دسته دومی ها بگوش باشید!

نمی دانم شهیدمهدی باکری چشم اندازی به اوضاع پس از جنگ ایران و عراق داشت یا ارتباطات معنوی او با خدا و ائمه اطهار؛ اینگونه او را به سخن گفتن واقع بینانه درباره رزمندگان پس ازجنگ واداشته است؛ هنوز با گذشت ۳۵سال از پایان دفاع مقدس و ۳۹سال ازشهادت این بنده مخلص خدا و فرمانده دلاور لشگر عاشورا؛ هم چنان طنین او در گوش دسته دومی ها و دسته سومی ها؛ زنگ می زند..

به گفته شهیدمهدی باکری؛ دعاکنید تا شهادت را نصیب شماکند در غیر این صورت زمانی فرامی رسد که جنگ تمام می شود و رزمندگان امروز سه دسته می شوند دسته ای به مخالفت با گذشته خود بر می خیزند و از گذشته خود پشیمان می شوند و دسته ای راه بی تفاوتی رابر می گزینند و در زندگی مادی غرق می شوند و همه چیز را فراموش می کنند و دسته سوم به گذشته خود وفادار می مانند و احساس مسئولیت می کنند که از شدت مصایب و غصه ها دق خواهندکرد!

بی گمان اگر شهید باکری زنده می ماند سرنوشتی شبیه به شهید داود کریمی و شهید بهمنی پیدامی کرد؛ البته بعید میدانم او دنبال پست و مقام و کنشکری درحوزه حکمرانی بوده باشد؛ همو و سایرشهدای ارجمند دفاع مقدس رزمندگان مخلصی بودند که در پی نام و نان نبودند و آرمان آنها؛ اعتلای سرزمین ایران و پیش مرگی برای مردم رنجیده ایران بود.

شاید هم اگر تاکنون در قید حیات بود؛ حتما جزو دسته سومی ها بود و در کنار سختی ها و مشکلات مردم می ماند تا بلکه هم چنان فدایی مردم متعهد ایران باشد.

البته حرجی نیست چرا برخی از مسئولان فعلی و علی الخصوص رزمندگان سابق دفاع مقدس و بلکه فرماندهانی که با شهدایی چون باکری، همت، خرازی، کاوه، زین الدین، باقری و قس علیهذا دمخور و همراه بودند هم اینک در صف دسته دومی ها قرار گرفته اند و چرب و شیرینی دنیا چنان آنها را برده و عبیدخود کرده که اصلا اعتباری به گذشته خالص و سلامتی دوره دفاع مقدس قائل نیستند.

بخصوص آنهایی که در خانه ملت نشسته و برای مردم ایران نسخه های حکمرانی نوین می پیچند. امیدوارم روزی با خود و خدا خلوت کنند و با مردم از هر جنس، گرایش، فکر و عقیده نشست وبرخاستی داشته باشندتا درد ورنج آنان رابه خوبی ازنزدیک لمس کنند.

بعید می دانم دیگر سخن شهیدباکری برای این دسته از غریقان مال ودنیا ؛پست و مقام اعتباری داشته باشد چراکه زنجیر بندگی دنیا چنان به تاروپود آنها رسوخ کرده که امکان گسستن ازآن امکان پذیر نیست.

بگذریم؛ اینگونه زیستن سزاوارهیچ رزمنده مخلصی نیست چون رزمنده عاشق مردم در هرحال چه در پست و مقام و چه در عزل و برکناری از دنیا، همیشه به عشق مردم سرزمین ایران زنده است.

امیدکه دسته دومی های عاشق مال و منال و پست و مقام به گوش باشند و قبل از آنکه مرگ سراغ آنها آید سعی کنند از زندگی مادی فاصله بگیرند و نسبت به وضعیت و منافع مردم بی تفاوت نباشند و گرنه دور نیست آن روزی که گویند:

ناگهان بانگی برآمدکه خواجه رفت……

2727