به گزارش خبرگزاری یولن، روزنامه اعتماد نوشت:
با افزایش زمزمه‌ها پیرامون احتمال تغییرات در راس مدیریت باشگاه پرسپولیس، نام‌های مختلفی در رسانه‌ها و فضای مجازی به عنوان گزینه‌های جانشینی رضا درویش مطرح شده است.
نکته قابل تامل تکرار چهره‌هایی است که پیش از این هم سابقه حضور در راس مدیریت این باشگاه پرطرفدار را داشته‌اند و عملکرد آنها در گذشته کارنامه درخشانی را به نمایش نمی‌گذارد؛ وضعیتی که نشان‌دهنده تداوم یک چرخه معیوب در مدیریت فوتبال ایران، به خصوص در باشگاه‌های بزرگ است؛ چرخه‌ای که در آن به جای استفاده از متخصصان، مدیران آکادمیک و نیروهای تازه نفس با ایده‌های نو و دانش روز مدیریت ورزشی، شاهد بازگشت مکرر مدیرانی هستیم که در دوره‌های قبلی نتوانسته‌اند تحول بنیادینی ایجاد کنند یا مشکلات اساسی باشگاه را حل نمایند.
این تکرار مکررات، نه تنها به رشد و توسعه پایدار باشگاه‌ها کمکی نمی‌کند، بلکه باعث درجا زدن، انباشت مشکلات و در نهایت سرخوردگی هواداران می‌شود. در گمانه‌زنی‌های اخیر برای جانشینی درویش، نام‌هایی چون جعفر سمیعی، حبیب کاشانی، علی‌اکبر طاهری و حمیدرضا گرشاسبی مطرح شده‌اند.
هرچند دو گزینه آخر، یعنی طاهری و گرشاسبی، نزد بخش قابل توجهی از هواداران پرسپولیس به دلیل نتایج نسبتا خوب در دوران مدیریتشان از محبوبیت نسبی برخوردارند و برخی هواداران خواستار بازگشت آنها هستند، اما به نظر می‌رسد شانس چندانی برای نشستن بر صندلی مدیرعاملی در شرایط فعلی ندارند.
در مقابل، اصلی‌ترین گزینه‌ای که نامش به‌طور جدی مطرح می‌شود و از شانس بیشتری برخوردار است، جعفر سمیعی است. مدیر اسبق پیکانی لابی‌های گسترده‌ای برای بازگشت به پرسپولیس آغاز کرده است. اما دورانی که وی مدیریت پرسپولیس را بر عهده داشت، با چالش‌های مهمی همراه بود که انتقادات زیادی را متوجه او ساخت.
در آن مقطع، باشگاه شاهد جدایی ستون‌های کلیدی و تاثیرگذار تیم نظیر محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو بود؛ بازیکنانی که فقدانشان تاثیر مستقیمی بر قدرت تیم در فصل‌های بعد گذاشت و جبران آن هزینه‌های زیادی را به باشگاه تحمیل کرد.
در بخش مالی هم با وجود اینکه سمیعی به عنوان مدیری که تلاش می‌کرد سلامت مالی را حفظ کند شناخته می‌شد اما مدیریت او به‌شدت به چشم امید به پاداش فینالیستی پرسپولیس در آسیا وابسته بود و تیم در آن دوره با بدهی سنگین مالیاتی هم دست و پنجه نرم می‌کرد.
بر اساس اطلاعات رسیده، اگر سمیعی بار دیگر مدیر پرسپولیس شود، رویکرد او بسیار نزدیک به مدیریت فعلی رضا درویش خواهد بود و احتمالا شاهد ادامه مسیری خواهیم بود که در حال حاضر طی می‌شود! مسیری که با توجه به نارضایتی گسترده هواداران از وضعیت فعلی، نویدبخش آینده روشنی نیست.
سمیعی که سابقه فعالیت امنیتی و حضور در حراست وزارت ورزش را دارد، در گذشته با حمایت‌هایی توانست در پرسپولیس بماند و افرادی نظیر عطایی و شکوری را در این باشگاه صاحب پست‌های مهمی کند. حالا در صورت بازگشت احتمالی او، این گمانه‌زنی وجود دارد که بار دیگر راه برای حضور و فعالیت این افراد در بدنه مدیریتی پرسپولیس باز شود؛ افرادی که سابقه فعالیتشان در پرسپولیس و دیگر پست‌های مدیریتی خالی از انتقاد نبوده است.
اما نکته مهم دیگری که در این معادله دخیل است و پیچیدگی موضوع را بیشتر می‌کند، نظر کنسرسیوم بانکی مالک باشگاه است. به نظر می‌رسد این کنسرسیوم تمایل دارد که رضا درویش در سمت خود باقی بماند؛ مدیری که اصلا مورد تایید و حمایت بخش عمده‌ای از جامعه هواداری پرسپولیس نیست و عملکرد او در زمینه نقل و انتقالات و ارتباط با هواداران با انتقادات جدی روبرو است.
این تضاد میان خواست مالک و نظر هواداران، وضعیت را مبهم‌تر کرده است. با این حال درویش دست از تلاش برنداشته و در روزهای گذشته در جلسه‌ای با حضور یکی دیگر از اعضای هیات‌مدیره جلسه با احمدی برگزار کردند. او خودش را در بازار نقل و انتقالات فعال نشان داده است تا بلکه بتواند رضایت بالادستی‌ها را جلب نماید.
در نهایت، در صورتی که فشارها برای رفتن درویش افزایش یابد و این اتفاق رخ دهد با توجه به گمانه‌زنی‌های موجود و نزدیکی سمیعی به برخی مراکز قدرت و تصمیم‌گیری، شانس مدیر امتحان پس‌داده‌ای چون او بیشتر از گزینه‌های مردمی‌تر یا متخصص‌تر به نظر می‌رسد. اما در بین گزینه‌هایی که در رای‌گیری‌های هواداری در فضای مجازی با استقبال کم هواداران مواجه شد، حبیب کاشانی است. او که سابقه سال‌های سال عضو شورای شهر تهران را در کارنامه دارد بدش نمی‌آید بازهم سکان مدیریت باشگاهی که قبلا مدیریتش را برعهده داشت را برعهده بگیرد!
این یعنی تکرار یک داستان قدیمی در پرسپولیس و فوتبال ایران؛ داستانی که در آن منافع، ارتباطات و لابی‌گری بر شایستگی، تخصص و خواست هواداران اولویت دارد و آینده باشگاه در هاله‌ای از ابهام و تکرار گذشته باقی می‌ماند، مگر اینکه اراده‌ای قوی برای شکستن این چرخه معیوب شکل گیرد.
۲۷۳۰۲
