به گزارش یولن، دونالد ترامپ رئیسجمهور آمریکا دستور اجرای طرحی گسترده با عنوان «ناوگان طلایی» را صادر کرده است؛ طرحی که هدف آن نوسازی کامل نیروی دریایی و جایگزینی ناوگان فعلی با مجموعهای کاملاً جدید و پیشرفته است.
بنا بر گزارش فارس، روزنامه وال استریت ژورنال نوشت که ترامپ این ابتکار را پاسخی مستقیم به تهدیدهای فزاینده چین در منطقه هند و اقیانوسیه توصیف کرده و گفته است ناوگان جدید بر پایه کشتیهای بزرگ سطحی با موشکهای دوربرد و هایپرسونیک، ساخته خواهد شد. این شناورها بهگونهای طراحی میشوند که در برابر حملات موشکی پیشرفته و تهدیدهای سایبری مقاومت کنند.
بر اساس جزئیات منتشرشده، «ناوگان طلایی» شامل یک گروه ضربت حامل خواهد بود که ناو هواپیمابر «جرالد آر. فورد» هسته مرکزی آن است. این گروه همچنین شامل چهار ناوشکن کلاس «آرلی برک»، دو ناو کروزر کلاس «تیکوندروگا»، یک زیردریایی تهاجمی کلاس «ویرجینیا» و کشتیهای پشتیبانی مانند دو کشتی باربری خشک کلاس «لوئیس و کلارک» و یک کشتی پشتیبانی سریع جنگی است. در کنار آن، فناوریهای بدون سرنشین نیز بخش مهمی از طرح هستند؛ از جمله اسکادران پهپادهای «امکیو-۲۵ استینگری» و کشتیهای سطحی بدون سرنشین مجهز به موشکهای ضدکشتی برای عملیات گسترده در آبهای آزاد.
طرح ترامپ همچنین شامل ساخت کشتیهای زرهپوش جدید با وزن پانزده تا بیستهزار تُن و زره فولادی ششاینچی برای مقاومت در برابر موشکهای هایپرسونیک است. افزون بر آن،ناوچههای سبک برای عملیات سریع در آبهای ساحلی ساخته میشوند تا در مجموع، نیرویی ترکیبی با قدرت آتش سنگین و توان بالای حمله گروهی شکل گیرد.
هدف: مقابله با چین
به نوشته وال استریت ژورنال، هدف اصلی این طرح مقابله با گسترش دریایی چین است؛ کشوری که اکنون بیش از ۳۷۰ کشتی جنگی در اختیار دارد، در حالی که ناوگان آمریکا تنها حدود ۲۹۰ کشتی را مدیریت میکند.
تمرکز این طرح بر عملیات «آزادی ناوبری» در دریای جنوبی چین، حفاظت از مسیرهای کلیدی تجاری، حمایت از متحدانی چون ژاپن و فیلیپین و جلوگیری از درگیری احتمالی در تنگه تایوان و جزایر سنکاکو عنوان شده است.
ترامپ این پروژه را بخشی از استراتژی بازسازی کامل ناوگان دانسته و گفته است هدف، رسیدن به ۳۰۰ کشتی بهینه و آماده استقرار سریع و پایدار است.
هزینه هزار میلیارد دلاری
این طرح البته با هزینههای هنگفتی همراه است که جزئیات دقیق آن هنوز به طور کامل فاش نشده، اما تخمینهای اولیه نشاندهنده سرمایهگذاریهای کلان در مقیاس صدها میلیاردی است به طوریکه مقامات نیروی دریایی آمریکا تأکید دارند که بدون افزایش قابل توجه بودجه سالانه، اجرای آن غیرممکن خواهد بود.
بر اساس گزارش وال استریت ژورنال هزینه هر بدنه کشتی سطحی بزرگ در این ناوگان بین ۴ تا ۶ میلیارد دلار تخمین زده شده که بسته به نوع تسلیحات و سیستمهای راداری، میتواند افزایش یابد و این رقم تنها برای یک کشتی است، در حالی که کل طرح شامل دهها کشتی جدید، ارتقای موجودی فعلی و توسعه زیرساختهای صنعتی میشود.
