به گزارش خبرگزاری یولن، ناسا با استفاده از چارچوب جدیدی که از کامپوزیت‌های پلیمری سبک‌وزن ساخته شده، سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته را در 24 آوریل به فضا می‌فرستد.
بادبان خورشیدی از آن فناوری‌هایی است که بر اساس شکل و شمایل خود جذاب است و از ده‌ها سال پیش در ادبیات و آثار علمی-تخیلی به نمایش درآمده است. شاید فکر کنید که دلیل این نام‌گذاری، تصورات انتزاعی یا تخیلی است؛ اما آن‌ها فقط از نظر ظاهری شبیه قایق‌های بادبانی نیستند بلکه عملکرد آن‌ها نیز دقیقا به همان ترتیب است.
البته بادبان خورشیدی مشکلاتی هم دارد. این بادبان‌ها شتاب زیادی ندارند و نمی‌توانند مانند موشک‌های شیمیایی، در زمانی کوتاه به سرعت چند کیلومتر بر ثانیه برسند؛ زیرا نیرویی که فشار باد خورشیدی روی سطحی کوچک وارد می‌کند، تقریباً معادل وزن یک ورق کاغذ یادداشت است. با این حال، بادبان خورشیدی نیازی به سوخت ندارد و می‌تواند تا هزاران سال شتاب بگیرد. شاید دشوارترین بخش کار آن باشد که برای داشتن چنین وسیله‌ای باید فضاپیما را به اندازه کافی سبک با بادبان به اندازه کافی بزرگ بسازید تا به کارتان بیاید!
خود بادبان، چالش عجیب‌وغریبی نیست. از دهه 1960، فیلم‌های علمی تخیلی نشان داده‌اند که این کار شدنی است. بنابراین مشکل واقعی چارچوبی است که برای نگه داشتن بادبان‌ها استفاده می‌شود.
بوم‌ها یا سنگین و فلزی هستند یا از کامپوزیت سبک‌وزن با طراحی حجیم ساخته می‌شوند که متاسفانه هیچ‌کدام برای فضاپیماهای کوچک امروزی به کار نمی‌آیند. بادبان‌های خورشیدی به بوم‌های بسیار بزرگ، پایدار و سبک وزن نیاز دارند که بتوانند به طور فشرده جمع شوند. بوم‌های این بادبان، لوله‌ای شکل هستند و می‌توان آن‌ها را به صورت صاف جمع کرد و مانند یک متر نواری در بسته‌ای کوچک درآورد که در عین حال تمام مزایای مواد کامپوزیتی را داشته باشند.
مدیر پروژه ماموریت بادبان خورشیدی در ناسا بر این باور است که این فناوری با جرقه زدن تخیل شکل می‌گیرد و سیطره انسان را در بر دریاها، این‌بار در فضا به تصویر می‌کشد. نشان دادن توانایی بادبان‌های خورشیدی و بوم‌های کامپوزیت سبک وزن، گام بعدی در استفاده از این فناوری برای الهام بخشیدن به ماموریت‌های آینده است.
منبع: newatlas
۵۴۳۲۳
