به گزارش یولن، داشتن عمر طولانی همراه با سلامتی، یکی از آرزوهای همیشگی انسان است. چند روز پیش ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد یک مرد ۱۲۰ ساله خُندابی، در سلامت کامل به سر می‌برد و هیچ گونه بیماری زمینه‌ای ندارد و همه کارهای شخصی خود را به تنهایی انجام می‌دهد و روحیه شادی هم دارد.
همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: خیلی‌ها می‌گویند تنها ژن خوب باعث می‌شود که یک فرد ۱۰۰ سالگی خود را ببیند و همچنان سرحال و قبراق هم باشد. دانشمندان می‌گویند کمتر از ۲ درصد از مرگ‌های زودهنگام مربوط به ژنتیک است و ۱۷ درصد از مرگ‌ها تحت تاثیر عوامل محیطی رخ می‌دهند.
مطالعات برخی پژوهشگران طب ایرانی هم نشان داده که عوامل ژنتیکی تنها حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد در طول عمر نقش دارند. در حالی که بیش از ۷۰ درصد به عوامل محیطی و سبک زندگی ازجمله تغذیه مناسب، خواب خوب، تحرک بدنی، آرامش روان و کیفیت ارتباطات اجتماعی مربوط است.
نگاه طب ایرانی هم به ماجرای طول عمر جالب است؛ بر اساس آموزه‌های حکمای طب ایرانی، عمر طبیعی انسان می‌تواند تا ۱۲۰ سال هم برسد. مشروط بر اینکه «تدبیر مزاج و اخلاط» به درستی صورت گیرد. یعنی اگر فردی مزاج معتدل داشته باشد و سبک زندگی‌اش مطابق با مزاج و فصل و سن باشد، می‌تواند بدون ابتلا به بیماری‌های مزمن، به پیری برسد و سلامت هم باشد.
دکتر غزاله حیدری، پزشک و متخصص طب ایرانی در این زمینه می‌گوید: در متون طب سنتی می‌گویند هر فردی یک حرارتی دارد که تا زمانی که آن حرارت با او هست، آن فرد زنده است و حرارتش که تمام شود، او می‌میرد. آن حرارت را هم یک رطوبتی می‌سازد و میزان رطوبت افراد مختلف با هم فرق دارد. پس این دقیقا برمی‌گردد به ژنتیک. یعنی ژنتیک قطعا در عمر طولانی تاثیر دارد.
این متخصص طب ایرانی ادامه می‌دهد: البته عمر، هم تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی است و هم تحت تاثیر عوامل محیطی. هردو نقش دارند و نمی‌توانیم بگوییم فقط ژنتیک یا فقط عوامل محیطی (مثل سبک زندگی) موثرند. البته کسی که ژنتیک نسبتا خوبی دارد و بیماری‌های زمینه‌ای و ارثی ندارد، همچنان می‌تواند تحت تاثیر عوامل محیطی یا تحت موتاسیون‌های ژنی، قواعد موجود را به هم بریزد.
دکتر حیدری با تاکید بر این نکته که مزاج افراد قطعا روی میزان عمر آنها تاثیر دارد، می‌گوید: قطعا افرادی که رطوبت غریزی بیشتری دارند، عمر طولانی‌تری دارند و این یعنی دارای ژنتیک بهتری هستند.
در طب ایرانی اعتقاد بر این است که ایجاد حیات و ادامه آن به رطوبت غریزی وابسته است و مرگ طبیعی انسان زمانی رخ می‌دهد که این رطوبت به پایان می‌رسد. این رطوبت از بدو تولد با ما است و عامل حیاتی برای تداوم حیات و عماکرد درست اندام‌ها است.
طبق متون طب سنتی، رطوبت غریزی به دو دسته اصلی (ناشی از نطفه) و غیراصلی (ناشی از تغذیه) قابل تقسیم است و معمولا انواع رطوبت غریزی غیراصلی، جایگزین رطوبت‌های غریزی اصلی می‌شوند تا رطوبت غریزی اصلی در حد امکان دچار کمترین تحلیل شود و تا زمانی که عمر طبیعی فرد اقتضا می‌کند، باقی بماند.
طب ایرانی، رطوبت غریزی کافی و معتدل را یکی از کلیدهای مهم طول عمر می‌داند. البته به شرطی که با تدبیر همراه باشد. متخصصان طب ایرانی می‌گویند هرچه این رطوبت غریزی معتدل‌تر و پایدارتر باشد، بدن توانایی بیشتری برای حفظ حرارت غریزی و بازسازی خود دارد و در نتیجه فرسایش و پیری دیرتر اتفاق می‌افتد و عمر طولانی‌تر می‌شود. افرادی که با مزاج گرم و تر یا معتدل متولد می‌شوند و سبک زندگی‌شان (مثلا با کم‌خوابی، تغذیه ناسالم، استرس مزمن) باعث هدررفت این رطوبت نمی‌شود، معمولا سالم‌ترند و دیرتر هم دچار ضعف قوا و بیماری می‌شوند.
۴۷۲۳۶
