تینا مزدکی_ گونه منقرض‌شده‌ای از میمون‌ها (کپی‌های بزرگ) بانام علمی Buronius manfredschmidi تنها ۱۰ کیلوگرم وزن داشت. همین موضوع باعث شد که این میمون به‌عنوان کوچک‌ترین کپی بزرگ شناخته شود. کپی‌های بزرگ یا انسان‌نماها، خانواده‌ای از نخستی‌ها هستند که شامل انسان‌های امروزی و نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده آن‌ها یعنی بونوبوها، شامپانزه‌ها، گوریل‌ها، اورانگوتان‌ها و همچنین تعدادی از گونه‌های منقرض‌شده هستند.
در این پژوهش، تیمی به رهبری مادلین بومه از دانشگاه ابرهارد کارلز در توبینگن، آلمان و دیوید بگون از دانشگاه تورنتو، فسیل‌های گونه‌های ناشناخته قبلی را مطالعه کردند. بقایایی که بر اساس آن این میمون به عنوان «کوچک‌ترین کپی بزرگ» توصیف شده است. بقایای آن در سایت فسیلی Hammerschmiede در باواریا، ایالتی در جنوب شرقی آلمان کشف شد که شامل دو دندان جزئی و یک کشکک یا کاسه زانو می‌شود.
این سایت فسیلی بیشتر به خاطر بقایای یک میمون بزرگ دیگر که منقرض‌شده معروف است، درواقع میمون Danuvius guggenmosi برای اولین بار در این مکان کشف شد. این میمون حدود ۱۱٫۶ میلیون سال پیش در دوران میوسن زندگی می‌کرد، دورانی که از ۲۳ میلیون‌تا ۵٫۳ میلیون سال پیش ادامه داشت. فسیل‌های کوچک‌ترین میمون بزرگ Buronius manfredschmidi از همان لایه زمین‌شناسی بیرون آمد که میمون Danuvius guggenmosi می‌آید و این نشان می‌دهد که این دو میمون بزرگ تقریباً در یک‌زمان زندگی می‌کردند.
این یافته دانشمندان مهم است زیرا قبلاً هیچ مکان فسیلی مربوط به میوسن در اروپا یافت نشده بود که حاوی بیش از یک گونه از کپی‌های بزرگ باشد. در این مطالعه، محققان بقایای Buronius manfredschmidi را تجزیه‌وتحلیل کردند. استخوان‌ها نشان می‌دهد که این میمون کوهنورد ماهری بوده که رژیم غذایی او عمدتاً از غذاهای نرم مانند برگ‌ها تشکیل‌شده است.
نویسندگان همچنین وزن بدن حیوان را بر اساس اندازه فسیل‌های موجود تخمین زدند. به نظر می‌رسد کشکک کوچک‌ترین میمون بزرگ Buronius manfredschmidi ازنظر خصوصیات با میمون Danuvius guggenmosi و درواقع همه میمون‌های شناخته‌شده دیگر تفاوت دارد. علاوه بر این، ضخامت نسبی مینای دندان در دندان‌های Buronius manfredschmidi نازک است، این در حالی است که ضخامت مینای دندان میمون Danuvius guggenmosi دو برابر آن است.
منبع: newsweek
۲۲۷۳۲۳
