به گزارش خبرگزاری یولن، به نقل از پدال، چه کسی در دوران نوجوانی پوستری از لامبورگینی کانتاش با درهای رو به بالا روی دیوار اتاقش نداشت؟ آن لحظه بود که فهمیدیم درهای خودرو فقط برای ورود و خروج نیستند و شیوهٔ باز شدند آن‌ها می‌تواند تأثیر چشمگیری روی جذابیت خودرو داشته باشد. ازاین‌رو، در ادامه قصد داریم با جذاب‌ترین درهای خودرو که طی سال‌ها دیده‌ایم آشنا شویم.
مرسدس بنز ۳۰۰SL
مرسدس ۳۰۰SL هرچند خودرویی سریع بود و ظاهر شیکی داشت ولی بدون شک یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های آن، درهای گالوینگ منحصربه‌فرد بود که برای باز شدن باید به سمت بالا حرکت می‌کردند؛ اما این درواقع یک شاهکار طراحی هوشمندانه بود. درهای این خودرو بخش اعظم سقف بالای سر سرنشینان را در برمی‌گرفتند و درست در وسط سقف به هم می‌رسیدند. این طراحی در آن زمان بی‌نظیر بود و هنوز هم امروز چشمگیر است. مهم‌تر از همه، این طراحی کاربردی بود، زیرا کابین باریک و تنگ ۳۰۰SL اجازه استفاده از هیچ نوع در معمولی را نمی‌داد. با این طراحی، مهندسان مرسدس توانستند بدنه را تا حد ممکن باریک و کم‌ارتفاع نگه دارند.
لامبورگینی کانتاش
ما لامبورگینی کانتاش را در صدر فهرست خود قرار می‌دهیم زیرا احتمالاً تأثیرگذارترین خودروی اسپرت دوران خود بود. شکل گوه‌ای تند با کاپوت و پنجره‌ای که با زاویه یکسان به سمت بالا ادامه می‌یافت و بدنه‌ای کم‌ارتفاع و پهن، این خودرو را بسیار چشمگیر کرده بود. لولای رهای کانتاش در جلو یعنی جایی که پنجره و پنل بدنه به هم می‌رسیدند نصب شده بودند. از آنجا، باید در را به سمت جلو و بالا هل می‌دادید تا کل صندلی جلو نمایان شود و بتوانید به داخل بنشینید. این درهای کانتاش معیاری را برای نسل بعدی سوپرکارهای نه فقط لامبورگینی بلکه دیگر برندها تعیین کرد و نشان داد طراحی خاص درها چقدر می‌تواند روی جذابیت یک خودرو تأثیر داشته باشد.
مزدا RX-۸
برای حل مشکل دسترسی محدود به صندلی‌های عقب در یک کوپهٔ اسپرت دودر چه باید کرد؟ مهندسان مزدا در پاسخ به این سؤال گفتند ساده است. از دو در کوچک با لولاها در سمت مخالف استفاده می‌کنیم. این دقیقاً کاری بود که مزدا با RX-۸ انجام داد. موتور وانکل این خودرو به‌تنهایی یک ویژگی منحصربه‌فرد بود، اما مردان مزدا به این بسنده نکردند و دو در کوچک، یکی در هر طرف بدنه، اضافه کردند. برخلاف انتظار، لولاهای این درها در سمت عقب قرار داشتند. این یعنی وقتی درهای جلو باز می‌شدند، می‌توانستید نیم درهای عقب را باز کنید تا فضای بزرگی برای دسترسی به صندلی‌های عقب ایجاد شود.
رولزرویس ریث
وقتی صحبت از درهایی با لولاهای غیرمعمول می‌شود، رولزرویس ریث با درهایی که به‌عکس باز می‌شوند قطعاً یکی از گزینه‌ها خواهد بود. درحالی‌که مزدا RX-۸ در هر طرف دو در داشت که مانند درهای کمد باز می‌شدند، ریث تنها یک در بسیار بزرگ در هر طرف دارد. کافی است دستگیره را بگیرید و در مانند دهان دایناسور باز می‌شود. مشخص نیست این طراحی واقعاً ورود را آسان‌تر می‌کند، چون باید مسافت زیادی دور در راه بروید تا پس از باز کردن آن سوار شوید اما قطعاً جذاب است و در دنیای ثروتمندان که کارایی مسئله‌ای نیست، هرچه عجیب‌تر، بهتر.
کونیگزگ آگرا
کونیگزگ آگرا با شتاب صفر تا ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت در ۱۴ ثانیه و حداکثر سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت، یک شاهکار مهندسی است اما ویژگی دیگر آن، چیزی است که ما آن را رقص درها می‌نامیم. به زبان ساده، این درها به‌صورت به سمت بالا و کنار باز می‌شوند و از طریق یک مکانیزم پیچیده از حالت افقی به عمودی درمی‌آیند. البته هنگام باز کردن این درها باید مطمئن شوید پارکینگ بزرگی دارید و هنگام پارک در مرکز خرید، فضای اطراف را دو بار چک کنید!
