به گزارش یولن، سحابی حلقه با فاصله ۲۵۰۰ سال‌نوری در صورت‌فلکی شلیاق (چنگ‌رومی) واقع شده و جزء سحابی‌های سیاره‌نما دسته‌بندی می‌شود. سحابی سیاره‌نما زمانی ایجاد می‌شود که ستاره‌ای خورشیدمانند عمرش به پایان می‌رسد؛ بدین‌ترتیب جو بیرونی خود را پرتاب می‌کند و هسته‌اش به کوتوله سفید تبدیل می‌شود.
این تصویر ترکیبی با داده‌های نور قرمز گسیل‌شده از اتم‌های هیدروژن و همچنین نورهای مرئی و فروسرخ ساخته شده و با داده‌های سه تلسکوپ فضایی هابل، دوچشمی بزرگ و سوبارو تهیه شده است. در این تصویر، حلقه مرکزی را به‌وضوح می‌بینید که حدود یک سال‌نوری وسعت دارد؛ اما در این نوردهی بسیار عمیق، جزئیات بسیار ظریف‌تر و گسترده‌تری آشکار شده است: رشته‌های حلقه‌ای گاز درخشان که بسیار دورتر از ستاره مرکزی سحابی گسترش یافته‌اند و یادگار بیرونی‌ترین لایه‌های جو ستاره در حال مرگ به شمار می‌آیند.
خورشید ما حدود ۵ میلیارد سال دیگر به سرنوشت مشابهی دچار خواهد شد؛ اما حدود ۴ میلیارد سال دیگر که خورشید متورم شده و به غول‌سرخ تبدیل می‌شود، سیارات عطارد و ناهید را می‌بلعد و زمین را به دوزخی سوزان بدل خواهد کرد.
اعتبار تصویر: هابل، تلسکوپ دوچشمی بزرگ، تلسکوپ سوبارو؛ ترکیب و حق چاپ: رابرت گندلر
برای مشاهده عکس در ابعاد بسیار بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
