به گزارش یولن، این خوشه کروی که با عنوان NGC 5139 نیز شناخته می‌شود، در فاصله ۱۵هزار سال‌نوری از زمین واقع شده و بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین خوشه از حدود ۲۰۰ خوشه کروی شناخته‌شده‌ای است که در هاله کهکشان راه شیری پرسه می‌زنند. این خوشه به‌قدری روشن و بزرگ است که پیشینیان، آن را بیست‌وچهارمین ستاره روشن در صورت فلکی قنطورس می‌پنداشتند و ازاین‌رو آن را همانند ستارگان نامیده بودند.
اگرچه عمده خوشه‌های ستاره‌ای از ستارگانی با عمر و ترکیب شیمیایی یکسان تشکیل شده‌اند، اما خوشه باشکوه امگا قنطورس شاهد حضور جمعیت‌های مختلف ستاره‌ای است که تنوع عمر و ترکیب شیمیایی گسترده‌ای را نشان می‌دهد. درواقع چنین به نظر می‌رسد که امگا قنطورس ممکن است هسته به‌جامانده از کهکشان کوتوله‌ای باشد که میلیاردها سال پیش در کهکشان راه‌شیری ادغام شده است.
در این نمای تلسکوپی زیا می‌توان ستارگان غول سرخ این خوشه را با رنگ مایل به زرد تشخیص داد. بررسی بیست‌ساله این خوشه ستاره‌ای متراکم با تلسکوپ فضایی هابل، شواهدی را از وجود ابرسیاهچاله‌ای عظیم در نزدیکی مرکز امگا قنطورس آشکار کرده است.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یورگن آستین. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
