به گزارش یولن به نقل از خبرگزاری فرانسه در عصر فریب آنلاین و دستکاری اطلاعات، مطالعه اطلاعات نادرست بیش از هر زمان دیگری حیاتی به نظر می‌رسد، اما محققان با کاهش بودجه فدرال، افزایش سوءاستفاده و حتی تهدید به مرگ – که تا حدودی با اتهامات طرفداران محافظه‌کار تعصب لیبرال تشدید می‌شود – دست و پنجه نرم می‌کنند.
برخی از محققان اکنون زبان خنثی‌تری را انتخاب می‌کنند – کلمات و گاهی اوقات، اصطلاحات فنی که کمتر احتمال دارد گفتمان عمومی حیاتی در مورد دروغ‌هایی که اینترنت را فرا گرفته است، تحریک یا منحرف کنند.
در اوایل سال جاری، سازمان دیده‌بان نیوزگارد اعلام کرد که برچسب‌های «Misinformation»(اطلاعات ناقص و بعضا اشتباه سهوی) و «Disinformation » (اطلاعات نادرست عمدی) را کنار می‌گذارد – اصطلاحاتی که به گفته آنها «به طرز غیرقابل تشخیصی سیاسی شده‌اند و توسط بازیگران راست و چپ به سلاح‌های حزبی تبدیل شده‌اند.» (پیشوند «dis-» به معنای «مخالف» یا «فقدان» است که عامدانه تلقی می‌شود، در حالی که پیشوند «mis-» معمولاً به معنای «اشتباه» است که سهوی تلقی می‌شود.)
این پایگاه داده به اصطلاح «اثر انگشت اطلاعات نادرست» خود را به «اثر انگشت ادعاهای نادرست» تغییر نام داد و زبانی را برگزید که به گفته خود «دقیق‌تر» و «ربودن آن دشوارتر» است.
مک‌کنزی صادقی از نیوزگارد گفت: «عبارت ساده‌ای مانند «ادعای نادرست» قدرتمندتر و دقیق‌تر از «اطلاعات نادرست» و «اطلاعات اشتباه» است.
«این عبارت مشکل را به روشنی بیان می‌کند و توجه را به خود محتوا جلب می‌کند – بدون اینکه باعث واکنش‌های حزبی یا چرخش‌های لفظی شود.»
اکوسیستم اطلاعاتی از هم گسیخته
اصطلاحاتی مانند «اخبار جعلی»، «Misinformation» و «Disinformation » پیش از عصر اینترنت وجود داشته‌اند، اما هرگز به این اندازه توسط دولت‌ها و منافع شخصی برای ساکت کردن منتقدان و خنثی کردن بحث‌های مشروع به عنوان سلاح استفاده نشده‌اند.
پیتر کانلیف-جونز، نویسنده کتاب «اخبار جعلی – چه ضرری دارد»، از استفاده از جایگزین‌های خاص‌تر، از نادرست یا اثبات نشده گرفته تا برچسب‌گذاری نادرست یا ساختگی، حمایت کرده است.
او گفت چنین برچسب‌هایی «به سادگی اطلاعات را نادرست اعلام نمی‌کنند، بلکه نحوه نادرست یا گمراه‌کننده بودن اطلاعات را توضیح می‌دهند.»
وی تاکید کرد: «به این ترتیب، امیدواریم فضای کمتری برای اختلافات بدبینانه و فضای بیشتری برای درک بهتر ایجاد کنیم.»
کشورهای اقتدارگرا از جمله روسیه معمولاً گزارش‌های معتبر رسانه‌های غربی را به عنوان اطلاعات نادرست Disinformation رد می‌کنند.
برخی از دولت‌ها حتی خودِ بررسی واقعیت fact-check را نیز پذیرفته‌اند – و «بررسی واقعیت» تحت حمایت دولت را برای مشروعیت بخشیدن به تبلیغات و چرخش خود راه‌اندازی کرده‌اند.
صادقی گفت: «در اکوسیستم اطلاعاتیِ از هم گسیخته امروز، «Misinformation» یا «Disinformation» یک نفر، حقیقتِ دیگری است و در این ابهام، بازیگران بد برنده می‌شوند.»
تحریک‌آمیز، خطرناک
این بحث در حالی مطرح می‌شود که پلتفرم‌های بزرگ فناوری، حفاظ‌های کلیدی ضد اطلاعات نادرست را کنار می‌گذارند – از جمله کاهش تعدیل محتوا و کاهش اتکای خود به بررسی‌کنندگان واقعیت انسانی، که اتهامات سوگیری لیبرال را رد می‌کنند.
با این حال، امرسون بروکینگ، از آزمایشگاه تحقیقات پزشکی قانونی دیجیتال شورای آتلانتیک (DFRLab) عقیده دارد مشکل کنار گذاشتن اصطلاح اطلاعات نادرست، فقدان جایگزین واضحی برای توصیف «قصد فریب دادن» است.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: “این ایده عمدی بودن بسیار مهم است. اگر هزاران حساب جعلی را ببینیم که به طور هماهنگ ادعای دروغینی را منتشر می‌کنند، می‌توانیم به طور منطقی آن را یک کمپین اطلاعات نادرست Disinformation توصیف کنیم.”
با این حال، این برچسب آنقدر سیاسی شده است که مقامات دولت دونالد ترامپ،تحقیقات درباره اطلاعات نادرست را با سانسور برابر دانسته‌اند.
به دنبال دستور اجرایی ترامپ در مورد “پایان دادن به سانسور فدرال”، بنیاد ملی علوم اخیراً صدها کمک هزینه، از جمله پروژه‌هایی که از تحقیقات اطلاعات نادرست حمایت می‌کردند را لغو کرد.
در ماه آوریل، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، مرکز مقابله با دستکاری و دخالت اطلاعات خارجی (R/FIMI) وزارت امور خارجه – که قبلاً با نام مرکز تعامل جهانی (GEC) شناخته می‌شد – را که مسئول ردیابی و مقابله با اطلاعات نادرست از سوی بازیگران خارجی بود، تعطیل کرد.
روبیو تعطیلی آن را توجیه کرد و گفت که این مسئولیت دولت است که «آزادی آمریکایی‌ها را برای استفاده از آزادی بیانشان حفظ و حراست کند.»
بروکینگ گفت: «درست است که اصطلاح (اطلاعات نادرست Disinformation) سیاسی شده است و استفاده از آن می‌تواند تحریک‌آمیز – حتی خطرناک – به نظر برسد. اما تا زمانی که ارزش توصیفی داشته باشد، همچنان باید استفاده شود. سازمان من با دستکاری اقتدارگرایانه اطلاعات در سراسر جهان مبارزه می‌کند – اگر شروع به سانسور زبان خودمان کنیم، کار خوبی انجام نداده‌ایم.»
۴۲
