به گزارش خبرگزاری یولن، «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی امروز در نشست خبری خود در وین در پاسخ به این سوال که با توجه به پیش‌نویس قطعنامه ارائه شده از سوی کشورهای اروپایی که به دنبال تعیین دستورکار جدیدی برای نظارت آژانس در ایران است و به‌ویژه در آن خواسته شده محل ذخایر اورانیوم ایران پس از حملات آمریکا و رژیم صهیونیستی مشخص شود، همچنین با توجه به موضع ایران مبنی بر این که گزارش‌های جانبدارانه او منجر به حملات متجاورانه آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه تاسیسات تحت پوشش توافق جامع پادمانی ایران با آژانس شده است، فعالیت نظارت و راستی‌آزمایی آژانس در ارتباط با تعیین محل ذخایر اورانیوم ایران پس از ایران حملات چگونه انجام خواهد شد، گفت: باید دید که در نهایت چه چیزی تایید می‌شود. این متن (توافق ایران و آژانس در قاهره) ارجاعات زیادی به قطعنامه‌های مختلف دارد. ما این موضوع را بررسی خواهیم کرد.
بنابر روایت ایسنا، مدیر کل آژانس افزود: اساسا ایران باید تاسیسات خود را اعلام کند. ما می‌دانیم که برای تاسیسات هدف قرار گرفته چه اتفاقی افتاده است. بنابراین، ما از هر چیزی که اعلام شده باشد اطلاع داریم و قرار است درباره آن گزارش بدهیم. بعد خواهیم دید که چه می‌شود.
مدیر کل آژانس گفت: «همه‌چیز در ایران نابود نشده است مثلا در نطنز و اصفهان برخی تاسیسات به‌شدت آسیب دیده‌اند و برخی خیر. این درست نیست که بگوییم چون همه‌چیز نابود شده، چیزی برای دیدن وجود ندارد.» وی تاکید کرد: «من کلی صحبت می‌کنم و درباره ایران حرف نمی‌زنم. اگر کشوری تاسیساتی دارد و به ما اطلاع دهد که چیزی تخریب شده و ما نمی‌توانیم آن را بازرسی کنیم، ما اول باید آن را بررسی کنیم.»
به گفته گروسی، کشورهای اروپایی و آمریکا درباره ارائه این پیش‌نویس با او مشورت نکرده‌اند.
او در ادامه در پاسخ به این که آیا آژانس قادر به انجام دادن راستی‌آزمایی و نظارت درباره محل اورانیوم غنی‌شده ایران به شکلی خواهد شد که منجر به تنش‌زایی با ایران نشود، بیان کرد: به نظرم این امر لزوما شامل مختصات جغرافیایی یا چیزهایی از این قبیل نمی‌شود. این موضوعی است که باید آن را تحلیل و بررسی کنیم. اما موضوع دیگر-ارزیابی کاری که ما انجام می‌دهیم-به‌کلی سیاسی است. برخی در ایران گفته‌اند که ما اطلاعاتی(درباره برنامه هسته‌ای ایران) به (طرف‌های سوم) می‌دهیم که مطلقا نادرست است. بنابراین، شاید آن‌ها نیاز به قطعنامه جدیدی برای گفتن این قبیل موضوعات نداشته باشند. این گونه ارزیابی منتقدانه همواره انجام می‌شود.
گروسی تاکید کرد: ما تا حد زیادی مطمئنیم که قادر خواهیم بود گزارش خوبی در این زمینه ارائه دهیم.
مدیرکل آژانس درباره سطح همکاری با ایران و ارتباط آن با این قطعنامه در صورت تصویب آن گفت: «من همواره این را در گفت‌وگوهایم با همکاران ایرانی تکرار کرده‌ام که باید روی کاری که انجام می‌دهیم تمرکز کنیم. این یک امر مسلم است؛ ما ان‌پی‌تی(پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی)، توافق جامع پادمانی و برخی ترتیبات جانبی و برخی هنجارهایی داریم که با هدایت آن‌ها کارمان را پیش می‌بریم. گاهی هم چیزهایی دیگری مانند بیانیه‌ها و توافقنامه‌هایی داریم که نمونه آن توافق قاهره است. من تلاش می‌کنم روی این موضوع تمرکز کنم، توافق پادمانی را در آن‌جا با همکاری و هماهنگی اجرا کنم. برهه فعلی ساده نیست؛ وضعیتی است که ما هنوز در آن قرار نداریم و مایلیم به آن برسیم.»
او افزود: من امروز به شورای حکام گفتم که ما کار بازرسی را شروع کرده‌ایم اما هنوز نتوانسته‌ایم به تاسیسات هدف قرار گرفته برویم. امیدوارم بتوانیم. در واقع باید به آن‌جا برویم، چراکه این تا زمانی که ایران بخشی از نظام منع اشاعه(تسلیحات اتمی) و پیمان ان‌پی‌تی باشد، بخشی از تعهدات آن است و خودشان هم همین را گفته‌اند که به نظرم این موضوع-ماندن در ان‌پی‌اتی- مهم، گامی سازنده و تصمیمی عاقلانه است. اما وقتی در ان‌پی‌تی بمانیم، تعهداتی هست که باید به آن عمل کرد. این کار به میزان لازم انجام نمی‌شود.
