به گزارش یولن، آنطورکه به نظر می‌رسد ظرفیت‌های کنشگری در جامعه کمرنگ شد است، این درحالی‌ست که همین جامعه قبل‌تر وقتی با چالشی مواجه می‌شد به جای منزوی شدن کنشگر می‌شد؛ عباس نعیمی جورشری، جامعه شناس در تحلیل این وضعیت می‌گوید: «قبل‌تر نیروهای اجتماعی در جامعه فعال بودند، این نیروها از زوایه انسجام، کارآمدی و تشکل یافتگی رده‌ی بالاتری داشتند، درحالی‌که درصد زیادی از آن بدنه و نیروی اجتماعی بعدتر ایران را ترک کردند، حتی خیلی از کسانی‌که فعال سیاسی حرفه ای نبودند اما جزو نیروهای اجتماعی کارآمد بودند که باعث می‌شدند چگالی جامعه ایرانی بالا رود ایران را ترک کردند. مانند بسیاری از افراد تحصیل‌کرده عالیه، هنرمندان یا حتی نویسندگان ادبیات داستانی. ضمن این‌که جامعه مدنی در سالهای نزدیک به ۱۳۸۸ قوی‌تر بود چرا که برخی نهادها مانند سازمان‌های مردم نهاد قوی‌تر بودند اما امروز ما چنین تشکل‌هایی با آن ابعاد و عدد و وزن نداریم.»
او ادامه می‌دهد: «این روزگار یک تفاوت جدی با روزگار دهه هفتاد یا هشتاد دارد، در سالهای اخیر فاصله بحران‌ها کم شده است، از سال ۱۳۹۶ تا امروز مستمرا با بحران مواجه هستیم، درحالی که قبل از سال ۱۳۸۸ فاصله بحران ها زیادتر بود. قبلش جامعه در سالهای ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ بحران‌ها را تجربه کرد و قبلترش هم دهه شصت. درصورتیکه در سالهای اخیر، بحران‌ها استمرار وقوع دارند. تجربه مکرر بحران در ضمن فقدان جامعه مدنی قوی، اجتماع ایرانی را فرسوده کرد و این فرسایش سبب شد افق امید کمرنگ شود.»
متن کامل این گفت‌وگو را اینجا بخوانید.
۲۳۳۲۳۳
