این مقدار نارضاینی و ابراز بی زاری از این موضوع و طرح سوال از مسئولین کشوری و شهری بسیار برایم جالب است. بله اگر کنسرت برنامه ریزی شده باشد و سپس به هر دلیلی لغو شود مردم حق دارند سوال کنند و خوب است که نارضایتی خود را اعلام می کنند. اما موضوعی که من را حیران زده می کند این است که لغو یک کنسرت که امکان تجدید آن میسر است چرا تمام آحاد مردم، سیاستمداران و خبرنگاران را به سوال و محکوم کردن مسئولین شهری وا می دارد اما ۴۰ سال هشدار درباره زلزله ویرانگر و پایانی شهر تهران این امر را رقم نمی زند؟
حقیقتا این سوالی است که مطرح است ؟ سالها درباره فرونشست، آب و برق و بزودی گاز، و عدیده مشکلات کشور که امروزه تحت عنوان ناترازی ها مطرح می شوند ما دانشگاهیان مکتوبات و مستندات علمی داریم هم در قالب گزارشات ملی و هم در قالب گزارشات مردمی و خبری ! اما چرا هیچکس علاقه ای به طرح سوال از متولیان امر نمی کند ؟ مگر جان خودتان و خانواده اتان و هم وطنان و دارایی هایتان و شهرتان و کشورتان و … از لغو یک کنسرت بالاتر است که از مسئولین شهری تقاضای جدی برای ساماندهی حداقل ها برای رویارویی با زلزله آتی نمی کنید!
در ضمن یادآور می شوم که توجه کنیم که اجازه برگزاری کنسرت در میدان آزادی و تمرکز جمعیتی حاصل در آنجا در زمان کنسرت با امکانات بسیار ضعیف مدیریتی در شرایط بحرانی از اول غلط بوده است، چه بسا اتفاقاتی از جمله زیر دست و پا ماندن یا آتش سوزی و غیره بسیار محتمل می بود!
و اما در انتها، بدانیم و بدانید بالاتر از زلزله تهران، کشور ایران را هیچ تهدیدی خطرناکتر دنبال نمی کند. اگر در جنگ اخیر ۸۰۰۰ بنا و حدود ۳۰۰۰ نفر کشته و تعدادی مصدوم دادیم در زلزله بزرگ تهران اعداد و ارقام در ردیف میلیونی احتمال داده می شود. ناترازی های امروز، آنروزی که اهل فن هشدار می داد.
