به گزارش سرویس بین‌الملل یولن، تحلیل‌های رسانه‌ای حاکی از آن است که بیانیه بی‌سابقه مسکو علیه تل‌آویو، تحولاتی قریب‌الوقوع در منطقه را به دنبال خواهد داشت.
شبکه «المیادین» به‌تازگی در گزارشی به قلم «شارل ابی نادر» سرتیپ بازنشسته ارتش لبنان به این مسئله پرداخت و نوشت: «بیانیه جمعه گذشته وزارت امور خارجه روسیه جالب توجه بود. [در این بیانیه آمده بود] که اسرائیل در تلاش است تا از وضعیت اوکراین برای منحرف کردن توجه جامعه بین‌الملل از نبرد فلسطین و اسرائیل سواستفاده کند. این بیانیه در پاسخ به حمله [دیپلماتیک] اسرائیل علیه روسیه انجام گرفت؛ حمله‌ای که “یائیر لاپید” وزیر امور خارجه دشمن آن را با حمایت از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره تعلیق عضویت فدراسیون روسیه در شورای حقوق بشر سازمان ملل به راه انداخت.»
در ادامه آمده است: «در ادامه بیانیه وزارت خارجه روسیه عنوان شده بود: کابینه اسرائیل همچنان به اشغالگری غیرقانونی و الحاق فزاینده خاک فلسطین با زیر پا گذاشتن تعدادی از قطعنامه‌های شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل ادامه می‌دهد”. پس از آن، یک منبع در وزارت امور خارجه [رژیم] اشغالگر اسرائیل در واکنش به بیانیه شدیداللحن وزارت امور خارجه روسیه علیه اسرائیل گفت: «روسیه در سازمان ملل معمولا علیه اسرائیل رأی می‌هد پس اسرائیل نیز مشکلی برای رأی دادن علیه روسیه در این سازمان بین‌المللی نمی‌بیند.»
نویسنده می‌گوید: «درست است که واکنش روسیه علیه اسرائیل در پی آن حمله دیپلماتیکی انجام شد؛ حمله‌ای که وزیر خارجه دشمن از سکوی سازمان ملل متحد آن را [علیه روسیه] به راه انداخت؛ اما حساسیت واکنش روسیه به این دلیل بود که برای اولین بار، این کشور در قالب یک موضع‌گیری رسمی نقض قطعنامه‌های بین‌المللی توسط اسرائیل را محکوم و به روشنی به مسئله الحاق غیرقانونی، توسعه شهرک‌ها داخل خاک فلسطین و محاصره غزه اشاره می‌کرد. اما [اکنون سؤال اینجاست] که این تقابل بی‌سابقه میان روسیه و اسرائیل چه ابعادی در پی خواهد داشت؟»
شارل ابی نادر اضافه می‌کند: «در واقع، هر دنبال‌کننده منطقی، امروز، تنها می‌تواند این نتیجه را بگیرد که روسیه به دنبال عملیات نظامی ویژه و ادامه‌دار خود در اوکراین، تحت فشارهای زیادی قرار دارد به‌نحوی که رئیس‌جمهور پوتین همواره و با اطمینان تأکید می‌کند که اهداف این عملیات با مذاکره یا با جنگ محقق خواهد شد. اما طرف دیگر یعنی اوکراین و ناتو که واشنگتن با سرسختی تمام آن را رهبری می‌کند، بر این باور است که نخواهد گذاشت مسکو اهداف خود را محقق کند و با تمام قدرت و امکانات خود تلاش خواهد کرد که اولا قدرت روسیه در اوکراین تحلیل رود و ثانیا این کشور را مجبور کند عملیات خود را بدون تحقق اهداف مشخص‌شده پایان دهد.»
نویسنده در بخش دیگری با مطرح کردن این ادعا که ناتو و واشنگتن تا این لحظه توانسته‌اند در روند حرکت یگان‌های روسیه در اوکراین سنگ‌اندازی کنند، ادامه می‌دهد: «با توجه به گرهی که تمامی طرف‌ها امروز در اوکراین -از یک سو ناتو و اوکراین و از سوی دیگر روسیه- با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.. روس‌ها حتما باید یک ترفند بیشتر به ترفندهای نظامی و راهبردی خود اضافه می‌کردند که این ترفند همان حمله سیاسی به اسرائیل بود. روسیه اولا با استناد به حمله [دیپلماتیک] اسرائیل علیه خود در سازمان ملل و همچنین مواضع اغلب مقامات این رژیم علیه خود و ثانیا با استناد به تجاوزها و کارشکنی‌های پی‌در‌پی علیه فلسطینیان چنین موضعی اتخاذ کرد.»
