به گزارش خبرآملاین روزنامه اطلاعات نوشت: با این حساب تکلیف همه آنها که می‌گفتند ایران و یا دستگاه دیپلماسی ایران پس از جنگ دوازده روزه رژیم صهیونیستی قصد انجام مذاکره از سر ضعف را دارد و یا تجاوز دشمن باعث شده تا به نوعی سازشکاری و کوتاه آمدن از مواضع خود روی بیاورد روشن شده است… اما با این وجود گروهی اصولاً مذاکره را در شرایط فعلی کاملاً اشتباه می‌دانند از جمله اینکه اصولاً چرا باید با آمریکا مذاکره کرد؟ آن هم وقتی همه می‌دانیم به کشورمان حمله شده و درست در میانه مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا و تنها چند روز مانده به دور بعدی مذاکرات، اسرائیل مرتکب جنایت شد و جمعی از بهترین فرماندهان و نخبگان علمی کشور و نیز تعداد قابل توجهی از مردم عزیزمان اعم از زن و مرد و کودک را به شهادت رساند؟ ضمن آنکه بی‌خبری و بی‌گناهی آمریکا در این تهاجم و حمله خودسرانه اسرائیل هم کاملاً دور از منطق است تا بگوییم مذاکرات ما با آمریکا ربطی به رژیم صهیونیستی ندارد. آن هم وقتی می‌دانیم در این حملات شاهد کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا بوده‌ایم و مهمتر آنکه آمریکا به‌طور مستقیم با بمباران سایت‌های هسته‌ای کشور عملاً در جنگ مشارکت مستقیم داشته است.
این گروه که نظرشان طرفداران پرو پا قرصی هم دارد، معتقدند مذاکره ترفند و فریب دشمن است تا شرایط‌شان را بر ما تحمیل کنند. ضمن آنکه به این نتیجه می‌رسند که جمهوری اسلامی در حالت ضعف قرار دارد و شاید آمریکا با این نتیجه‌گیری که حمله به ایران هزینه چندانی برایش ندارد وسوسه حمله دیگری را با کمک رژیم صهیونیستی در سر بپروراند تا به خیال خام خود کار ایران را تمام کند و در صدد تجزیه ایران برآید.
در مقابل اما گروه دیگری هستند که معتقدند اتفاقاً پس از رویارویی اخیر و شکست توهّمات دشمن در مورد میزان آسیب‌پذیری ایران با اجماع و وحدت ایجاد شده و توان مقابله کشور اگر مذاکره‌ای با حفظ حقوق ایران صورت پذیرد دست بالا با ایران خواهد بود. آنها یک‌بار سودای در سر پرورانده خود را در عمل نقش بر آب دیده و فهمیده‌اند در چه میدان سختی هماوردی کرده‌اند و شرایط قبل از جنگ تفاوت قابل توجهی با شرایط پس از جنگ پیدا کرده است. ضمن آنکه حال، همه قضاوت منصفانه‌تری نسبت به ایران خواهند داشت.
به هر حال جنگ لفظی و مجازی طرفداران این دو نظریه این روزها بسیار داغ شده است و هر طرف اتهاماتی را متوجه طرف مقابل می‌کند که بر دامنه افتراق و تفرقه و دو قطبی‌سازی می‌افزاید. بی‌آنکه دریابیم اتخاذ تصمیمات کلانی در این سطح تنها توسط دولت یا وزارت خارجه صورت بندی و اتخاذ نمی‌شود. بلکه پس از جمع‌بندی در شورای عالی امنیت ملی با رهبری مطرح می‌شود و پس از موافقت ایشان به مرحله اجرا درمی‌آید. مگر آنکه عده‌ای معتقد باشند وزارت خارجه یا دولت در چنین تصمیمات مهمی بی‌اذن و نظر رهبری کاری خودسرانه صورت می‌دهند که چنین مباد و چنین نخواهد بود و قدر مسلّم اگر هم قرار است مذاکره‌ای صورت گیرد هیچکس و هیچ مقامی با عزّت و اقتدار کشور و با خون شهدای عزیزمان مصالحه یا معامله نخواهد کرد.
21302