مدیرکل آژانس در ادامه گفت: باور ما و اجماع نظر این است که ذخایر اورانیوم غنی‌شده هنوز در آن‌جا(محل تاسیسات بمباران‌شده) است و این موضوع از سوی دولت ایران نیز تایید شده است. بنابراین ما باید این موضوع را بررسی کنیم. این موضوع، یعنی چگونگی و زمان انجام دادن آن مبنای گفت‌وگوهای ماست. امیدواریم بتوانیم به گونه سازنده‌ای پیش برویم، چه قطعنامه‌ای در کار باشد و چه نباشد. اگر این قطعنامه تصویب شود، شده است. امیدوارم بتوانیم این تعامل را ادامه بدهیم.
گروسی درباره توافق همکاری هسته‌ای آمریکا و عربستان نیز گفت: جوهر توافق هنوز تازه است. ما به‌زودی با همکاران آمریکایی و سعودی دیدار می‌کنیم. خوشحال شدم که در بیانیه‌هایشان به تعهدات پادمانی اشاره کرده‌اند. توافق ظاهراً کلی است ولی فعالیت‌های چرخه سوخت را هم شامل می‌شود. ما باید مطمئن شویم که توانایی راستی‌آزمایی داریم. هنوز چیزی ساخته نشده، پس وقت هست. بعد پادمانی این موضوع برای ما حیاتی است.
او در ادامه این نشست خبری و در پاسخ به این سوال که آیا آژانس در مدت پنج ماهی که از هدف قرار گرفتن تاسیسات اتمی ایران و تعلیق همکاری ایران با آژانس می‌گذرد، قادر بوده است اقدام جدیدی برای دست یافتن به این سطح از دسترسی و جلب اعتماد ایران برای انجام دادن فعالیت‌های نظارتی خود انجام دهد، گفت: «تنها کاری که می‌توانم انجام بدهیم، گفت‌وگو با ایران است؛ این تاسیسات در ایران واقع شده‌اند و ایرانی هستند. بنابراین ما در این باره گفت‌وگو می‌کنیم و وقتی از ما درخواست شود گفت‌وگوهای دوجانبه آن‌ها با آمریکا را تسهیل می‌کنیم که ممکن است در این زمینه مفید واقع شود. اساسا این موضوع، یعنی کارهای اجتناب‌ناپذیری که باید قادر به انجام دادن آن باشیم، میان ما و ایران است. قانون جدیدی در ایران تصویب شده است و ما باید خود را با آن سازگار کنیم. در شرایط آسانی قرار نداریم؛ در این کشور انتقادهای زیادی از من و از آژانس می‌شود. در آن‌جا شرایط اجتماعی و سیاسی‌ای حاکم است که باید در نظر گرفته شود. من مصرانه به کار خود و به ماموریتم ادامه خواهم داد.»
مدیرکل آژانس در ادامه در پاسخ به این سوال که قطعنامه تروئیکای اروپا و اتحادیه اروپا در صورت تصویب شدن چه تاثیری بر دستورکار دوجانبه ایران و آژانس خواهد داشت و کارشکنی در اختیارات آژانس چگونه ممکن خواهد بود، توضیح داد: «به طور کلی این گونه قطعنامه‌ها با واکنش‌هایی همراه است که نمی‌خواهم آن را پیش‌بینی کنم. ما انتظار داریم که همکاری ما ادامه پیدا کند و در مضیقه نباشد. فکر نمی‌کنم تصویب یک قطعنامه باید به همکاری کمتر با آژانس منجر شود. “همکاری” کلمه خوبی است اما تعهداتی نیز در میان است. مسلما برای این که این تعهدات اجرا شود، باید تعامل توام با همکاری داشته باشیم. امیدواریم این(همکاری) ادامه پیدا کند. فعلا شکافی وجود دارد که هنوز بسته نشده است. چیزهایی هست که هنوز ندیده‌ایم و بازرسی نکرده‌ایم. این کار باید انجام شود. باید برویم و بررسی کنیم.»
گروسی در ادامه درباره تاثیر تصویب این قطعنامه بر رویه نظارتی آژانس در ایران با اشاره به نقش شورای عالی امنیت ملی ایران در تعیین سطح بازرسی‌ها و ضرورت هماهنگی این فعالیت‌ها با ایران گفت: «من رویکردم را تغییر نخواهم داد. مسلما ممکن است یک قطعنامه از من بخواهد یا به من دستور بدهد که برخی اقدامات را انجام بدهم اما حتی در نبود یک قطعنامه هم من به کار خود ادامه خواهم داد.»
۲۱۹/۴۲
