تینا مزدکی: نیروی دریایی چین با رونمایی از سومین ناو هواپیمابر کلاس فوجیان، گام بلندی برای گسترش حضور دریایی خود برداشته است، اما با وجود تمام پیشرفتهای فوجیان در زمینه فناوری، هنوز ویژگی‌هایی وجود دارد که مانع از برابری این ناوگان با ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده می‌شود. به عنوان مثال فوجیان حدود ۸۰ هزار تن ظرفیت دارد، اما کلاس فورد حدود ۱۰۰ هزار تن است و این به آن معنا است که فوجیان هواپیمای کمتری را می‌تواند حمل کند. از طرفی کشتی‌های کلاس فورد از پیشرانه رآکتور هسته‌ای بهره می‌برند ولی فوجیان این‌طور نیست؛ ازاین‌رو استقامت ناو چینی پایین‌تر و ظرفیت آن هم برای ذخیره‌سازی سوخت هواپیما کمتر خواهد بود».
اما برتری فورد تمام ماجرا نیست، زیرا شبکه جهانی زیرساخت‌های دریایی ایالات متحده به‌مراتب بهتر و گسترده‌تر است و ناوهای هواپیماپر آمریکا می‌توانند از آن‌ها به نفع خود استفاده کنند.
به گزارش یولن، فوجیان از ناوهای هواپیمابر قبلی چین یعنی لیائونینگ ۶۰ هزار تنی و شاندونگ ۶۶ هزار تنی پیشی گرفته و اخیراً پس از اولین آزمایش دریایی خود در ۱ می، به کارخانه کشتی‌سازی شانگ‌های جیانگ‌نان بازگشت. اما فورد که جدیدترین و پیشرفته‌ترین ناو هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده است، قبلاً یک دوره پنج ساله آزمایش‌های دریایی را که از سال ۲۰۱۷ آغاز شد، پشت سر گذاشته و برای اولین بار در نوامبر ۲۰۲۲ در دریا مستقر شده است.
فوجیان از سیستم منجنیق الکترومغناطیسی شبیه به ناوهای کلاس فورد آمریکا بهره می‌برد که از فناوری‌های معمولی پیشرفته‌تر است. پس از فورد، فوجیان دومین ابزار نظامی جهان است که از چنین فناوری پیشرفتهای بهره می‌برد؛ با این تفاوت که فوجیان به ۳ مسیر پرتاب مجهز است و فورد به ۴ مسیر.
ارتقاء ویژگی‌های فوجیان، ظرفیت هواپیماهای قابل‌حمل را افزایش داده است، به‌طوری‌که فوجیان هم‌اکنون به‌شکل چشمگیری از ناوهای هواپیمابر ۴۲هزار تنی «شارل دوگل» فرانسه و ۶۵هزار تنی اچ.ام.اس کوئین الیزابت انگلیس بزرگ‌تر است.
شرح عکس: ناو هواپیمابر جرالد فورد، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
فوجیان نشان‌دهنده گام مهمی در مدرن‌سازی نظامی چین تحت رهبری «شی جین‌پینگ» رئیس‌جمهور این کشور است؛ با این حال کارشناسان معتقدند که نیروی دریایی چین هنوز از سیستم‌های پشتیبانی اساسی برای رقابت با نیروی دریایی ایالات متحده برخوردار نیست.
یکی دیگر از نقاط ضعف فوجیان آن است که چین، زیرساخت لازم را برای کنترل طولانی‌مدت فوجیان در خارج از محدوده آب‌های خود ندارد. این کشور فعلا ناوگان کوچکی از کشتی‌های تکمیلی دارد که معمولاً ناوگان هواپیمابر را همراهی می‌کنند تا مصرف سوخت، مهمات و آذوقه آن را پاسخ دهند و از این منظر، اندک شباهتی به شبکه گسترده جهانی بنادر و پایگاه‌های آمریکا ندارد که در آن ناوهای هواپیمابر بتوانند ذخایر خود را تجدید کنند و خدمه بتوانند استراحت کنند.
کارشناسان بر این باورند که فوجیان و دیگر ناوگان چینی قلب ناوگان «پساآمریکایی» را تشکیل می‌دهند. همانطور که ایالات متحده پس از پایان جنگ سرد از ناوهای هواپیمابر خود برای اعمال نظم جهانی و اقدام نظامی علیه کشورهای ضعیف‌تر استفاده کرده است، کشورهایی مانند چین هم قصد دارند از ناوهای حامل خود در نقش پاسبان منطقه استفاده کنند. با این حال اولین آزمایش دریایی فوجیان، گمانه‌زنی‌هایی را درباره پیامدهای آن برای همسایگان چین و به‌خصوص تایوان مطرح کرده است.
منبع: newsweek
۵۴۳۲۳
