میونگ که دارای تفکراتی اصلاح طلبانه و در عین حال واقع بینانه است وعده داده که منافع ملی را در کانون دیپلماسی کره جنوبی قرار خواهد داد.
فلسفه سیاست خارجی لی جه میونگ ریشه در منفعت ملی واقع بینانه دارد. او به دنبال برقراری تعادل میان ائتلاف‌های سنتی و توسعه انعطاف‌پذیری دیپلماتیک در روابط نوین است. در حوزه روابط بین دو کره، میونگ بر گفت‌وگو و همکاری تأکید می‌کند، اما همزمان بر حفظ توان بازدارندگی قوی و ائتلاف با ایالات متحده پافشاری دارد. وی خواستار ازسرگیری توافق‌نامه نظامی ۲۰۱۸ بین دو کره و فعال‌سازی مجدد خطوط ارتباطی اضطراری است تا بن‌بست کنونی در شبه‌جزیره شکسته شود. هرچند پیونگ‌یانگ با احتیاط به این تحولات می‌نگرد، اما فرصت‌هایی برای کاهش تنش‌ها پدید آمده است.
تلاش میونگ برای دوری از قطب بندی‌های کلاسیک
شمال شرق آسیا همچنان صحنه رقابت فزاینده بین ایالات متحده و چین است، که به شکل‌گیری سه سناریوی کلیدی برای شبه‌جزیره کره منجر می‌شود: افزایش تنش، ایجاد شکاف بین متحدان و رابطه برد-برد بر اثر همکاری متقابل.
لی جه میونگ ائتلاف با ایالات متحده را بنیاد سیاست خارجی کره جنوبی می‌داند و به تقویت همکاری‌های سه‌جانبه با واشنگتن و توکیو متمایل است. با این حال، مواضع پیشین او در قبال مسائلی نظیر استقرار سامانه دفاع موشکی تاد و اظهاراتش درباره نیروهای آمریکایی مستقر در کره به عنوان “نیروهای اشغالگر”، نشان‌دهنده تمایل به اعمال خودمختاری استراتژیک بیشتر در تصمیم‌گیری‌های امنیتی سئول است. این نگرش که در پی اجتناب از وابستگی حداکثری و تلاش در جهت ایجاد توازن در دیپلماسی می‌باشد، قطعا از سوی واشنگتن به عنوان نوعی از عدم قطعیت در تعهدات ائتلافی تفسیر خواهد شد و بر شکل همکاری‌های کره جنوبی و ایالات متحده تاثیرگذار خواهد بود.
از سوی دیگر در قبال چین، لی جه میونگ بر دیپلماسی مبتنی بر منافع ملی و اجتناب از خصومت با پکن تأکید دارد. او به اهمیت اقتصادی چین برای کره جنوبی اذعان دارد و موضعی محتاطانه در قبال درگیری احتمالی بین چین و تایوان اتخاذ کرده و بر حفظ فاصله از این بحران تأکید می‌ورزد. این سیاست به دنبال تقویت روابط تجاری و دیپلماتیک با پکن، بدون آسیب رساندن به ائتلاف با ایالات متحده است. این رویکرد متعادل، تلاشی برای مدیریت رقابت قدرت‌های بزرگ، در عین کسب منافع ملی کره جنوبی محسوب می‌شود.
ضرورت تنش زدایی در رابطه با کره شمالی
اما یکی از مهمترین صحنه‌های سیاست خارجی میونگ، مربوط به کره شمالی است. لی جه میونگ سعی خواهد کرد تا از ایجاد تنش با کره شمالی به صورت جدی اجتناب کند. در این میان، برنامه هسته‌ای و موشکی کره شمالی با توسعه مداوم توانمندی‌هایی نظیر تولید مواد شکاف‌پذیر، کوچک‌سازی کلاهک‌ها، موشک‌های بالستیک سوخت جامد و موشک‌های پرتاب از زیردریایی، اضطرار تنش زدایی را بیش از پیش نمایان کرده است. این مسائل در کنار تمایل میونگ در جهت بازیافت توافق نظامی 2018 میان سئول و پیونگ‌یانگ، کره شمالی را به یکی از آزمایش‌های مهم دیپلماسی دولت وی تبدیل کرده است.
نقش محوری اقتصاد در سیاست خارجی کره جنوبی
اقتصاد نیز نقشی محوری در شکل گیری سیاست خارجی دولت لی جه مینوگ ایفا می‌کند. او بر سرمایه‌گذاری‌های گسترده بر هوش مصنوعی و فناوری‌های آینده نگر، انرژی پاک و زیرساخت‌های دیجیتال تاکید دارد. این مسائل اولویت‌هایی هستند که وی در جهت دستیابی به هدف نهایی خود یعنی ایجاد پلتفرم جدید تجاری منطقه‌ای و تقویت زنجیره تامین کره جنوبی پی خواهد گرفت.
دولت مینوگ با ایالات متحده در باب تعرفه ها و سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی دوطرفه با هدف ایجاد وابستگی اقتصادی متقابل وارد مذاکره خواهد شد. از سوی دیگر کاهش وابستگی به چین نیز از اهداف اقتصادی میونگ خواهد بود. اما چالش بزرگ این رویکرد، حجم تجارت میان کره جنوبی و چین است. چین در حال حاضر بزرگترین شریک تجاری کره جنوبی محسوب می‌شود و پیگیری رویکردی که پیش تر ذکر شد، ممکن است سبب آسیب جدی به روابط اقتصادی سئول و پکن شده و تبعات منفی قابل توجهی برای اقتصاد کره جنوبی داشته باشد. کاهش صادرات، از دست دادن بازارهای کلیدی، اخلال در زنجیره تامین و وابستگی یک طرفه به اقتصاد ایالات متحده آسیب‌هایی خواهند بود که میونگ باید با آنها مقابله کند.
315
