند.
این داغی که بر سر ما آمده تا ابد، یک عمر ما را می سوزاند، ما را خانه نشین کرده، تقاضا داریم حداقل دولت صدای این خانواده ها را بشنود. داغی که ما دیدیم تمامی ندارد و فقط توقع داریم که مسئولان در این لحظات سخت در کنار ما بایستند. البته نماینده مردم شهرستان های بافت، رابر و ارزوییه در مجلس شورای اسلامی نیز پیگیر مطالبات ما است و جلساتی هم در این حوزه با متولیان و دست اندرکاران داشته است.
تقاضا داریم مطالبات ما را رسانه ای کنید تا به گوش مسئولان برسد ، تمامی کادر درمان فرزندان کوچک و نونهالی داشتند که نیازمند حمایت مسئولان و دولت هستند، حق آنان ضایع شده وقتی فرزند من از ۲ سالگی یتیم شده، حداقل نگذارید که آینده آنان خراب شود.
همسر من با ۲۸ سال سن جان خود را برای این کشور و نظام گذاشت، یادم نمی رود که سیل آمده بود و باید در اوج بارندگی ها و سرمای زمستانی برای معالجه بیماران می رفت، کشور ما اینگونه افرادی را از دست داده است، از خودگذشتگی آنان را از یاد نبرید.
منیره مهدی‌پور مادر زهرا کریم قاسی نیز در حالی که با گوشه چادرش اشک هایش را پاک می کند به خبرنگار می گوید: فرزند من شهیدگونه زیست و در مسیر خدمت به مردم جان خود را از دست داد؛ در واقع این حق واقعی فرزند من و دیگر جانباختگان کادر درمان رابر است که شهید اعلام شوند؛ نباید محدودیت و مانعی برای این موضوع وجود داشته باشد.
خبرنگار نیز موضوع را از مسئولان علوم پزشکی پیگیری کرد که تایید کردند درخواست ها و پیگیری های اداری برای شهید خدمت قلمدادشدن این افراد را انجام داده اند و این موضوع تابع مقررات در دیگر نهادهای غیر از وزارت بهداشت است؛ همچنین باتوجه به تعلق گرفتن مزایا از سوی بیمه تامین اجتماعی، خانواده درخواست کمک های بیشتری را دارد که مسئولان علوم پزشکی گفته بودند پیگیر هستند اگر بتوانند در نتیجه همکاری هیات امنا مجوز کمک های مالی در حد مقدور و بضاعت را برای این افراد جلب کنند.
خبرها حاکیست که چندروز پیش نیز مسئولان بهداشت و درمان در مراسم سالگرد این حادثه در رابر حضور یافتند و با اعضای خانواده این افراد دیدار داشتند، در این دیدارها بر ضرورت پیگیری مطالبات افراد در چارچوب مقررات موجود تاکید و مقرر شد در مجموعه وزارت بهداشت و سایر دستگاه های متولی، این مساله مورد پیگیری جدی تر قرار گیرد.م
