به گزارش یولن وی با اشاره به پیشینه سکونت خود در این منطقه، بر لزوم احیای ظرفیت‌های مغفول مانده آن تأکید کرد و راهکارهایی برای توسعه پایدار آن ارائه داد.
پیشینه و اهمیت آشوراده
رحمانی در خصوص سابقه سکونت خود در آشوراده گفت: من دوران کودکی‌ام را در آشوراده گذراندم؛ جایی که به‌رغم نام جزیره، در واقع یک شبه‌جزیره است و از طریق خشکی به فرح‌آباد و خزرآباد متصل می‌شود. در گذشته، آشوراده حدود 250 تا 300 خانوار جمعیت داشت که به صیادی، بنایی، نجاری و تعمیرات تاسیسات شیلات مشغول بودند.
وی افزود: پیش از انقلاب، آشوراده قطب گردشگری و صید ماهیان خاویاری بود. گردشگران داخلی و خارجی به این منطقه می‌آمدند و از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی آن بهره‌مند می‌شدند. همچنین شیلات این منطقه به‌عنوان مرکز عمل‌آوری خاویار ایران و جهان شناخته می‌شد و اقتصاد منطقه بر پایه صیادی، تولید خاویار و خدمات گردشگری رونق داشت.
ظرفیت‌های مغفول مانده آشوراده
رحمانی با اشاره به وضعیت فعلی این منطقه اظهار کرد: پس از بالا آمدن سطح آب دریای خزر در دهه 70، بسیاری از خانوارها مجبور به ترک آشوراده شدند. اما با کاهش سطح آب دریا، فرصت احیای این منطقه به‌عنوان قطب گردشگری فراهم شد. متأسفانه به بهانه حفاظت محیط زیست، آشوراده به‌جای توسعه، به مخروبه تبدیل شده است.
وی ادامه داد: در حالی که کشورهای توسعه‌یافته با رعایت استانداردهای زیست‌محیطی مناطق گردشگری خود را مدیریت می‌کنند، در ایران تابویی به نام محیط زیست مانع از توسعه آشوراده شده است. در حالی که این منطقه می‌تواند با ایجاد زیرساخت‌های مناسب به مقصدی برای گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شود.
پیشنهادهای توسعه‌ای برای آشوراده
رحمانی با اشاره به قابلیت‌های آشوراده افزود: این منطقه به واسطه خلیج گرگان و مجاورت با دریای خزر، می‌تواند به مرکز پرورش ماهی در قفس تبدیل شود. همچنین با تجهیز آن به امکانات تفریحی مانند قایق‌سواری، پرنده‌نگری و ایجاد مراکز اقامتی، امکان جذب گردشگران فراهم خواهد شد.
وی به جاذبه‌های طبیعی آشوراده اشاره کرد و گفت: وجود درختان انار و تمشک، پرندگان مهاجر، فوک‌های دریایی و قلعه تاریخی روس‌ها از جاذبه‌های این منطقه است. با ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری، پارک‌های بازی برای کودکان و مراکز تفریحی، می‌توان فرصت‌های شغلی متعددی ایجاد کرد.
لزوم احیای خلیج گرگان
رحمانی با اشاره به وضعیت خلیج گرگان اظهار کرد: عمق آب این خلیج به دلیل رسوبات و عدم لایروبی کاهش یافته است. در گذشته با اجرای مداوم عملیات لایروبی، آب ورودی به خلیج حفظ می‌شد، اما اکنون عمق آب کمتر از یک متر است و این موضوع مانعی برای احیای اکوسیستم دریایی شده است.
وی افزود: با احیای این خلیج، نه تنها ماهیان خاویاری و سایر گونه‌های آبزی بازمی‌گردند، بلکه گردشگری دریایی نیز رونق خواهد گرفت. این اقدامات نیازمند توجه ویژه مسئولان و همکاری سازمان‌های ذی‌ربط است.
حفظ تعادل میان توسعه و محیط زیست
رحمانی در خصوص نگرانی‌های زیست‌محیطی اظهار کرد: حفظ محیط زیست باید همراه با توسعه پایدار باشد، نه اینکه مانعی برای پیشرفت منطقه شود. نمونه‌های موفقی از این تعامل در کشورهای اروپایی وجود دارد که می‌توانیم از آن‌ها الگوبرداری کنیم.
وی ادامه داد: آشوراده می‌تواند با استانداردهای زیست‌محیطی به توسعه برسد. حضور مردم محلی، که سال‌ها در این منطقه زندگی و کار کرده‌اند، برای حفظ اکوسیستم و احیای اقتصادی ضروری است. بازگشت ساکنان و صدور سند برای آن‌ها، زمینه را برای توسعه بوم‌گردی و رونق منطقه فراهم می‌کند.
اقتصاد آشوراده و فرصت‌های اشتغال‌زایی
رحمانی با اشاره به ظرفیت‌های اقتصادی آشوراده گفت: این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی و دسترسی به منابع آبی، می‌تواند به مرکز پرورش ماهیان خاویاری، صید ماهی‌های گرمابی و توسعه صنایع مرتبط تبدیل شود. در گذشته، آشوراده به‌عنوان مرکز خاویارسازی جهان شناخته می‌شد و با احیای زیرساخت‌ها می‌توان این جایگاه را بازگرداند.
وی افزود: علاوه بر شیلات، توسعه گردشگری نیز می‌تواند اشتغال‌زایی گسترده‌ای ایجاد کند. فعالیت‌هایی مانند قایق‌رانی، صید تفریحی، پرورش اسب‌های وحشی و ایجاد مراکز اقامتی، فرصت‌های بی‌نظیری برای افزایش درآمد محلی و رشد اقتصادی منطقه به وجود می‌آورد.
رحمانی در پایان اظهار کرد: آشوراده به‌عنوان یکی از بکرترین مناطق ایران، ظرفیت بالایی برای توسعه گردشگری، کشاورزی و شیلات دارد. احیای خلیج گرگان، ایجاد زیرساخت‌های گردشگری، حفظ تعادل میان توسعه و محیط زیست و صدور اسناد مالکیت برای ساکنان، گام‌های مهمی در بازگرداندن رونق به این منطقه است.
وی تأکید کرد: با اجرای برنامه‌های توسعه‌ای مناسب، آشوراده می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری و اقتصادی کشور تبدیل شود و علاوه بر اشتغال‌زایی، به حفظ محیط زیست و احیای گونه‌های جانوری و گیاهی کمک کند.
۴۶
