مجازی شدن کلاس‌های درس و بعدها ایجاد اپلیکیشن شاد می‌توانست تجربه‌ای ارزنده جهت بهبود توان فنی و تخصصی بخش تکنولوژی و فناوری نظام آموزشی باشد.
اما آنچه در نیمه دوم دهه اخیر در بخش ستادی نظام آموزشی شاهدش بودیم، بیش از آنکه کاربست ابزار و ادوات مدرن و مبتنی بر وب باشد، دست و پا زدن در بین سامانه‌ها و سایت‌ها و کارتابل‌های متعدد بود! چه در بخش اداری و چه آموزشی اسامی پرتکراری همچون پرگار و سیدا و سناد و دانا و نماد و شاد و سها و چندین و چند نام دیگر و همپوشانی غیرلازم این سامانه‌ها، اتفاقی دردسرساز بود. برخی منتقدان معتقدند که در پس این تغییرات پرتکرار و ظاهری، منافع مالی قابل توجهی برای موسسان و پشتیبانان فنی این سامانه‌ها وجود دارد و برخی دیگر ناتوانی از ایجاد یک سامانه‌ی جامع را ناشی از فقدان توان تخصصی و فنی می‌دانند.
به هرروی این روزها برخی از این ابزارها بجای کارگشایی از مشکلات و تسهیل امور، خود به مشکلی جدید پیش روی کاربران اعم از آموزگاران و دانش‌آموزان مبدل شده است!
همزمان با آغاز امتحانات نهایی برخی از پایه‌های تحصیلی، کارت ورود به آزمون دانش‌آموزان در تارنمای مای‌مدیو my medu قرار داده شده است؛ با اینحال سامانه مذکور پاسخگوی مراجعه پرتعداد کاربران نبوده است. بسیاری از دانش‌آموزان با پاسخ‌های منفی از این سامانه مواجه شده‌اند و اضطراب کارت ورود به جلسه آزمون به اضطراب آزمون افزوده شده است. از سوی دیگر برخی از فعالیت‌های مربوط به هدایت تحصیلی دانش‌آموزان پایه‌نهم و مشاوران و دبیران‌شان از طریق همین سامانه قابل انجام است. اختلال در سامانه مذکور، انجام مواردی همچون تکمیل فرم نظرخواهی دانش‌آموزان و دبیران و مشاوران را نیز مختل نموده است.
تنها چند روز پس از سخنان رضامراد صحرایی در خصوص ایستادن بر نوک قله! و الگو شدن برای سایر جوامع جهان، بروز چنین افتضاحی در مجموعه‌ی تحت مدیریت ایشان، اشاره بر این نکته دارد که نوک قله‌ی مدنظر ایشان تپه‌ای بیش نبوده و ممکن است با همین فرمان به الگویی برای عبرت سایرین مبدل شویم.
*کارشناس آموزش
