به گزارش یولن،در حالی که انگلستان به بارانهای سیلآسا مشهور است، بحران آب و هوایی، رشد جمعیت و مصرف بیرویه آب موجب شده تا آنچه که زمانی غیرقابل تصور بود، ممکن شود.
یورونیوز در خبری نوشت: مخازن آب انگلستان در پایینترین سطح خود در حداقل یک دهه اخیر قرار دارند و برای کاهش فشار کمآبی، به چندین ماه بارندگی بالاتر از حد متوسط نیاز است.
در طول خشکسالی سال ۲۰۲۲ نیز کم مانده بود که لندن با کمبود جدی آب مواجه شود. در حالی که مخازن آب شهری و آبهای زیرزمینی به سرعت در حال تخلیه بودند، شرکتهای آب و دولت به شدت برای بارش لحظه شماری میکردند.
طرحهای اضطراری برای ممنوعیت استفاده کسبوکارها از آب آماده شد؛ استخرهای هتلها تخلیه شد، شستشو و نظافت ادارات متوقف شد. هر چند این بحران با اتمام کمبود بارشها در کمتر از یکسال رفع شد ولی نمونهای بود از آن چه میتواند رخ دهد.
چنان که دولت روز سهشنبه اعلام کرد که انگلستان به دلیل ادامه آب و هوای خشک، با کمبود جدی آب مواجه شده است. در سراسر انگلستان هماکنون از استفاده از شلنگ آب توسط مردم برای آبیاری باغچهها ممنوع شده و وضع محدودیتهای بیشتری در ماههای آینده محتمل است.
مرکز اکولوژی و هیدرولوژی بریتانیا (UKCEH)، یک مؤسسه تحقیقاتی مستقل، نسبت به جریان کم آب در رودخانهها هشدار داده است. موجودی مخازن آب نیز در سطح بسیار پایین قرار دارند و سطح آبهای زیرزمینی نیز در حال کاهش است.
خشکسالیها در انگلستان معمولاً رویدادهایی دو ساله هستند. تجربه یک سال هوای خشک یعنی شروع اتمام منابع آبی، درست شبیه آن چیزی که این روزها در حال وقوع است.
پیشبینیها نشان میدهند که تا سال ۲۰۵۵، تأمین آب عمومی انگلستان احتمالا با کمبود ۵ میلیارد لیتر در روز روبهرو میشود که معادل بیش از یک سوم منابع موجود امروز است.
پس چگونه انگلستان، که به بارشهای زیاد و سرسبزی شهرت دارد و نماد ملی آن برای بسیاری یک چتر است، به این وضعیت دچار شده است؟
بریتانیا یکی از بارانیترین مناطق اروپا است. در بخشهایی از انگلستان، به طور متوسط سالانه ۲۰۰۰ میلیمتر باران میبارد، در حالی که در بخشهایی از جنوب شرق این مقدار به ۷۰۰ میلیمتر کاهش مییابد.
شاید به این دلیل که این کشور همیشه منابع غنی آب داشته، این منابع نادیده گرفته شدهاند و کمبود آب هرگز واقعاً موضوعی جدی نبوده است. اما با رشد جمعیت و تغییرات آب و هوایی، این موضوع خودنمایی کرده است.
خانوارهای بریتانیایی به طور متوسط روزانه حدود ۱۵۰ لیتر آب مصرف میکنند، در حالی که این میزان در فرانسه ۱۲۸، آلمان ۱۲۲ و اسپانیا ۱۲۰ لیتر است، گرچه که مصرف روزانه ایتالیاییها ۲۴۳ لیتر است.
البته اسراف حتی قبل از رسیدن آب به شیرهای منازل نیز شروع میشود. شرکتهای آب در انگلستان و ولز سالانه حدود ۱ تریلیون لیتر آب را از طریق نشتی شبکه توزیع دست میدهند. البته شرکتهای آب متعهد شدهاند که تا سال ۲۰۵۰ میزان نشت آب را نصف کنند.
همچنین طی ۳۰ سال گذشته و با وجود رشد قابل توجه جمعیت و تغییرات آب و هوایی، هیچ مخزن جدیدی ساخته نشده است. مخازن آب انگلستان اکنون پایینترین سطح خود را در حداقل یک دهه گذشته دارند و به طور متوسط فقط ۶۷.۷ درصد از ظرفیت آنها پر است.
اما آیا خصوصیسازی صنعت آب و فاضلاب در سال ۱۹۸۹ باعث این وضعیت شده است؟ سیستم آب انگلستان مورد انتقاد گسترده قرار دارد و گروهی خصوصیسازی را عامل کمبود سرمایهگذاری در زیرساختها میدانند. برخی میگویند به جای این که درآمد حاصل از قبوض مشتریان صرف سرمایهگذاری در زیرساختها شود، به عنوان سود سالانه به سهامداران پرداخت میشود؛ برخی دیگر هم سیستم انحصاری بخش خصوصی را مقصر میدانند که اولویت را به پایین نگه داشتن هزینههای مشتریان داده است.
شرکتهای آب هم معتقدند که مردم از کاهش مصرف آب خوششان نمیآید و به راحتی زیر بار صرفهجویی نمیروند.
اما هلن ویکهام، رئیس گروه ملی خشکسالی، میگوید: «ما از همه میخواهیم نقش خود را ایفا کنند ولی شرکتهای آب باید نشتها را سریعاً برطرف کنند و در صرفهجویی در آب پیشتاز باشند.»
او ادامه میدهد: «این بحران نیازمند یک تغییر بنیادین است: از سرمایهگذاری برای بازسازی چرخههای آب گرفته تا تغییر نحوه استفاده ما از هر قطره آب.»
کارشناسان نیز راهکارهایی را پیشنهاد کردهاند. از جمله ایجاد امکان جمعآوری آب باران برای استفاده داخلی مانند توالت و ماشین لباسشویی باشد. همچنین به باور آنها کاهش یک دقیقهای زمان دوش گرفتن و استفاده از سردوشیهای کممصرف میتواند موجب صرفهجویی قابل توجه در مصرف آب شود.
گروهی هم از دولت خواستهاند تا با نصب کنتورهای هوشمند، خانوارهایی را که از آبپاش و استخرها استفاده میکنند، مشمول پرداختهای سنگین کند.
بهطور گستردهتر، کشاورزان هم میتوانند با اصلاح شیوه آبیاری خود در کاهش مصرف آب سهیم شوند.
۲۲۳۲۱۷
