به گزارش یولن، این کشتی در سال ۲۰۰۳ توسط شرکت هلسپونت فِرفَکس (Hellespont Fairfax) ساخته شد و در حال حاضر متعلق به شرکت یورنَو شیپینگ ان‌وی (Euronav Shipping NV) است. این کشتی در طول سال‌ها چندین بار نامش تغییر کرده است. اگر چه چندین کشتی خواهر با اندازه مشابه دارد، اما اوشنیا به‌دلیل تناژ مرده بالاتر، بزرگ‌ترینِ آن‌هاست. همه کشتی‌های این کلاس، از جمله اوشنیا، به‌عنوان واحدهای شناور ذخیره و تخلیه (FSO) استفاده می‌شوند.
به نقل از روزیاتو،جثه این نفتکش به‌شکل حیرت‌انگیزی بزرگ است، چراکه تناژ مرده اوشنیا ۴۸۶٬۷۶۴ تُن آمریکایی است. برای مقایسه، بزرگترین ناو هواپیمابر ایالات متحده، یعنی جرالد آر. فورد (USS Gerald R. Ford – CVN-78)، وزنی معادل ۱۰۰٬۰۰۰ تُن دارد. از نظر ابعاد، اوشنیا ۳۸۰ متر طول، ۶۸ متر عرض و ۲۴.۵ متر آبخور دارد. این اعداد یعنی اوشنیا از بزرگترین ناو هواپیمابر جهان نیز بزرگتر است. البته برای جابه‌جایی چیزی مثل سه میلیون بشکه نفت، به چنین جثه ای نیاز دارید.
هر بشکه نفت شامل ۴۲ گالن (۱۵۹ لیتر) نفت خام است، بنابراین ظرفیت اوشینیا معادل ۴۷۷ میلیون لیتر خواهد بود. البته این بدان معنا نیست که این کشتی واقعاً پر از بشکه‌های فیزیکی است—بلکه این فقط یک واحد اندازه‌گیری است که از قرن نوزدهم تاکنون در جهان استفاده می‌شود. مخازن بزرگ این کشتی، نفت را در خود حمل می‌کنند. اوشنیا با یک موتور دیزلی Sulzer مدل 9RTA84T-D با توان تولید ۳۶٬۹۰۰ کیلووات انرژی به حرکت درمی‌آید. این قدرت، به کشتی امکان می‌دهد تا به سرعت حرکتی نزدیک به ۳۰.۵ کیلومتر بر ساعت برسد.
بزرگترین نفتکش تاریخ
در حالی‌که اوشنیا کشتی بزرگی است و در حال حاضر بزرگترین نفتکش فعال جهان محسوب می‌شود، اما بزرگترین نفتکش ساخته‌شده در تاریخ نیست. این عنوان متعلق به کشتی «سی‌وایز جاینت» (Seawise Giant) است که در سال ۱۹۷۹ توسط صنایع سنگین سومیتومو ساخته شد. نام‌گذاری «سی‌وایز جاینت» کاملاً بجا بود، چراکه بزرگترین کشتی جهان بود و بیشترین تناژ مرده را داشت. زمانی‌که به‌طور کامل از نفت خام پر می‌شد، وزن جابه‌جایی سی‌وایز جاینت به ۶۵۷٬۰۱۹ تُن می‌رسید. این کشتی عمدتاً برای حمل نفت خام از خاورمیانه به ایالات متحده و عبور از اقیانوس اطلس استفاده می‌شد.
ابعاد سی‌وایز جاینت عظیم بود، و در مخازن باری خود می‌توانست چهار میلیون بشکه نفت خام را در هر سفر جابه‌جا کند، که معادل ۶۳۶ میلیون لیتر است. با وجود جثه بزرگ نفتکش، موتورها که با توربین‌های لیونگستروم (Ljungström) کار می‌کردند، توانایی رساندن کشتی به سرعت ۳۰.۵ کیلومتر بر ساعت را داشتند. این کشتی تاریخچه‌ای جالب دارد؛ در سال ۱۹۸۸ توسط نیروهای عراقی غرق شد. سی وایز جاینت بعداً در سال ۱۹۹۱ از آب بیرون شد، دوباره به شرایط دریانوردی بازگشت و خدمتش را از سر گرفت. با این حال، در حالی که اندازه‌اش چشمگیر بود، همین مسئله مانعی نیز برای موفقیتش محسوب می‌شد.
با طولی بیش از ۴۵۷ متر، عرض ۶۹ متر، و ظرفیتی معادل ۵۶۴٬۷۶۳ تن تناژ مرده، سی‌وایز جاینت کشتی چابکی نبود و نمی‌توانست در فضاهای محدود مانور دهد. این به آن معنا بود که امکان دسترسی به برخی از شلوغ‌ترین بنادر جهان را نداشت. در سال ۲۰۰۴، این کشتی به یک واحد شناور ذخیره و تخلیه (FSO) تبدیل شد و برای ذخیره‌سازی در سواحل نروژ مورد استفاده قرار گرفت. سی وایز در سال ۲۰۱۰، نهایتاً بازنشسته و برای اسقاط فروخته شد، اما در طول تمام مدتی که در دریا بود، سی‌وایز جاینت به‌راستی شایسته نام خود بود.
۵۸۵۸
