به گزارش یولن، به نقل از پدال، بیست‌وپنج سال پیش، آئودی با معرفی A2، یک خودروی کوچک با جاه‌طلبی‌های بزرگ، معادلات را بر هم زد. این خودرو که در اواخر سال ۱۹۹۹ عرضه شد، یک تجربهٔ مهندسی جسورانه بود که با بدنهٔ تمام آلومینیومی خود، نشان از عزم آئودی برای تزریق مفاهیمی چون سبکی، بهره‌وری و کیفیت ممتاز به کلاس خودروهای کوچک داشت. هرچند A2 در زمان خود به یک شکست تجاری تبدیل شد، اما DNA آن امروز در قلب خودروهای برقی آئودی می‌تپد.
آئودی A2 با شاسی یکپارچهٔ آلومینیومی موسوم به فریم فضایی آئودی یا ASF متولد شد؛ فناوری‌ای که وزن خودرو را به‌شدت کاهش می‌داد و هم‌زمان استحکام را حفظ می‌کرد. نتیجه، خودرویی سبک، چابک و فوق‌العاده کم‌مصرف بود. نسخهٔ 1.2 لیتری دیزلی A2 اولین خودروی چهاردر جهان بود که تنها با سه لیتر سوخت، صد کیلومتر را طی می‌کرد؛ دستاوردی شگفت‌انگیز در دورانی که هنوز بهره‌وری و آلایندگی به دغدغه‌های اصلی صنعت خودرو تبدیل نشده بودند.
با وجود تمام نوآوری‌ها، آئودی A2 در بازار با استقبال مواجه نشد. تولید انبوه خودروی آلومینیومی هزینه‌ای سرسام‌آور داشت و به همین دلیل، برچسب قیمتی A2 بیشتر به آئودی A4 نزدیک بود تا رقبایی مانند فولکس‌واگن گلف. مشتریان حاضر نبودند برای یک هاچ‌بک کوچک، حتی با چنین ویژگی‌های آینده‌نگرانه‌ای، هزینه‌ای گزاف بپردازند. سرانجام تولید این خودرو در سال ۲۰۰۵ با فروش تنها حدود ۱۷۶ هزار دستگاه متوقف شد. امروز اما بسیاری A2 به یک خودروی کلاسیک محبوب تبدیل شده که به خاطر مهندسی هوشمندانه و طراحی خاصش ستایش می‌شود.
با نگاهی به گذشته، می‌توان ردپای بسیاری از روندهای امروز صنعت خودرو مثل تمرکز روی کاهش وزن، افزایش راندمان و ارائه فناوری در بسته‌بندی‌های کوچک را در A2 مشاهده کرد. این اصول، همان‌هایی هستند که خودروهای برقی مدرن امروزی به‌دقت از آنها پیروی می‌کنند. آئودی A2 شاید از نظر تجاری محکوم به شکست بود، اما از نظر مفهومی یک پیروزی تمام‌عیار محسوب می‌شود. این خودرو ثابت کرد که گاهی بازار برای یک ایده آماده نیست اما این به معنای اشتباه بودن آن ایده نیست. آئودی A2 ایده‌ای درست بود که شاید تنها دو دهه زودتر از زمان خود متولد شد.
۵۸۵۸
