به گزارش یولن، شب صاف و پرستاره‌ای است. ماه زیبا و درخشان در آسمان خودنمایی می‌کند و شما با شوق گوشی را برمی‌دارید تا از این صحنه رؤیایی عکس بگیرید اما نتیجه فقط یک لکه سفید محو روی پس‌زمینه سیاه است!
حتی اگر چند بار تلاش کنید، تصویر باز هم بی‌کیفیت و بی‌جزئیات می‌شود. اما چرا؟ مگر دوربین گوشی‌های امروزی فوق‌العاده نیستند؟ پاسخ در ترکیب ظریف میان نور خورشید، فیزیک لنزها و تنظیمات خودکار گوشی‌ها پنهان است.
اینجا شب است نه در ماه!
روی زمین شب است، اما آیا روی ماه هم شب است؟ وقتی از ماه عکس می‌گیرید، در واقع از سمت آفتاب‌خورده آن عکاسی می‌کنید. به عبارت دیگر، از چیزی در روشنایی روز عکس می‌گیرید. بنابراین، صرف‌نظر از نوع دوربین، تنظیمات شما باید بیشتر شبیه عکاسی در روز باشد، نه در شب.
اما گوشی‌های هوشمند معمولاً همه چیز از جمله فوکوس و زمان نوردهی را به صورت خودکار تنظیم می‌کنند. در نتیجه، وقتی ماه را در پس‌زمینه‌ای بسیار تیره (آسمان شب) می‌بینند، نوردهی را بر اساس تاریکی آسمان تنظیم می‌کنند نه بر اساس روشنایی ماه و همین باعث می‌شود ماه در عکس بیش‌ازحد نورانی و بدون جزئیات ثبت شود.
ساده‌ترین راه برای رفع این مشکل، عکاسی از ماه در روز است. با داشتن پس‌زمینه‌ای از آسمان آبی روشن، گوشی شما نوردهی کوتاه‌تری انتخاب می‌کند و احتمالاً نتیجه بهتری خواهید گرفت. روش دیگر، در صورت امکان، تنظیم دستی نوردهی و کاهش میزان آن است تا از سفیدشدگی بیش‌ازحد تصویر جلوگیری شود.
با این حال، حتی اگر همه‌ی این کارها را انجام دهید، عکس‌های ماه با گوشی همچنان معمولی به نظر می‌رسند و جزئیات زیادی ندارند. این دیگر دلیلش به طراحی دوربین‌های گوشی برمی‌گردد.
چرا ماه در قاب گوشی گم می‌شود؟
گوشی‌ها در عکاسی از سوژه‌های نزدیک (مثل سلفی) و مناظر وسیع عالی عمل می‌کنند. مثلاً بعضی از گوشی‌ها می‌توانند عکسی بگیرند که افق را از شمال تا شرق یعنی زاویه‌ای ۹۰ درجه‌ای در بر گیرد. اما ماه که تنها نیم درجه در آسمان پهنا دارد، در چنین میدان دیدی گم می‌شود. این مسئله ناشی از محدودیت‌های طراحی است که اجازه می‌دهد دوربین در بدنه نازک گوشی جای گیرد.
دوربین‌ها و تلسکوپ‌ها نور را از جهت‌های مختلف روی حسگر یا فیلم متمرکز می‌کنند. میزان جزئیاتی که دیده می‌شود، به اندازه‌ی پیکسل‌ها و فاصله‌ی کانونی عدسی بستگی دارد.
لنزهای دوربین گوشی معمولاً فاصله کانونی چند میلی‌متری دارند و پیکسل‌های حسگر آن‌ها در حد چند هزارم میلی‌متر هستند. در نتیجه، هر پیکسل نوری را از زاویه‌ای حدود ۰٫۰۲ درجه دریافت می‌کند. از آنجا که ماه در آسمان حدود ۰٫۵ درجه پهنا دارد، تصویر آن روی حسگر گوشی تنها حدود ۲۵ پیکسل عرض دارد.
تصویری با عرض ۲۵ پیکسل طبیعتاً جزئیات چندانی نخواهد داشت. نرم‌افزار دوربین ممکن است پیکسل‌ها را افزایش دهد یا تصویر را شارپ‌تر کند، اما این فرایند «جزئیات واقعی» به عکس اضافه نمی‌کند.
راه‌حل بدیهی این است که زوم کنید تا تصویر جزئیات بیشتری داشته باشد. در دوربین‌های حرفه‌ای، این کار با تغییر فاصله‌ی کانونی لنز انجام می‌شود. اما در گوشی‌ها، «زوم» معمولاً دیجیتال است، یعنی فاصله کانونی واقعی تغییر نمی‌کند و فقط تصویر برش داده می‌شود. بنابراین، نتیجه همچنان ناامیدکننده خواهد بود.
ترکیب گوشی با تلسکوپ
چرا خودتان را به لنز گوشی محدود کنید؟ می‌توانید گوشی را با تلسکوپ ترکیب کنید. کافی است تلسکوپ را به سمت ماه بگیرید، گوشی را با دقت بالای چشمی نگه دارید و عکس بگیرید. در این حالت، از بزرگ‌نمایی تلسکوپ برای افزایش مؤثر فاصله‌ی کانونی دوربین استفاده می‌کنید.
به جای فاصله‌ی کانونی ۶ میلی‌متر، اکنون ممکن است با فاصله‌ای معادل ۳۰۰ میلی‌متر کار کنید. به جای ۲۵ پیکسل، تصویری با حدود ۱۲۵۰ پیکسل عرض خواهید داشت و حالا می‌توانید عکس‌های واقعاً زیبایی از ماه بگیرید.
طی ده سال گذشته، عکاسی با گوشی و تلسکوپ رشد چشمگیری داشته است. حتی گیره‌ها و اتصالات مخصوصی طراحی شده‌اند که گوشی را محکم به تلسکوپ متصل می‌کنند.
اگر تلسکوپ در دسترس ندارید، به جای زوم‌کردن، سعی کنید زاویه دید را گسترش دهید. فراموش نکنید که گوشی‌ها در ثبت مناظر وسیع عملکرد فوق‌العاده‌ای دارند. ممکن است گوشی‌تان برای عکاسی از ماه ایده‌آل نباشد، اما می‌تواند تصاویر فوق‌العاده‌ای از راه شیری ثبت کند. و اگر خوش‌شانس باشید، می‌توانید از شفق‌های قطبی یا دنباله‌دارهای درخشان نیز عکس‌های کم‌نظیری بگیرید.
منبع: theconversation
۵۸۵۸
