تینا مزدکی_نهنگ‌های قاتل، یا همان «اورکاها»، به رفتار دوستانه شهرت ندارند. این شکارچیان معروف اغلب به قایق‌ها حمله می‌کنند و دیگر جانوران را به دلایل نامشخص آزار می‌دهند. اکنون، برای نخستین بار، گروهی از آن‌ها هنگام حمله‌ی مکرر به کوسه‌های سفید جوان در یک زیستگاه پرورش کوسه‌ها مشاهده شده‌اند.
پژوهشگران در جریان رصد هوایی اورکاها در خلیج کالیفرنیا، دو شکار را از طریق پهپاد ثبت کردند. در ویدئویی که مربوط به اوت ۲۰۲۰ است، پنج اورکا با همکاری یکدیگر کوسه‌ای سفید جوان را به سطح آب کشاندند و آن را به پشت برگرداندند.
در همان لحظه، نبرد عملاً تمام شده بود. برگرداندن بدن کوسه موجب بروز حالتی فلج‌کننده به نام «بی‌حرکتی تونیک» می‌شود، پدیده‌ای شبیه از دست دادن کنترل بدن در ژیمناست‌ها که در آن هماهنگی ذهن و بدن حیوان به‌هم می‌ریزد. اورکاها همین روند را با کوسه‌ی دیگری تکرار کردند. در هر دو مورد، هدف اصلی‌شان دسترسی به کبد کوسه بود؛ اندامی سرشار از مواد مغذی و انرژی.
دو سال بعد، در اوت ۲۰۲۲، پژوهشگران صحنه‌ای مشابه را ثبت کردند: پنج اورکا دوباره کوسه سفید جوانی را برگرداندند و کبد آن را خوردند. بررسی دقیق تصاویر نشان داد همان گروه معروف به «دسته‌ی مونتسوما» در هر دو حمله نقش داشته است.
اریک هیگوئرا ریواس، زیست‌شناس دریایی و نویسنده‌ی اصلی مقاله، در بیانیه‌ای گفت: «این رفتار گواهی بر هوش بالای اورکاها، تفکر راهبردی و یادگیری اجتماعی پیچیده‌ی آن‌هاست؛ زیرا این روش‌های شکار از نسلی به نسل دیگر درون گروه‌ها منتقل می‌شود.»
پیش‌تر نیز مواردی از حمله‌ی اورکاها به کوسه‌های سفید گزارش شده بود، اما هدف معمولاً کوسه‌های بالغ هم برای تأمین غذای بیشتر و هم برای حذف رقیبان شکار بودند. مشاهدات جدید، نخستین شواهد مستقیم از شکار سیستماتیک کوسه‌های سفید جوان به‌دست اورکاها را ارائه می‌دهد. پژوهشگران احتمال می‌دهند تغییرات اقلیمی و گرم‌تر شدن آب‌ها باعث جابه‌جایی زیستگاه‌های پرورش کوسه‌ها به مناطق شکار اورکاها شده است.
از آن‌جا که بچه‌کوسه‌ها از بدو تولد بدون مراقبت والدین زندگی می‌کنند، زیستگاه‌های پرورش آن‌ها بیشتر به پرورشگاه شباهت دارد تا پناهگاه. در حالت معمول، این وضعیت خطری ندارد، زیرا دشمن طبیعی کمی دارند. اما اکنون که وارد قلمرو اورکاها شده‌اند، ممکن است مجبور شوند دوباره جابه‌جا شوند.
آلیسون تاونر، زیست‌شناس دریایی دانشگاه رودز در آفریقای جنوبی که در این پژوهش نقشی نداشته اما روی شکار کوسه‌ها به‌وسیله‌ی اورکاها تحقیق می‌کند، می‌گوید: «زیستگاه‌های پرورش، جایی هستند که کوسه‌های جوان در آن رشد کرده و مهارت شکار را یاد می‌گیرند. بیرون راندن آن‌ها از این مناطق می‌تواند بسیار آسیب‌زا باشد. اگر این فشار موقت باشد، اثر چندانی ندارد، اما در صورت تکرار، ممکن است بچه‌کوسه‌ها را به زیستگاه‌های نامناسب‌تر و خطرناک‌تر بکشاند و در نهایت کل اکوسیستم را برهم بزند.»
منبع: yahoo
۵۸۳۲۳
