به گزارش یولن، نام دریای سارگاسو از جلبک‌های دریایی خاص آن گرفته شده است. سارگاسوم توده‌ای قهوه مایل به زرد از جلبک‌های دریایی شناور است که محیط دریایی منحصر به فردی را تشکیل می‌دهد. حضور این توده شناور درون دریا لقب «جنگل بارانی شناور طلایی» را برای آن به ارمغان آورده است و زیستگاهی برای موجودات دیگر، محلی برای جستجوی غذا و تخم‌ریزی و کریدوری برای مهاجرت ایجاد کرده است.
مارماهی‌های اروپایی درحال انقراض برای تولیدمثل به دریای سارگاسو مهاجرت می‌کنند و گونه‌های مختلفی از نهنگ‌ها مانند نهنگ عنبر و نهنگ گوژپشت در جریان سفرهای بین اقیانوسی خود از آن می‌گذرند.
سارگاسوم از مدت‌ها پیش شناخته شده است. کریستف کلمب در خاطرات سفر خود در سال ۱۴۹۲ به آن اشاره کرده است. در داستان آمده است، مواجهه با این توده شناور موجب ترس زیادی بین خدمه کشتی شد. کشتی آن‌ها که سانتا ماریا نام داشت، به خاطر نبود باد به مدت سه روز در اقیانوس سرگردان بود.
خدمه با دیدن جلبک‌هایی دریایی که معمولا نشانه خشکی است، نگران شدند زیرا می‌ترسیدند آن‌ها را گیر بیندازد و زیر آب بکشد. این ماجرا ظاهرا موجب شد دریای سارگاسو به عنوان مکانی خطرناک و اسرارآمیز مشهور شود.
در «تنها دریای بی‌ساحل در دنیا» بیشتر درباره این پدیده عجیب طبیعی بخوانید.
۵۸۵۸
