در شرایطی که به اوج فعالیت بیست‌وپنجمین چرخه ۱۱ ساله خورشید نزدیک می‌شویم، مجموعه‌ای از نواحی فعال که سیارات در برابر آن‌ها کوتوله‌ای بیش نیستند، همراه با رشته‌های خورشیدی پرپیچ‌وتاب بر سطح ستاره فروزان منظومه شمسی خودنمایی می‌کنند.
رشته‌ها، پلاسمای داغی هستند که درون میدان مغناطیسی نیرومند مناطق فعال شناور شده‌اند و آن‌هایی که به از لبه خورشید بالاتر دیده می‌شوند، زبانه‌های خورشیدی را تشکیل می‌دهند. زبانه‌های عظیمی که نزدیک به وضعیت ساعت ۴ (صفحه ساعت را در نظر بگیرید) و ساعت ۹ در اطراف لبه خورشید دیده می‌شوند، حلقه‌های پس‌شراره‌ای حاصل از ۲ فوران خورشیدی کلاس X هستند که همان روز ۲۶ اردیبهشت اتفاق افتادند. جالب‌تر اینکه زبانه واقع در موقعیت ساعت ۴ با لکه‌های خورشیدی عظیم AR 3664 ارتباط دارد که پشت لبه خورشید پنهان شده‌اند و فوران عظیم آن‌ها سبب شد شفق‌های قطبی تا عرض‌های میانی نیز دیده شوند.
فام‌سپهر، لایه نازک و کم‌فروغی بر فراز نورسپهر (قرص درخشان خورشید) است که به خاطر درخشندگی کمتر نسبت به نورسپهر، با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود. در شرایط خورشیدگرفتگی کامل می‌توان برخی از زبانه‌ها وشراره‌های فام‌سپهر را درلبه خورشید مشاهده کرد، اما به لطف دمای بالاتر فام‌سپهر (۱۰هزار کلوین) در مقایسه با دمای نور سپهر (۵۸۰۰ کلوین)، اتم‌های هیدروژن در فام‌سپهر تابش خاصی به نام تابش هیدروژن آلفا (خط اول رشته بالمر) می‌تابانند. اگر تلسکوپ یا دوربین عکاسی را به فیلتر هیدروژن آلفا مجهز کنید و با آن به خورشید بنگرید، می‌توانید جزئیات حیرت‌انگیز فام‌سپهر و سطح خورشید را به وضوح ببینید.
اعتبار عکس: Steen Søndergaard. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
