به گزارش یولن «دیوید هرست»، تحلیلگر و سردبیر رسانه انگلیسی «میدل ایست آی» در مطلبی با تیتر «طرح ترامپ برای غزه: بلر به جمع لاشخورهای تغذیه کننده از هولوکاست فلسطینی‌ها می‌پیوندد» می‌نویسد: «بعد از گذشت حدود ۲ سال از نسل کشی، رهبران غربی مشغول بحث درباره طرح‌هایی به منظور ساخت ابر پروژه‌های به سبک دبی امارات روی میدان کشتار اسرائیل هستند.»
بنا بر گزارش ایسنا، هرست با اشاره به فعالیت‌هایی که تونی بلر نزدیک به ۱۸ سال قبل به عنوان فرستاده کمیته چهار جانبه خاورمیانه متشکل از سازمان ملل، اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و روسیه داشت نوشته است:
«تقریبا ۱۸ سال از زمانی که تونی بلر، فرستاده وقت کمیته چهار جانبه خاور میانه، سندی ۳۴ صفحه‌ای با موضوع “کریدور صلح و رفاه” از دریای سرخ تا بلندی های جولان اشغالی را برای منطقه معرفی کرد گذشته است.
*کریدور صلح و رفاه
طرح بلر، یک پارک کشاورزی-صنعتی در نزدیکی اریحا در کرانه باختری اشغالی را برای تسهیل حمل و نقل کالا به خلیج فارس از طریق اردن در نظر گرفته بود. یک پارک صنعتی دیگر یا “پروژه با تاثیر سریع” قرار بود در ترقومیا در الخلیل و یک پارک صنعتی سوم در جلامه، شمال جنین، ایجاد شود.
بخش کمی از این طرح جدید بود. توافق‌نامه‌های اسلو که در سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۵ امضا شدند، ایجاد حداکثر ۹ شهرک صنعتی در امتداد خط سبز از جنین در شمال تا رفح در غزه را پیش‌بینی می‌کردند.
اما بلر، سرشار از خوش‌بینی و در ضمن برخورداری از حمایت تشکیلات خودگردان فلسطین (PA)، سازمان ملل، اتحادیه اروپا، آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا(USAID) و ژاپن، در حالی که می‌خواست خودش را همچون یک آینده‌نگر واقعی نشان دهد اعلام کرد: “اگر بسته فوق مؤثر باشد، بسته‌های دیگری از این دست نیز به دنبال آن ارائه خواهد شد. به این ترتیب، با گذشت زمان و به تدریج، می‌توان بار اشغال را کاهش داد، اما به گونه‌ای که امنیت اسرائیل را به خطر نیندازد.”
او افزود: “من کاملا معتقدم که این گام‌ها، مذاکرات جاری بین طرفین را نیز تسهیل خواهد کرد، مذاکراتی که هدف آن دستیابی به یک توافق صلح پایدار و بادوام بین طرفین است که در کنار هم در صلح و رفاه زندگی کنند.”
امروزه، بقایای چندانی از پروژه پارک صنعتی بلر در گذرگاه جلامه با اسرائیل باقی نمانده است. سال‌ها، این مکان به صورت حصارکشی شده خالی ماند تا اینکه تشکیلات خودگردان فلسطین با حمایت سرمایه‌گذاران ترکیه‌ای تلاش کرد یک “شهرک صنعتی” در جنین ایجاد کند. اکنون، تنها چند جاده و تعداد کمی انبار، از آن رویاها باقی مانده است.
در سال ۲۰۰۸، بلر تلاش کرد از این بابت اعتبار کسب کند که تعداد موانع جاده‌ای در کرانه باختری اشغالی را که در آن زمان حدود ۶۰۰ برآورد شد کاهش داده است. امروزه، ۸۹۸ ایست بازرسی نظامی، از جمله ده‌ها دروازه در آنجا وجود دارد که شهرها و روستاهای فلسطینی‌ها را برای بیشتر روز مسدود می‌کنند و تمام زندگی اقتصادی فلسطینی‌ها را مختل کرده است.
شبه نظامیان شهرک‌نشین در آن اراضی پرسه می‌زنند، ساکنان شهرهای فلسطینی را به وحشت می‌اندازند و فلسطینی‌ها را از زمین‌های وسیعشان به بهانه طرح غیر قانونی “مزارع چوپانی” با هماهنگی با بتسلئیل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل که کنترل اداره مدنی در کرانه باختری اشغالی را به دست گرفته است، بیرون می‌رانند.
