به گزارش یولن، روزنامه شرق نوشت: وی با یک محاسبه ساده اعلام کرده بود منابع آب کشور توان تأمین آب شرب دو میلیارد نفر را دارد. محور کلی سخنان او این بود که کشورمان از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و مشکل فقط به شیوه‌های مدیریت برمی‌گردد.
در سال‌های گذشته برخی سخنوران از ضرورت افزایش جمعیت و حتی رساندن ابعاد خانوار از چهار نفر به ۱۴ نفر سخن گفته و محدودیت منابع آبی کشور و پایین‌بودن ظرفیت جمعیت‌پذیری را دروغ و بی‌اساس دانسته‌اند.
با عنایت به آنچه گفته شد، ظرفیت جمعیت‌پذیری کشور را نمی‌توان صرفا با تقسیم میزان در دسترس آب به متوسط مصرف سرانه خانوارها محاسبه کرد و باید مصرف آب در واحدهای تولیدی را که بناست از یک سو اشتغال پایدار برای جمعیت ایجاد کنند و از سوی دیگر کالاها و خدمات مورد نیاز جمعیت را تولید و عرضه کنند و علاوه بر آن حداقل آب مورد نیاز برای حفظ منابع طبیعی و محیط زیست را نیز محاسبه کرد.
اگر چنین مطالعه‌ای در کشورمان انجام بگیرد، متوجه خواهیم شد که با چه میزان کسری در منابع آب روبه‌رو هستیم. محاسبه معاون اسبق هرچند از نظر دانش چهار عمل اصلی درست و مبرا از عیب و نقص است، اما تا حدی مشابه این محاسبه است که مثلا بگوییم با عنایت به میزان آب در دسترس و تعداد خودروهای سواری کشور، اگر تمامی این میزان آب را به شست‌وشوی خودروها با مسرفانه‌ترین شیوه اختصاص بدهیم، می‌توانیم هر خودرو را روزانه ۳۰ بار بشوییم! چنین محاسبه‌ای از نظر دانش چهار عمل اصلی ایرادی ندارد، اما درعین‌حال ارزشی هم ندارد جز اینکه نوعی بدآموزی در پی دارد و با دادن اطلاعات درست ولی ناقص به مخاطبان، آنان را به انتخابی نادرست وامی‌دارد.
چنین مدیریتی بیشتر از اینکه براساس تحلیل‌های علمی و کارشناسی تصمیم بگیرد، از مجموعه اطلاعاتی تغذیه می‌شود که حتی اگر بنیان درستی داشته باشند، مانند تجزیه و تحلیل معاون اسبق عاری از فایده و گمراه‌کننده هستند. با تأمل در سخنان ایشان و سایر مسئولان دولت وقت می‌توان دریافت نکته اصلی مورد عنایت او و هم‌فکرانش بیشتر از اینکه اصلاح شیوه مدیریت منابع آب باشد، ارائه این پیام به مخاطبان است که کشور نیازی به تعامل با جهان خارج یا حل دشواری‌های موجود ندارد. جناب معاون اسبق در این باره گفته است: «۱۱ اقلیم از ۱۳ اقلیم جهان در ایران وجود دارد، به همین دلیل اگر دور تا دور کشور را دیوار هم بکشند و با جای دیگری ارتباط نداشته باشیم، باز هم می‌توانیم امور کشور را پیش ببریم». به نظر می‌رسد اگر دولت سیزدهم فرصتی می‌یافت تا با استفاده از تجربیات امثال ایشان برنامه خود را محقق کند، چند سال بعد مسئولان وقت ادعا می‌کردند با استفاده از شیوه‌های آبیاری قطره‌ای می‌توان آب مورد نیاز ۱۰ میلیارد نفر را تأمین کرد و بنابراین هیچ نیازی به تغییر شیوه سیاست‌گذاری، اصلاح روش حکمرانی یا اصلاح مسیر تعامل با دنیای خارج نداریم.
