به گزارش یولن روزنامه خراسان نوشت: همان‌طور که می‌دانیم طی سال‌های اخیر باشگاه‌های بزرگ روی استفاده از سرمربیان جوان و باانگیزه سرمایه‌گذاری می‌کنند البته با استفاده از کادر قدرتمند و با تجربه که بتواند مکمل خوبی برای سرمربی باشد. با این حال رویکرد تازه پرسپولیس به دلایل مختلف به مذاق هواداران خوش نیامد.
۱. هاشمیان جوان نیست| بسیاری از سرمربیان تحول‌گرای دنیای فوتبال مثل ونسان کمپانی ۳۹ ساله، ناگلزمن ۳۷ ساله و… حداکثر ۴۰ سال دارند و در کمترین زمان ممکن از پایان فوتبال‌شان هدایت تیم‌هایی را عهده‌دار شدند. اما هاشمیان ۴۸ ساله است و طی ۱۳ سالی که از دوران فوتبالش گذشته تا به‌حال سرمربی هیچ تیم بزرگی نبوده است.
۲. کارنامه ضعیف و تجربه کم| هاشمیان نه عنصر جوانی را دارد؛ نه متغیر مهمی چون تجربه را. او در تمام این سال‌ها هدایت تیم مهمی را به عهده نداشته و در همان تیم‌هایی هم که در سطح پنجم فوتبال آلمان و رده‌های پایه هامبورگ هدایت کرده، دستاوردی نداشته است. او در دو مقطع هم کمک مربی تیم ملی بوده که لااقل یک مرتبه‌اش با حضور ویلموتس دوران سیاه فوتبال ملی ما بود.
۳. نداشتن کاریزما| هاشمیان در فوتبال ما یک جنتلمن تمام عیار است؛ بی‌حاشیه و متمرکز روی کارش. اما برای لیگ برتر ما که مربی باید حق تیمش را با سروصدا لب خط بگیرد؛ قبل و بعد بازی با مصاحبه‌هایش جنگ روانی راه بیندازد و بازیکنان را با تشر هدایت کند، این خصلت هاشمیان نگران کننده است. آن‌هم وقتی پای تیمی بزرگ و پرحاشیه مثل پرسپولیس در میان است که حتی یحیی گل‌محمدی هم در آن دردسر زیادی داشت.
۴. مدیریت ضعیف باشگاه| برای باشگاهی مثل پرسپولیس که مشکلات مالی متعددی دارد، وجود یک سرمربی که بتواند امکانات، بازیکن و زیرساخت را از مدیریت بگیرد، ضروری است. هاشمیان به‌عنوان یک مربی کم تجربه می‌تواند برای برگزاری اردو و تقویت تیم، مدیری مثل درویش را تحت فشار بگذارد؟
۵. مقطع حساس فعلی| اگر هاشمیان بعد از مربی چون برانکو که تیم را حسابی ساخته بود، مربی می‌شد می‌توانست با همان دست‌فرمان از ساختار قدرتمندی که یک مربی باهوش و کارکشته ساخته برای تیمش استفاده کند و جلو برود. اما این روزها پرسپولیس حال و روز خوبی ندارد؛ گاریدو و کارتال هرکدام زمین سوخته‌ای برای نفر بعدی باقی گذاشتند.
21302