پژو ۱۰۰۷
در اوایل دهه ۲۰۰۰، مینی‌ون‌های کوچک در بازار خودرو محبوب بودند. فولکس‌واگن با گلف پلاس و رنو با مودوس در ابن بخش حضور داشتند اما پژو با مدل ۱۰۰۷ متفاوت عمل کرد. این خودرو با طراحی جعبه‌ای شکل، ابعاد کوچک و سقف بلند، حس جاداری و مطبوعی به سرنشینان می‌داد. خلاقیت پژو اما استفاده از درهای کشویی بجای درهای معمولی بود. این ایده منطقی به نظر می‌رسید زیرا در پارکینگ‌های تنگ، دیگر نگران برخورد در با خودروی کناری نبودید. همچنین، دهانهٔ بزرگ‌تر درهای کشویی، ورود را آسان‌تر می‌کرد اما درها با سرعتی بسیار کند باز می‌شدند که در کنار پیشرانه‌های ضعیفی مثل TU۳ و TU۵ و همین‌طور قیمت گران‌تر از هاچ‌بک معمولی ۲۰۷، باعث شدند ۱۰۰۷ نتواند فروش مناسبی را تجربه کند.
فورد GT
فورد GT مدرن ادای احترامی باشکوه به GT۴۰ دهه ۱۹۶۰ بود و مورد استقبال طرفداران فورد قرار گرفت؛ اما کمتر کسی می‌داند که این سوپراسپرت مدرن، علاوه بر ویژگی‌های جذابش، درهایی عجیب هم داشت. طراحان فورد می‌خواستند طراحی درهای نسخه اصلی را در نسخه مدرن بازسازی کنند. در GT۴۰ هرچند درها به شکل عادی باز می‌شدند ولی بخشی از سقف را به درها اضافه شده بود. هدف این بود که تعویض رانندگان در پیت‌استاپ سریع‌تر و بستن راننده به صندلی آسان‌تر شود. در GT مدرن این درها که بخشی از سقف را شامل می‌شدند، پیچیدگی بیشتری پیدا کردند. این درهای به‌صورت افقی به بیرون حرکت می‌کنند و نیمی از سقف را جلوی شما قرار می‌دهند.
ب‌ام‌و Z۱
وقتی ب‌ام‌و Z۱ در سال ۱۹۸۹ معرفی شد، با ویژگی‌های جذابی مانند اگزوز یکپارچه برای بهبود آیرودینامیک، پنل‌های بدنه پلاستیکی قابل تعویض و درهایی که به داخل بدنه فرومی‌رفتند، توجهات را جلب کرد. درهای Z۱ کوچک بودند و می‌توانستند مانند شیشه به داخل رکاب‌های بلند فرو بروند. رانندگان برای هیجان بیشتر می‌توانستند سقف را باز کنند، درها را پایین بدهند و مانند یک ماشین کارت در شهر رانندگی کنید.
مک‌لارن P۱
وقتی درهای پروانه‌ای مک‌لارن P۱ باز شوند و بال عقب بالا برود، شبیه اوپتیموس پرایم به نظر می‌رسد! نمی‌دانیم آیا این چیزی بود که «رون دنیس» هنگام طراحی P۱ در ذهن داشته اما در رقابت سوپراسپرت‌ها، هر جزئیات کوچکی اهمیت دارد، مانند درهایی که خودروی را شبیه فرمانده ربات‌های فیلم ترنسفورمرز نشان می‌دهند. لولای درهای P۱ در بالای جلوی خودرو نصب شده‌اند و وقتی باز می‌شوند، با بالا رفتن به سمت کنار متمایل می‌شوند. این طراحی زیرکانه، عجیب و مسحورکننده است، دقیقاً همان چیزی که از یک سوپراسپرت خاص انتظار دارید.
ب‌ام‌و ایزتا
در اروپای پس از جنگ، قیمت ارزان اولویت اصلی در طراحی خودروها برای عموم بود. به همین دلیل ب‌ام‌و ایزتا را خلق کرد، خودرویی حبابی به‌اندازه یک باجه تلفن با پیشرانهٔ موتورسیکلت. طراحان ایزتا اما فقط روی کوچک بودن خودرو تمرکز نکردند و تصمیم گرفتند دماغه خودرو را به در تبدیل کنند. درست است، شما مانند سوار شدن به یک هواپیمای باری کوچک از طریق دماغه وارد این خودروی حبابی می‌شدید. البته، آلمانی‌ها به همه‌چیز فکر کرده بودند و اگر ایزتا جلوی خودروی دیگری پارک شده بود، می‌توانستید از سقف پارچه‌ای وارد شوید!
۲۲۷۳۲۲
