ابه گزارش یولن روزنامه خراسان نوشت: البته او در چند روز اخیر هم مجددا بر ادعای بی سند خود تاکید کرد.
نتیجه اولیه اظهارات او این بود که مردم با نوعی بدبینی سیستماتیک به گفته‌های مقامات رسمی و غیررسمی می‌نگرند و فضا برای شایعات مشابه بازتر و مهار آن سخت‌تر می‌شود.
نتیجه اولیه اظهارات او این بود که مردم با نوعی بدبینی سیستماتیک به گفته‌های مقامات رسمی و غیررسمی می‌نگرند و فضا برای شایعات مشابه بازتر و مهار آن سخت‌تر می‌شود.
بررسی ماجرای کواکبیان و شکدم به عنوان یک «مطالعه موردی کلاسیک» نشان می دهد چگونه در نبود شفافیت اطلاعاتی، با زمینه‌های فرهنگی روانی حساس، شرایط برای قطبی‌شدگی سیاسی فراهم می شود و یک موضوع بی‌سند می‌تواند به بحران رسانه‌ای و سیاسی تبدیل شود.
حتی اگر اظهارات کواکبیان را ناشی از رقابت یا هشدار سیاسی بدانیم، شکل افشاگرانه آن باعث شد تا از حالت هشدار عبور کند و بیشتر یک «شایعه-افشاگری» ساختگی شود که زمینه روانی و سیاسی جامعه ایران آن را پررنگ‌تر می کند. این جا همان جایی است که امکان محک زدن و سنجش صحت ادعای کواکبیان فراهم می شود. او یا اسنادی دارد یا همچون بسیاری از صاحبان تریبون آنچه را شنیده به زبان آورده ولی این بار زیر بار مستند کردن ادعا مانده است.
حتی اگر اظهارات کواکبیان را ناشی از رقابت یا هشدار سیاسی بدانیم، شکل افشاگرانه آن باعث شد تا از حالت هشدار عبور کند و بیشتر یک «شایعه-افشاگری» ساختگی شود که زمینه روانی و سیاسی جامعه ایران آن را پررنگ‌تر می کند. این جا همان جایی است که امکان محک زدن و سنجش صحت ادعای کواکبیان فراهم می شود. او یا اسنادی دارد یا همچون بسیاری از صاحبان تریبون آنچه را شنیده به زبان آورده ولی این بار زیر بار مستند کردن ادعا مانده است.
اظهارات او اگر دارای سندی واقعی و قابل ارائه به دادگاه نباشد آزمون قوه قضائیه شروع می شود که یا می تواند منجر به رویه ای قضایی برای مواجهه قانونی با اظهارات صحت سنجی نشده شود یا می تواند از کنار اظهاراتی که برای تاکید بر «نفوذ» بر بی‌اعتمادی به انضمام عنصر فرهنگی-روانی که باعث تشدید اثر اجتماعی می شود بگذرد.
17302
