الهه حسیننژاد قربانی زیاده خواهی مردی شد که به گوشی او طمع کرده بود، این ظاهر قضیه است ولی در اصل «الهه» قربانی عدم نظارت بر رانندگان در شهر تهران، عدم امنیت در مسیر کار و منزل و گسترش فقر شده است.
شاید اگر «الهه» مرد بود احتمال وقوع این اتفاق کمتر میشد، گرچه چنین اتفاقاتی برای علی دایی هم که به باصطلاح عالم و آدم او را میشناسند افتاده و در روز روشن گردنبند او را از گردنش دزدیدند، ولی واقعیت این است که زنان و دخترانمان در چنین شرایطی ناامنی بیشتری را تجربه میکنند. واقعیت این است که به کجا چنین شتابان داریم میرویم؟ که اینگونه به راحتی خشونت اجتماعی را در جامعه شاهد هستیم و به همین راحتی جان دختری به خاطر یک گوشی گرفته میشود و نه فقط خانوادهاش، که همه ایران درگیر این خشونت شدند و هراس اجتماعی هم ایجاد شده است. هراسی که مشخص نیست چه زمانی پایان مییابد، چون الهه اولین و آخرین قربانی این شرایط نیست.
نمیخواهم تمرکز اصلی را بر فقر بگذارم چون بسیاز افراد فقیر هستند که شرافتمندانه زندگی میکنند و به حقوق دیگران تعدی نمیکنند ولی به راحتی هم نمیتوان از کنار گسترش فقر و افزایش جرایم گذشت و چشم را روی این واقعیت ویرانگر فقر بست.
*رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
۲۳۳۲۳۳
