خبرِ ورود موتورهای هایپرسونیک به عرصه پروازهای آزمایشی، تصویری از آینده‌ای را نشان می‌دهد که سفرهای هوایی و توانمندی‌های نظامی را دگرگون می‌کند. پروژه ATLAS به‌سرپرستی GE Aerospace ، یک رم‌جت سوخت جامد (SFRJ) را آزمایش کرده است که در واقع موتوری ساده بدون قطعات متحرک است که وقتی وسیله‌ای به سرعت بالا برسد، هوای ورودی را فشرده و با سوخت سطحی واکنش می‌دهد تا رانش عظیم تولید شود.
تفاوت اساسی این طراحی با موتورها و سوخت‌های متعارف این است که سوخت جامد، درون دیواره موتور قرار دارد و اکسیژن لازم از هوا تأمین می‌شود؛ نتیجه این طراحی کاهش وزن و افزایش کارایی است که طبق پیش بینی ها می‌تواند تا حدود ۱۰۰۰ ثانیه برسد.
معجزه‌ای به نام رم‌جت
رم‌جت‌ها ذاتاً برای سرعت‌های مافوق صوت و هایپرسونیک مناسبند؛ ولی مشکل اصلی در مهندسی کلیدی، کنترل جریان ورودی و جلوگیری از ذوب یا آسیب موتور در اثر دما و فشارهای شدید است. در آزمایش ATLAS، موتور روی یک F-۱۰۴ استارفایتر نصب شد تا آیرودینامیک واقعی و رفتار سیستم در پرواز بررسی شود؛ هرچند که در جریان این آزمایش محققان موتور را روشن نکردند. نتایج اولیه نشان می‌دهد که این سامانه توانایی دستیابی به حدود ماخ ۲.۲ را دارد و نوید حرکت به‌سوی پروازهای ۵+ ماخ را می‌دهد.
پیامدهای این فناوری گسترده است: کاهش چشمگیر زمان سفرهای دوردست، تحول در طراحی دفاع هوایی و ایجاد رقابت جدید در فناوری‌های هوافضا و نظامی.
البته چالش‌های عملی، از نیاز به پرتاب اولیه برای واردکردن رم‌جت به محدوده کاری تا مدیریت حرارتی و ایمنی، هنوز پیش رو هستند؛ حالا این سؤال مطرح می‌شود: آیا آزمایش‌های بعدی ATLAS روشن‌کنندهٔ مسیر رسیدن به پروازهای تجاری هایپرسونیکِ امن و مقرون‌به‌صرفه خواهد بود یا این فناوری ابتدا میدان نبرد را دگرگون خواهد کرد؟
برای مطالعه ادامه این مقاله، اینجا کلیک کنید.
