طی این سالها حضور خانم ها در پارک به نوعی مسالمت آمیز انجام شده است، هرگز تصاویر عجیب و غریبی از این محیط در فضای مجازی منتشر نشده و هیچ گاه حضور بانوان با پوشش های انتخابیشان تولید حاشیه ای نکرده است، به نظر هم می رسیده که بانوان خودشان می توانند به حریم یکدیگر احترام بگذارند.
اما…
شهرداری تهران در اقدام و ایده ای مشعشع تصمیم گرفته است حضور در پارک را به شکلی دیگر برای بانوان نامحترم و آسیب زا نماید اما قصه چیست؟
چند وقت پیش موقع حضور در پارک در قسمت ورودی که دری سبزرنگ دارد می توانستی حضور تعدادی کارگر ساختمانی را که در حال ساخت دروازه و دکه ای هستند ببینی، به نظر می رسید که قرار است سازه ای در ورودی های پارک نصب شود، تا اینکه یک روز صبح از همین روزهای سرد پاییزی وقتی از در سبزرنگ عبور می کردی یک دروازه سفیدرنگ را نیز می دیدی، به نظر می رسید دروازه برای امنیت ورود خروج بانوان طراحی شده است اما قسمت جالب ماجرا وقتی بود که من از دروازه رد شدم. چند قدم بیشتر نرفته بودم که خانمی عصبانی فریاد زنان به دنبالم راه افتاد و وقتی ایستادم پرسید: کجا؟ من در یک لحظه فکر کردم اشتباه آمده ام چون تا همین ۴ روز قبل من از در عبور می کردم و در پارک به همراه تعداد انگشت شماری که در هوای سرد و آلوده این روزها به پارک می آیند در حالیکه هر چیزی که دارند را پوشیده اند، قدم می زدم. خانم مرا به کیوسک سفیدرنگی هدایت کرد، باخودم فکر کردم شاید کاری کرده ام و البته که چون من محصول دهه شصت هستم و در تمام اوقات و در بیگناهی مطلق احساس می کنم کاراشتباهی کرده ام این دور از ذهن به نظر نمی رسید که فکر کنم اشتباهی مرتکب شده ام. خانم از من خواست گوشی ام را تحویل دهم و در مقابل تعجب من گفتند باید گوشی ام را پانچ کند؟ تا نتوانم فیلم بگیرم. بعد گوشی ام را درون کیسه ضخیم برزنتی قرار داد و مهر و موم کرد و وقتی من اعتراض کردم که اوال اگر قرار باشد در پارک از گوشی ام به هر عنوانی استفاده کنم باید چه کار کنم ؟ و اصلا این وقت صبح کسی در پارک نیست که من بخواهم عکس بگیرم، توضیح دادند نایلون روی کیف برزنتی این قابلیت را می دهد که از گوشی ام استفاده کنم و در پاسخ به سوال دوم هم اضافه کردند این قانون است.
گوشی در کیسه برزنتی ضخیم و زشتی محسور شد، برخالف گفته خانم کارمند پارک، استفاده از گوشی اصال راحت نبود، از روی نایلون نمی شد با گوشی کار کرد و عمال گوشی که استفاده اش در پارک تنها برای گوش کردن به پادکست و البته استفاده از نرم افزار شمارش قدم بود از دسترس خارج شد. آن روز آخرین روزی بود که من به پارک بانوان رفتم و مطمئن هستم برای تعداد زیادی از خانم هایی که صبح ها از راه رفتن در فضای آزاد و قدم زدن در این پارک زیبا بهره می بردند همینطور بوده است. یادم افتاد یکی از دوستانم در اراک یکبار گفته بود که در اراک هم پارک بانوان وجود دارد اما چون گوشی ها را می گیرند و خانم ها را بازرسی بدنی می کنند کسی دوست ندارد به این پارک برود، او برای اینکه بدود به جاده ای خاکی در حاشیه شهر می رفت که امنیت زیادی نداشت.
سوالی که برای من و حتما تعداد زیاد بانوانی که از این پارک ها استفاده می کنند مطرح می شد این است که چرا؟ چطور ناگهان و بعد از ۱۶ سال بازگشایی این پارک ناگهان به این نتیجه رسیده اند که باید گوشی هایمان را در کیسه های برزنتی قرار بدهند، چون ممکن است عکس بگیریم و اصال عکس بگیریم از حضورمان در یک محیط طبیعی. این ایده نخستین بار به ذهن کدام مدیر شهرداری رسیده است که زنان نمی توانند به حریم شخصی خودشان و دیگران احترام بگذارند؟! سوال دیگری که به ذهن می رسد این است که چه بودجه ای برای چنین ایده تحقیرآمیزی که قطعا باعث کمرنگ شدن حضور زنان در این پارک می شود هزینه شده است؟ در حالی که در اطراف همین پارک به دلیل نبود سطل های زباله ، منظره های زشتی از انباشت زباله وجود دارد و پارک تقریبا در تمام سال مشکل خرابی سرویس بهداشتی دارد؟ و در پایان اینکه به طور قطع با شروع فصل گرما و افزایش تعداد مراجعین به پارک و حواشی که برای این ایده درخشان ایجاد می شود به زودی بساط کیوسک و زندانی کردن گوشی ها نیز جمع خواهد شد اما افسوس اینجاست که ما تا کجا می خواهیم به فرآیند شما به عنوان مردم نمی فهمید و نمی توانید حریم خود را حفاظت کنید و ما به عنوان مدیر می فهمیم و می توانیم ادامه دهید؟
جدا از اینکه انجام این عمل برای زنانی که تنها به قصد انجام فعالیت ورزشی در یک محیط طبیعی حاضر می شوند و قصد تولید محتوای خاص ندارند نوعی بی احترامی و توهین محسوب می شود، این ایده ها محصول کدام اتاق فکر است، ایده هایی که نه تنها حقوق شهروندی را زیر سوال می برند بلکه شانیت شعور انسانی را نیز هدف قرار می دهند؟ و آیا در سیستم عریض و طویل شهرداری یک نفر نیست که بگوید به جای هزینه برای زندانی کردن گوشی ها بهتر است خدمات بهتری در پارک تعبیه کنیم و یا فکری به حال سهولت رفت و آمد تعداد بیشتری به پارک را مهیا کنیم مثال خط اتوبوسی برای رسیدن به پارک در نظر بگیریم؟ و در انتها راستش ما به این فکر می کنیم مشکلتان با ما چیست؟
۲۳۳۲۳۳