جنین و طولکرم
هرست در ادامه مقاله خود می نویسد تحولات اخیر در کرانه باختری «مقدمه‌ای بر اعلام گسترده و مورد انتظار الحاق منطقه C توسط اسرائیل، که حدود دو سوم کرانه باختری را تشکیل می‌دهد، تلقی می‌شود.»
او تصریح کرده است: «بیش از ۴۰۰۰۰ فلسطینی در اثر تخریب اردوگاه‌های پناهندگان در جنین، طولکرم و نور شمس، در جریان عملیاتی از ارتش اسرائیل به نام “دیوار آهنین” که اکنون وارد هشتمین ماه خود شده است، بی‌خانمان شده‌اند.
در سال ۲۰۰۹، بلر برای طرح ناقص خود جایزه‌ای دریافت کرد: جایزه‌ای ۱ میلیون دلاری برای “رهبری”، که بیشتر آن به بنیاد خودش “محض خاطر درک مذهبی” اختصاص یافت.
امروز، پس از ۲۳ ماه نسل‌کشی و تخریب در غزه، بلر دوباره به کار خود بازگشته و تقریبا با گذشت ۲ دهه بعد خود را به عنوان یک فرد باتجربه در خاورمیانه معرفی می‌کند. بنا به گزارش‌ها، او به کاخ سفید مشاوره می‌دهد و با جارد کوشنر، داماد دونالد ترامپ، در مورد آخرین طرح رئیس جمهور آمریکا برای غزه صحبت می‌کند.
بخشی از محتوای این طرح ترامپ، یا حداقل یک نسخه از آن، اخیرا در یک فایل اسلاید ۳۸ صفحه‌ای گنجانده شده است که چشم‌اندازی برای غزه پس از جنگ ارائه می‌دهد.»
سردبیر میدل ایست آی با اشاره به جنایات رخ داده توسط صهیونیست‌ها در نوار غزه تصریح داشته است:
«از اکتبر ۲۰۲۳، غزه به یک آزمایشگاه مرگ قرن بیست و یکمی تبدیل شده است و در آن شاهد درسهای وحشتناکی در مورد چگونگی بازنویسی قوانین جنگ؛ چگونگی استفاده از پهپادها و ربات‌ها برای به حداکثر رساندن خسارات جانبی؛ چگونگی استفاده از هوش مصنوعی برای تعیین موقعیت اهداف؛ چگونگی سوءاستفاده از گرسنگی و توزیع کمک برای شکستن اراده مقاومت مردم؛ چگونگی از بین بردن سیستم‌های بهداشتی و آموزشی؛ و چگونگی بی‌خانمان کردن کل یک ملت بوده‌ایم.
اگر امروز یوزف منگله، پزشک نازی که آزمایش‌های مرگباری روی زندانیان آشوویتس انجام داد، زنده بود بسیاری از اینها را به عنوان معیار عملکرد و دستاورد به رسمیت می‌شناخت. اکنون، آزمایش انسانی دیگری قرار است روی فلسطینی‌های غزه انجام شود که بر چگونگی ساخت «پروژه‌های بزرگ» ۳۲۴ میلیارد دلاری به سبک دبی بر روی مزار آنها تمرکز دارد.»
*طرح ریورا غزه
امپراتوران غزه
سردبیر میدل ایست آی با اشاره به محتوای طرح ترامپ برای غزه که شامل نفی بلد از فلسطینی‌ها می‌شود نوشته است:
«اولین نکته قابل توجهی که از اسلایدهای مربوط به این طرح برداشت می‌شود وحشیگری آن است. در این طرح هیچگونه اشاره‌ای به غزه به عنوان سرزمین فلسطینی نشده است. نویسندگان آن به معیارهای اخلاقی روسیه تزاری و آنچه تنها چهار روز پس از تاجگذاری تزار نیکلاس دوم در مزرعه‌ای در خارج از مسکو اتفاق افتاد، بازگشته‌اند.
