به گزارش خبرگزاری یولن، پرندگان توانایی‌های شگفت‌آوری دارند. برخی بدون اینکه حتی بال بزنند، در آسمان اوج می‌گیرند؛ برخی به مدت بیش از یک قرن زندگی می‌کنند و برخی مانند رنگین‌کمان چشم‌نواز هستند. اما آیا تابه‌حال با دیدن پرنده‌ای که در آسمان درحال پرواز است، به این موضوع فکر کرده‌اید که آن‌ها تا چه ارتفاعی می‌توانند بالا بروند؟
براساس گزارش زومیت، گونه‌ای کرکس به نام دال روپلی (Gyps rueppellii) رکورددار بلندترین ارتفاع پرواز در بین پرندگان است. در سال ۱۹۷۳ یکی از اعضای این گونه از کرکس‌ها با هواپیمای تجاری در ۱۱٬۳۰۰ متری بالای ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد. درحالی‌که یکی از موتورهای هواپیما آسیب دیده بود، هواپیما درنهایت موفق شد به زمین بنشیند. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود. تنها چیزی که از آن باقی مانده، تعدادی پر بود که به کمک آن‌ها می‌شد پرنده را شناسایی کرد.
پرنده‌ای که به هواپیما برخورد کرد، احتمالا جفتی داشت که با مرگ او تنها شد. این پرندگان بسیار اجتماعی هستند و تصور می‌شود سبک تک‌جفتی داشته باشند و هر دو والدین در مراقبت از فرزندان خود در ۱۵۰ روز نخست زندگی آن‌ها همکاری می‌کنند.
دال روپلی، بومی منطقه‌ای از آفریقا به نام ساحل است که گستره‌ای از خشکی بین صحرای بزرگ آفریقا و گرم‌دشت سودان را شامل می‌شود و کشورهایی ازجمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی در این منطقه قرار دارند. آن‌ها گاهی در اسپانیا نیز دیده می‌شوند.
در فهرست سرخ آی‌یوسی‌ان، دال روپلی به‌عنوان گونه در بحران انقراض طبقه‌بندی شده است. مانند بسیاری از پرندگان دیگر در آفریقا، آن‌ها به خاطر از دست‌دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه حیوانات درمعرض خطر نابودی قرار دارند. مسمومیت نیز از مشکلات بزرگی است که این پرندگان خصوصا در شرق آفریقا با آن روبه‌رو هستند. این امر تا حد زیادی ناشی از نوعی آفت‌کش به نام کربوفوران است، هرچند دیکلوفناک هم احتمالا در مسمومیت آن‌ها نقش دارد.
دیکلوفناک نوعی داروی ضدالتهابی است که از آن می‌توان در درمان حیوانات استفاده کرد، اما تغذیه از لاشه حیواناتی که این دارو را دریافت کرده باشند، می‌تواند حتی موجب مرگ کرکس‌ها شود. این امر با درنظر گرفتن اینکه دال روپلی می‌تواند بدون مشکل گوشت آلوده به سیاه زخم و بوتولیسم را بخورد، تعجب‌آور است.
اگر به اندازه کافی خوش‌شانس باشید که روزی موفق شوید دال روپلی را ببینید، این منظره را به‌راحتی فراموش نخواهید کرد. ارتفاع این پرندگان به حدود یک متر می‌رسد و سر آن‌ها پر ندارد. به‌نظر می‌رسد این سازگاری به این پرندگان کمک می‌کند تا هنگام تغذیه از لاشه‌ها راحت بتوانند سر خود را درون آن‌ها فرو ببرند. طول بال‌های قدرتمند دال روپلی به بیش از دو متر می‌رسد؛ اما هنگام پرواز از آن‌ها زیاد استفاده نمی‌کنند. آن‌ها می‌توانند به ارتفاعات چشمگیری برسند و از ستون‌های گرمایی که برفراز زمین اوج می‌گیرند، بهره ببرند و به دنبال شکار بگردند.
این امکان وجود دارد که رویداد سال ۱۹۷۳ مورد استثنایی بوده باشد. دلایلی ازجمله کمبود اکسیژن موجب می‌شود پرندگان معمولا در نزدیک هواپیماهای مسافربری پرواز نکنند.
پرندگان دیگری که ازنظر توانایی پرواز چشمگیر هستند، عبارت‌اند از: درنای خاکستری (Grus grus) که درموردی ثبت‌شده هنگام فرار از چنگال عقاب‌ها در هیمالیا تا ارتفاع ۱۰ هزار متری پرواز کرد و غاز سرنواری (Anser indicus) که در حداکثر ارتفاع ۷۳۰۰ متری مشاهده شده است و ریه‌های بزرگی برای مقابله با کمبود اکسیژن دارد.
227227
