گروه یولن زندگی- بازی کردن بیش از هر هدف جدی یا کاربردی، فعالیتی برای تفریح و سرگرمی کودکان است. بازی کردن اغلب با رفتارهای مثبت همراه است که باعث تقویت بقا و کیفیت زندگی می شود. و مهمتر از آن، بازی کردن ارتباطات اجتماعی و حس تعلق را در کودکان ایجاد می کند. امروزه بازی برای رشد کودک آنقدر مهم است که به عنوان حق هر کودک شناخته شده است. بازی زمینه ی پیشرفت و آماده سازی کودک را از نظر جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی برای تجربیات و چالش های زندگی فراهم می کند.
اکنون تحقیقات محققان دانشگاه کمبریج، کودکانی که تا سه سالگی یاد میگیرند با همسالان خود خوب بازی کنند، احتمالاً در دوران کودکی از سلامت روان بهتری برخوردار خواهند شد.
این مطالعه اولین مطالعهای است که «توانایی بازی با همسالان» قبل از رفتن کودکان به مدرسه را با بهبود سلامت روان آنها در هفت سالگی ارتباط می دهد. محققان کیفیت بازی را عامل این سلامت روانی می دانند نه کمیت آن را.
یافته های این مطالعه موجب برانگیختن درخواست هایی شده است مبنی بر اینکه کودکانی که در معرض خطر ابتلا به سلامت ضعیف روانی قرار دارند باید اولویت دسترسی به زمین های بازی با کیفیتی را داشته باشند که برای سال های اولیه زندگی کودکان طراحی شده است. آنها می گویند: این کار از بروز مشکلات روانی در سال های بعدی زندگی آنها پیشگیری می کند.
محققان در این مطالعه دادههای تقریباً هزار و ۷۰۰ کودک سه تا هفت ساله را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند کودکانی که در سنین پایین تر از توانایی بازی با همسالان خود برخوردار بودند، چهار سال بعد علائم کمتری از سلامت ضعیف روانی نشان دادند.
والدین، معلمان و مراقبان در میان کودکانی که بازی با همسالان خود را در دوران پیش دبستانی یاد گرفته اند، سطوح پایین تری از بیش فعالی و مشکلات رفتاری و عاطفی مشاهده کردند و متوجه شدند که این کودکان دعوا یا اختلاف کمتری با کودکان دیگر داشتند.
به گفته محققان، ارتباط محافظتی بین بازی با همسالان و سلامت روان، حتی برای آن دسته از کودکانی که در معرض خطر خاص ابتلا به مشکلات سلامت روان قرار دارند، یا کودکانی که دارای عوامل خطر اضافی مانند فقر و ناراحتی مادر هستند، وجود دارد.
دکتر «جنی گیبسون» از دانشکده آموزش در کمبریج و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: کودکان از طریق بازی با همسالان خود، مهارت های ایجاد دوستی های قوی را با بزرگتر شدن و شروع مدرسه به دست می آورند. حتی اگر آنها در معرض خطر سلامت روانی ضعیفی باشند، این شبکه های دوستی اغلب این مشکلات را از بین می برد.
«ویکی یران ژائو»، دانشجوی دکترا و اولین نویسنده این مطالعه، میگوید: آنچه مهم است کیفیت بازی با همسالان به جای کمیت بازی است. برای مثال، بازیهایی با همسالان که کودکان را تشویق به همکاری میکنند، یا فعالیتهایی که به اشتراکگذاری را ترویج میکنند، مزایای مثبتی خواهند داشت.
«هلن داد»، استاد روانشناسی کودک در دانشگاه اکستر و متخصص بازی و سلامت روان کودک، گفت: این تحقیق نشان داد که بازی با دیگر کودکان چقدر برای ایجاد پایهای برای سلامت روان ضروری است.
وی گفت: این مطالعه و دیگر تحقیقاتی که ارتباط میان بازی و سلامت روان را بیان می کنند ، نشان می دهند که بازی در آموزش و بطور کلی در سیاست باید جدی گرفته شود. با توجه به اینکه بازی کودکان با همسالان خود در طول قرنطینه کووید-۱۹ بسیار محدود شده بود، در حال حاضر توجه به این موضوع اهمیت ویژه ای دارد.