بالغ بر نیم میلیون روس در خودینکا برای دریافت غذای رایگان و هدایای امپراتور جمع شدند که طبق گزارش‌ها شامل نان، سوسیس، چوب شور، نان زنجبیلی و فنجان‌های یادبود بود. وقتی شایعاتی مبنی بر اینکه آبجو و چوب شور به اندازه کافی برای همه وجود ندارد و فنجان‌های لعابی حاوی سکه‌های طلا هستند، پخش شد، ازدحام جمعیت به راه افتاد و بیش از ۱۲۰۰ نفر کشته و تا ۲۰۰۰۰ نفر دیگر زخمی شدند.
امپراتور و ملکه به برنامه‌های خود ادامه دادند. آنها در بالکن اقامتگاه تزار در وسط مزرعه زمانی که اجساد را منتقل کردند در مقابل جمعیت ظاهر شدند. این همان رفتار امپراتورهای امروزی با جمعیت گرسنه و در حال مرگ غزه است اما مقیاس فاجعه امروز باعث می‌شود بی‌خیالی نیکلاس دوم نسبت به سرنوشت مردمش رنگ ببازد.
ترامپ قصد دارد بر روی گورهای تازه ۶۳۰۰۰ کشته جنگ غزه (که همچنان ادامه دارد) یک سرزمین عجایب به سبک دبی بسازد. این بی رحمی روان‌پریشانه، هم شامل حال زندگان می‌شود و هم شامل مردگان: زیرا بهشتی که آنها در نظر دارند در غزه بسازند نه فقط از حماس بلکه از اکثر فلسطینی‌ها عاری خواهد بود.
در واقع، هر چه فلسطینی‌های بیشتری آنجا را ترک کنند پروژه ارزان‌تر تمام می‌شود. طبق محاسبه این طرح، برای هر فلسطینی که می‌رود، ۲۳۰۰۰ دلار صرفه‌جویی می‌شود؛ برای هر یک درصد از جمعیتی که نقل مکان می‌کنند، مبلغ ۵۰۰ میلیون دلار صرفه‌جویی می‌شود. برای ترغیب فلسطینی‌های غزه به ترک سرزمین خود، این طرح پیشنهاد می‌دهد که به هر نفر ۵۰۰۰ دلار داده شود و به مدت چهار سال اجاره خانه آنها در کشور دیگری و همچنین به مدت یک سال غذای آنها تأمین شود.
هرست تصریح کرده است:
« تصور می‌شود که نویسندگان این طرح اسرائیلی باشند. طبق برخی گزارش‌ها، این طرح پیشنهادی در اصل توسط مایکل آیزنبرگ، یک سرمایه‌گذار ریسک پذیر اسرائیلی-آمریکایی، و لیران تانکمن، یک کارآفرین فناوری و افسر سابق اطلاعات نظامی اسرائیل، هدایت شده است. به نظر می‌رسد حروف اول نام آنها، «ME» و «LT»، در کنار یک مجموعه سوم مرموز از حروف اول “TF” در طرح ذکر شده است.
به گزارش نیویورک تایمز، آیزنبرگ و تانکمن بخشی از گروهی از مقامات و بازرگانان اسرائیلی بودند که برای اولین بار طرح تشکیل به اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه (GHF) را در اواخر سال ۲۰۲۳، چند هفته پس از عملیات طوفان الاقصی حماس، مطرح کردند.
همچنان گمانه‌زنی شده که پیش‌نویس اولیه طرح توسعه مجدد غزه در آوریل گذشته تکمیل و به دولت ترامپ ارائه شده است. مشخص نیست که آیا این پیشنهاد در جلسه اخیر بین کوشنر و بلر، که هر دو در حال بررسی ایده‌های مشابهی بوده‌اند، مورد بحث قرار گرفته است یا خیر. اما مسیر حرکت مشخص است.»
با این حال این تحلیلگر انگلیسی اذعان می‌کند که هر گونه طرح برای غزه که به دنبال حذف حماس از این باریکه باشد محکوم به شکست است.
او نوشته است: «تونی بلر باید بفهمد هر گونه طرح مبتنی بر اینکه غزه را عاری از حماس کند محکوم به شکست است. او می‌تواند روزهای نخست وزیری خود را به یاد بیاورد که در آن روز ها دولت خودش چه تلاش‌های برای تعامل با گروه شبه نظامی ارتش جمهوریخواه ایرلند انجام داد و سرانجام آن تلاشها به کجا رسید.»
315 315
