به گزارش یولن، در نگاه اول، ممکن است تصور کنیم این خطوط رنگی نشانه‌ای از کیفیت یا مدل لاستیک هستند، یا حتی پیام هشدارآمیزی برای راننده دارند. اما اگر کمی دقیق‌تر نگاه کنیم و به تحقیق‌های تخصصی حوزه تولید تایر رجوع کنیم، درمی‌یابیم که این رگه‌ها نه برای مصرف‌کننده، بلکه برای تولیدکننده معنا دارند.
در صنعت تایرسازی، به‌ویژه در خطوط تولید انبوه، نظم و دقت اهمیت حیاتی دارند. این رگه‌های رنگی که اغلب به رنگ‌های قرمز، آبی، زرد یا سبز روی لاستیک نقش می‌بندند، درواقع نوعی کُد رنگی هستند که به کارکنان کارخانه و توزیع‌کنندگان کمک می‌کنند اطلاعات فنی و لجستیکی خاصی را به‌سرعت شناسایی کنند.
به‌طور مثال، ممکن است در یک کارخانه خاص، نوار زرد به این معنا باشد که آن دسته از لاستیک‌ها دارای ترکیب خاصی از مواد اولیه هستند یا باید به انبار مشخصی منتقل شوند. در کارخانه دیگر، همین نوار ممکن است نشانه‌ای از سایز، ضخامت یا حتی مقصد نهایی محموله باشد.
نکته جالب اینجاست که هیچ سیستم استاندارد یا جهانی برای معنی این رنگ‌ها وجود ندارد. هر برند و هر کارخانه سیستم خاص خود را برای کُدگذاری رنگی دارد. به همین دلیل، دانستن معنای دقیق هر رنگ برای مصرف‌کنندگان معمولاً کاربردی ندارد و چیزی از کارایی یا ایمنی لاستیک نمی‌کاهد.
رگه‌های رنگی به‌صورت موقّت و سطحی روی لاستیک چاپ می‌شوند. آن‌ها نه حکاکی شده‌اند و نه دائمی هستند. به همین دلیل، پس از طی چند کیلومتر رانندگی، این رنگ‌ها به‌طور کامل پاک می‌شوند. دلیل این امر ساده است: کارکرد این نشانه‌ها تنها در چرخه تولید، بسته‌بندی، انبارداری و توزیع است، و پس از آن دیگر ارزشی ندارند.
درواقع، محو شدن این خطوط نشانه مثبتی برای مصرف‌کننده است. چرا که مشاهده خطوط رنگی تازه‌چاپ‌شده، نشان می‌دهد لاستیک نو بوده و تاکنون استفاده‌ای از آن نشده است. در کشوری مثل ایران که بازار لاستیک‌های دست‌دوم و تقلبی همچنان فعال است، این مسئله می‌تواند معیار خوبی برای تشخیص سلامت و نو بودن تایر باشد.
متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.
۲۲۷۲۲۷
