به گزارش یولن، «دیمیری پولیانسکی» سفیر و معاون نمایندگی روسیه در سازمان ملل روز سه شنبه به وقت محلی در حاشیه نشست شورای امنیت در پاسخ به سوالات خبرنگاران درباره پیش نویس قطعنامه پیشنهادی روسیه تمدید فنی مفاد قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت درباره ایران و برجام گفت: این پیش نویس مربوط به تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ است و در واقع روسیه و چین به عنوان اعضای پاسخگو در برجام می‌خواهند فضای تنفس بیشتری برای دیپلماسی ایجاد و امکان پیگیری فعالانه برای حل دیپلماتیک این موضوع فراهم کنند.
به گزارش ایرنا از مقر سازمان ملل در نیویورک، پولیانسکی تصریح کرد: من فکر می‌کنم این به نفع همه طرف‌ها است، زیرا ابتکارات خصمانه زیادی وجود دارد که قطعاً اوضاع را بسیار بدتر می‌کند. ما معتقدیم که انتخاب جامعه بین‌المللی باید به نفع صلح و دیپلماسی باشد و نه به نفع جنگ، و پیش نویس ما نیز دقیقا بر همین مبنا تدوین شده است.
معاون نمایندگی روسیه در سازمان ملل گفت که اکنون این پیش‌نویس توزیع شده و نسخه دوم آن نیز در میان اعضای شورای امنیت در حال توزیع است و امیدواریم که مورد قبول واقع شود.
پولیانسکی در عین حال تصریح کرد: من فکر می‌کنم که این نوعی محک برای کسانی خواهد بود که واقعا خواهان حمایت و حفظ تلاش‌های دیپلماتیک هستند و برای کسانی که هیچ راه حل دیپلماتیکی نمی‌خواهند، بلکه فقط می‌خواهند دستورکارهای خودخواهانه ملی‌گرایانه خود را علیه ایران دنبال کنند، بنابراین به زودی خواهیم دید.
تصویب یک قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل نیازمند ۹ رای از ۱۵ رای اعضای دائم و غیردائم این شورا بدون مخالفت و یا وتوی اعضای دائم آن (آمریکا، انگلیس، روسیه، چین و فرانسه) است.
وزرای خارجه سه کشور اروپایی مرداد ماه امسال با ارسال نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کردند در صورتی که ایران تا پایان ماه اوت ۲۰۲۵ (۹ شهریور ۱۴۰۴) مذاکرات هسته‌ای با جامعه جهانی را از سر نگیرد، آماده‌اند سازوکار «بازگشت خودکار تحریم‌ها» را فعال کنند. در این نامه بدون تعیین طرف مقصر وضعیت کنونی برجام، ادعا شده است که اگر ایران پیش از پایان اوت به راه‌حل دیپلماتیک تن ندهد، تروئیکای اروپا مکانسیم پس گشت (اسنپ‌بک) را فعال خواهد کرد.
بر اساس توافق هسته ای ایران موسوم به برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل ، موعد پایان برخی بندهای کلیدی توافق (روز انتقالی) در اکتبر ۲۰۲۵ (آبان ۱۴۰۴) فرامی‌رسد و سه کشور اروپایی که طی سال‌های گذشته در اجرای تعهدات اقتصادیِ وعده‌داده‌شده در برجام ناتوان بوده‌اند، چنین وانمود می‌کنند که سازوکاری که برای راستی‌آزمایی اجرای تعهدات هسته‌ای ایران طراحی شده، مستقل از تعهدات متقابل طرف‌های مقابل همچنان قابل اتکا است.
تروئیکای اروپا ادعا می‌کند «به‌طور واضح و بدون ابهام» حق بازگرداندن تحریم‌ها را دارد و استناد می‌کند که از ۲۰۱۹ (یک سال پس از خروج آمریکا) ایران تعهدات هسته‌ای خود را نقض کرده است؛ حال آنکه جمهوری اسلامی ایران پس از ناتوانی اروپا در جبران خسارت‌های ناشی از تحریم‌های آمریکا و پس از فرصت‌دادن به دیپلماسی، به‌تدریج و تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گام‌های کاهش تعهدات را برداشت و تصریح کرد که این اقدامات در صورت اجرای کامل تعهدات طرف‌های مقابل «برگشت‌پذیر» است.
مکانیسم ماشه در اوج فضای بی‌اعتمادی میان گروه ۱+۵ و ایران و بر این اساس شکل گرفت که چنانچه ایران به تعهدات خود عمل نکرد، تحریم‌هایی که به واسطه برجام رفع شده بود، بدون امکان وتوی اعضای دائم شورای امنیت، بار دیگر اعمال شود. اما برجام بر دو بازوی هم‌سنگ، تعهدات هسته‌ای و رفع تحریم‌ها استوار بود و خروج آمریکا از این توافق در ۲۰۱۸، بازگشت تحریم‌ها و پیگیری سیاست فشار حداکثری علیه ایران، به‌همراه ناتوانی اروپا در اجرای وعده‌های اقتصادی، سال‌هاست توازن توافق را برهم زده است.
برغم پنج دور برگزاری مذاکره غیرمستقیم میان ایران و آمریکا و ادعای دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری کنونی آمریکا مبنی بر رویکرد دیپلماسی در قبال تهران، اسرائیل ۲۳ خردادماه با هماهنگی واشنگتن، در حالیکه قرار بود دور ششم مذاکرات برگزار شود، مناطقی در تهران و برخی دیگر از شهرها از جمله تاسیسات هسته‌ای کشور را هدف حمله نظامی قرار داد و شماری از دانشمندان، نظامیان و شهروندان غیرنظامی به شهادت رسیدند.
آمریکا نیز اول تیرماه به تاسیسات هسته‌ای فردو، نطنز و اصفهان حمله کرد و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران این تجاوزات نظامی را پاسخ دادند و سرانجام، سوم تیرماه رئیس‌جمهوری آمریکا توافق آتش‌بس میان ایران و اسرائیل زا اعلام کرد و تهران که آغازگر جنگ نبود، اعلام کرد اگر رژیم اسرائیل تهاجم غیرقانونی خود را متوقف کند، ایران نیز قصدی برای ادامه پاسخ ندارد.
310310
