تینا مزدکی_این منطقه در گذشته بی‌حاصل و لم‌یزرع بود. روستاییان معمولاً حداکثر ۲ هزار یوان به ازای هر «مو» (Mu: واحدی معادل تقریباً ۶۶۷ متر مربع) از کشت سیب‌زمینی درآمد کسب می‌کردند. اما شرایط به‌طور چشمگیری تغییر کرد. در سال ۲۰۱۶، نیروگاه برق خورشیدی مکمل کشاورزی مزهان (Mezhan) در استان گویژو به‌عنوان نخستین پروژه از این نوع راه‌اندازی شد.
این نیروگاه آزمایش‌هایی در زمینه‌ی کاشت محصولات مختلف، از جمله گل همیشه‌بهار، سیب‌زمینی، گندم سیاه و علوفه، در محل انجام داد. در سال ۲۰۲۳، روستای چاهه (Chahe) در بخش مزهان نیز از این الگو پیروی کرد و ۷۰۰ مو (معادل ۴۶.۷ هکتار) گندم سیاه بین پنل‌های خورشیدی کاشت که ارزشی معادل ۳۲۰ هزار یوان (۴۵ هزار دلار) تولید کرد.
«در گذشته، این منطقه بی‌حاصل و خشک بود. روستاییان نهایتاً می‌توانستند تا ۲ هزار یوان به ازای هر مو از کشت سیب‌زمینی درآمد داشته باشند. اما حالا شرایط تغییر کرده است. آن‌ها اکنون هم از محل واگذاری زمین برای استفاده در تولید برق خورشیدی هزینه دریافت می‌کنند، هم از کشت محصولات مختلف درآمد دارند، و هم بابت کار در نیروگاه یا تعاونی‌ها مزد می‌گیرند.
به لطف مدل «تکمیل متقابل کشاورزی و انرژی خورشیدی»، روستای چاهه توانسته ارزش اقتصادی زمین را افزایش دهد، فرصت‌های شغلی ایجاد کند و درآمد جامعه‌ی محلی را بالا ببرد. این روش اجازه می‌دهد از یک قطعه زمین بهره‌های چندگانه حاصل شود و به‌طور مؤثری رشد تولیدات روستایی را افزایش دهد.
پروژه‌هایی از این دست، نشان‌دهنده‌ی تأثیر انقلابی به کار گرفتن این روش‌ها در کشاورزی و مناطق روستایی هستند. نه‌تنها ردپای کربن کلی کاهش می‌یابد که گامی مثبت در راستای گذار جهانی به انرژی‌های تجدیدپذیر به شمار می‌رود، بلکه نگرانی جهانی درباره‌ی کمبود غذا و اشتغال، به‌ویژه در نواحی روستایی، نیز پاسخ داده می‌شود و راهکارهایی عملی برای هر دو چالش ارائه می‌شود.
منبع: ecoportal
۲۲۷۳۲۳