ابی نادر در ادامه می‌افزاید که موضع‌گیری روسیه مبتی بر چند نکته بوده و او این نکات را اینگونه بر می‌شمارد: «اولا: برجسته‌سازی روشن و صریح تخطی آشکار اسرائیل از قوانین بین‌المللی از طریق تریبون وزارت امور خارجه روسیه؛ آن هم با اشاره به تخطی اسرائیل از قطعنامه‌های بین‌المللی و شهرک‌سازی غیرقانونی، الحاق ظالمانه خاک فلسطین و سرکوب و محاصره مستمر ملت فلسطین.»
نویسنده ادامه داد: «ثانیا: رساندن پیامی تعیین‌کننده و بی‌سابقه به اسرائیل با این مضمون که از امروز به بعد، در مواضع روسیه در برابر این تخطی و کارشکنی علیه حقوق [کشورهای عربی] و فلسطین مماشات نخواهد شد. این واکنش در ارتباط با موضع‌گیری دیپلماتیک در برابر نهادهای بین‌المللی بود؛ درست همانطور که اسرائیل دشمنی خود را با مسکو در محافل بین‌المللی نشان داد.»
در مورد سوم عنوان شده است: «و شاید اثرگذارترین نکته بر اسرائیل-که بعید نیست مسکو آن را اتخاذ کند به‌ویژه آنکه این کشور اکنون به دنبال شیوه‌هایی برای اعمال فشار علیه رقبای خود در نبرد اوکراین است- این است که مسکو آماده عملی کردن این موضع دیپلماتیک و سیاسی ابتدا از موقعیت و حضور خود در سوریه باشد.»
ابی نادر اشاره می‌کند که چنانچه مسکو موضع‌گیری خود را عملی کند، ممکن است منطقه شاهد دو تحول باشد که این دو مورد عبارتند از:
۱. تأکید بیشتر روسیه بر محافظت از حریم هوایی و خاک سوریه در برابر حملات دائم تل‌آویو که این مورد ممکن است با فعالسازی تعداد بیشتری سامانه پدافند هوایی در سوریه در برابر بمب‌افکن‌ها و موشک‌‌های تل‌آویو صورت گیرد.
۲. همکاری و هماهنگی بیشتر روسیه با ایران و گروه‌های محور مقاومت در سوریه که این مسئله بی‌شک سطح توانمندی، امکانات و فرصت‌های گروه‌های وابسته به جبهه مقاومت را در برابر تل‌آویو را دو چندان خواهد کرد.
در ادامه با اشاره به اینکه در صورت عملی شدن موارد شده، تل‌آویو تحت فشار قرار خواهد گرفت و قادر نخواهد بود متحمل تبعات ناشی از این اقدام احتمالی باشد، آمده است: «مسکو همچنین بر این باور است که مسئله امنیت اسرائیل و حساسیت آن و امنیت اشغال خاک [کشورهای] عربی توسط آن در قیاس با وضعیت اوکراین برای واشنگتن از اهمیت بیشتری برخوردار است به‌ویژه در شرایطی که اسرائیل امروز در تقابل با خیزش عملیات‌های روبه‌رشد مقاومت و عزم و ثبات قابل‌توجه فلسطینیان قرار دارد. تمام این موارد اگر به موضع روسیه در حمایت از این مقاومت به‌حق اضافه شود، بر اسرائیل اثر خواهد گذاشت و چه‌بسا تعیین‌کننده خواهد بود».
نویسنده در پایان می‌گوید: «از آنجا که مسکو اعتقاد دارد اسرائیل می‌تواند از دو سو -ابتدا بر موضع اوکراین و دوم بر موضع آمریکا- اثرگذار باشد و باتوجه به خطر تغییر موضع این کشور علیه اسرائیل برای جایگاه تل‌آویو در خاورمیانه و همچنین قدرت حاکمه در اوکراین با نظر به اینکه رئیس‌جمهور [اوکراین] “ولودیمیر زلنسکی” یهودی است و ارتباط نزدیکی با اسرائیل در مقایسه با ناتو دارد، هدف روسیه از این ترفند مشخصا اینگونه خواهد بود: پیشبرد امور -البته با مداخله اسرائیل- به سمت رفتار اوکراین از طریق افزایش تعداد موضوعات مذاکره و یک حل‌وفصل قابل‌قبول که روسیه پس از دست‌یابی به خواسته‌های اساسی‌اش با آن موافقت خواهد کرد و در پایان به عملیات نظامی خود در اوکراین خاتمه خواهد داد».
انتهای پیام/م
