به گزارش یولن، برخی از گودال‌های عمیق روی سطح مریخ در واقع دهانه‌ی غارهایی هستند که زمانی با آب تشکیل شده‌اند. بر اساس ادعای پژوهش جدید، این غارها نه فقط محصول جریان‌های گدازه آتشفشانی، بلکه حاصل انحلال سنگ در اثر حضور آب بوده‌اند.
منطقه‌ای به نام Hebrus Valles یکی از نقاطی است که در آن گودال‌هایی دیده شده‌اند که الگویشان با غارهای کارستی (کارست = انحلال سنگ) روی زمین شباهت دارد. مدل‌سازی سه‌بعدی این گودال‌ها، همراه با داده‌های حرارتی مدارگرد مریخی، نشان می‌دهد که این دهانه‌ها ممکن است در طول شب سردتر و در روز گرم‌تر از محیط اطراف باشند که نشانه‌ای از وجود فضای خالی زیر سطح است.
همچنین دانشمندان پیش‌تر گفته‌اند که چنین غارهایی می‌توانند گزینه‌های بسیار مناسبی برای حیات، به‌ویژه میکروب‌ها، باشند. جایی که تشعشع شدید، نوسانات دمایی و دیگر خطرات سطحی کمتر احساس می‌شوند. اگر این غارها واقعاً زمانی پر از آب بوده‌اند، آن آب می‌تواند در اعماق پایداری کافی داشته باشد تا امکان نگهداری حیات میکروبی فراهم شود.
با این حال، تحقق این فرضیه با چالش‌های بزرگی همراه است. نخست، ارسال ربات به داخل چنین غارهایی کار ساده‌ای نیست. تاریکی کامل، نبود سیگنال رادیویی پایدار، دشواری ناوبری در فضای پیچیده و عدم امکان استفاده از سیستم‌هایی مثل GPS، همه موانع فنی بزرگی هستند. ناسا در پاسخ به این چالش در حال طراحی ربات‌هایی ویژه کاوش غار است. ربات‌هایی که می‌توانند وارد این فضاهای زیرسطحی شوند، حرکت کنند و از دیواره‌ها نمونه بردارند.
پناهگاه‌های طبیعی برای انسان در آینده؟
اهمیت این غارها دو جنبه برجسته دارد. از یک سو، آن‌ها هدف بالقوه‌ای برای یافتن آثار زندگی گذشته مریخ به شمار می‌روند. از سوی دیگر، می‌توانند در آینده مأموریت‌های انسانی به مریخ به‌عنوان پناهگاهی طبیعی، به ویژه برای محافظت از انسان‌ها در برابر تشعشع و تغییرات شدید دمایی ایفای نقش کنند.
پژوهش جدید تصویری تازه از مریخ در اختیار ما قرار داده است. سیاره‌ای با تاریخ پیچیده، با غارهایی زیرسطحی که ممکن است شاهدانی خاموش از عصر آبی مریخ باشند. اما تا زمانی که ابزارهای کاوش به آنجا نرسند و نمونه‌ای واقعی جمع‌آوری نشود، سوال «آیا در این غارها زندگی بوده است؟» همچنان بی‌پاسخ می‌ماند.
منبع: interestingengineering
۵۸۵۸