وال استریت ژورنال اشاره میکند که بودجه کل طرح هنوز به طور رسمی اعلام نشده، اما با توجه به مقیاس آن – رسیدن به ۳۰۰ کشتی بهینهشده – کارشناسان نظامی تخمین میزنند که هزینههای تجمعی طی یک دهه آینده به صدها میلیارد دلار برسد، به ویژه با در نظر گیری هزینههای جانبی مانند آموزش خدمه، زنجیره تأمین و مقابله با کمبود نیروی کار در صنایع کشتیسازی.
تخمین کلی برای اجرای کامل در ۱۰ سال آینده بیش از ۱ تریلیون دلار (۱۰۰۰ میلیارد دلار) است. این رقم شامل تمام مراحل ساخت، آموزش، نگهداری و ادغام فناوریهای پیشرفته (مانند موشکهای هایپرسونیک) میشود. کارشناسان آمریکایی هشدار دادهاند که این هزینه ممکن است با تورم و تأخیرها افزایش یابد.
تردید بزرگ منتقدان
به نوشته وال استریت ژورنال، شماری از کارشناسان نظامی نسبت به کارایی کشتیهای بسیار بزرگ تردید نشان دادهاند و معتقدند اهمیت اصلی در سامانههای تسلیحاتی، حسگرها، تعمیر و نگهداری و زنجیره تأمین است.
به گفته آنان، زمان و هزینه ساخت چنین کشتیهایی بسیار زیاد خواهد بود و احتمالاً این ناوها تا پایان دوره ریاستجمهوری ترامپ وارد خدمت نخواهند شد.
این کارشناسان هشدار دادهاند که پیش از آغاز پروژههای تازه، مشکلات موجود در ناوگان فعلی و صنعت کشتیسازی آمریکا باید برطرف شود؛ از جمله تعمیر شناورهای فرسوده، تأمین فلزات، کمبود نیروی کار ماهر و ظرفیت محدود کارخانههای کشتیسازی.
الیزابت وارن، سناتور دموکرات، این طرح را «نمایشی از قدرت بیحاصل» توصیف کرده که منابع کشور را از اولویتهای داخلی منحرف میکند.
مارک مونتگمری، افسر بازنشسته نیروی دریایی، نیز گفته است: «زیباییشناسی رئیسجمهور، معیار مناسبی برای ارزیابی نیازهای تاکتیکی نیست.»
در همین حال، راجر ویکر، رئیس کمیته خدمات مسلح سنا، خواستار شفافسازی بودجه شده و گفته است: «ما باید جزئیات تأمین مالی را بدانیم؛ چین تهدید است، اما بدهی هم تهدید دیگری است.»
هیاهوی جنگطلبانه
وزارت خارجه چین نیز این طرح را «هیاهوی جنگطلبانه» خوانده است. «لین جیان» سخنگوی این وزارتخانه تأکید کرد: «آمریکا باید بر گفتوگو تمرکز کند، نه بر ایجاد ناوگانهای تحریکآمیز.»
در مقابل، ترامپ در نشست خبری کاخ سفید گفت: «ما بزرگترین ناوگان تاریخ را میسازیم و چین نخواهد دانست چه چیزی به سرش آمده است.»
یک افسر ناشناس نیروی دریایی نیز در گفتوگو با این روزنامه اظهار داشت: «ما تواناییهایمان را به حد نهایی میرسانیم، اما رقابت در اقیانوس آرام بسیار سنگین است.»
وال استریت ژورنال در بخش پایانی گزارش خود نوشت که طرح «ناوگان طلایی» بیانگر تلاشی برای تحول بنیادین در توان دریایی آمریکاست، اما با چالشهای فنی، مالی و زمانی جدی روبهرو است. طرح از نظر ظاهری جاهطلبانه به نظر میرسد و موفقیت آن وابسته به سرمایهگذاری بلندمدت، رفع ضعفهای فعلی و سازگاری با تهدیدهای مدرن خواهد بود.
315
