به گزارش خبرگزاری یولن،«سولومون هیرش» دانشجوی دکتری و «پروفسور مارک سپتون» از دپارتمان علوم زمین و مهندسی کالج سلطنتی لندن دریافته‌اند که می‌توان از ابزار کروماتوگرافی گازی-طیف‌سنج جرمی (GC-MS) که از دهه ۱۹۷۰ در کاوشگرهای مریخی نصب شده، برای شناسایی یک پیوند شیمیایی خاص در غشای سلول‌های زنده و تازه‌مرده استفاده کرد.
این روش که در مجله npj Space Exploration منتشر شده، قادر است پیوندهای مولکول‌های «لیپیدهای قطبی دست‌نخورده» (IPLs) را تشخیص دهد. این مولکول‌ها در غشای بیرونی باکتری‌ها و سلول‌های یوکاریوتی یافت می‌شوند و پس از مرگ موجود زنده، تنها طی چند ساعت تجزیه شده و از بین می‌روند. حضور این پیوندها در داده‌های GC-MS به صورت یک «قله» مشخص در نمودار نمایان می‌شود.
پروفسور سپتون می‌گوید:«آژانس‌های فضایی مانند ناسا و آژانس فضایی اروپا نمی‌دانند که تجهیزاتشان هم‌اکنون قادر به این کار هستند. ما روشی زیبا و سریع برای شناسایی پیوندی شیمیایی یافته‌ایم که نشان‌دهنده حیات فعال است.»
این روش نه‌تنها می‌تواند در مأموریت‌های مریخی و جست‌وجوی حیات در قمرهای یخی منظومه شمسی به‌کار رود، بلکه در بررسی نمونه‌های بازگشتی به زمین نیز کاربرد دارد و می‌تواند میلیون‌ها دلار در فرایند غربالگری اولیه صرفه‌جویی کند.
هیرش با وجود سختی شرایط سطح مریخ، شانس یافتن حیات فعال را منتفی نمی‌داند و می‌گوید:«زندگی شگفت‌انگیز است و راه‌هایی برای بقا در شرایط بسیار سخت پیدا می‌کند. مأموریت‌هایی مانند اگزومارس که قرار است چندین متر در عمق سطح مریخ حفاری کنند، شانس بیشتری برای یافتن چنین نشانه‌هایی خواهند داشت.»
۲۲۷۲۲۷
