به گزارش یولن، به نقل از زومیت، اف-۲۲ با پنهان‌کاری و چابکی بالا، توان پرواز مداوم با سرعت بالای ۲٬۴۱۴ کیلومتربرساعت، نازل‌های رانش‌برداری برای مانورهای سنگین، سطح مقطع راداری بسیار پایین و مجموعه‌ای پیشرفته از رادار AESA، حسگر جست‌وجوی فروسرخ و سامانه‌های جنگ الکترونیک، همچنان یکی از درخشان‌ترین جنگنده‌ها در نبرد هوایی به‌حساب می‌آید؛ اما ناوگان کوچک و سالخورده‌ی F-۲۲، پاشنه‌ی آشیل آمریکا به‌شمار می‌رود.
در مقابل، جی-۲۰ که ابتدا به‌عنوان نمونه‌ای ضعیف از رپتور شناخته می‌شد، امروز با تولید انبوه و ورود موتور بومی WS-۱۵، ضعف عملکردی‌اش را کاهش داده است.
طراحی منحصربه‌فرد جنگنده، عامل سطح مقطع راداری بالاتر و ضعف در پنهان‌کاری می‌شود؛ اما جی-۲۰ توان پرواز بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر، حمل سوخت و مهمات بیشتر و ادغام در شبکه‌ی فرماندهی و کنترل پیشرفته‌ی چین را دارد.
استراتژی جدید پکن جی-۲۰ را به‌عنوان بخشی از تیم انسان-ماشین و هدایت پهپادهای رزمی تعریف می‌کند؛ مفهومی که در دوران طراحی اف-۲۲ قابل تصور نبود.
تفاوت اصلی در اعداد نمایان می‌شود: آمریکا کمتر از ۲۰۰ فروند رپتور ساخت و امروز کمتر از ۱۵۰ فروند عملیاتی باقی مانده‌اند؛ در حالی که چین تاکنون حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ فروند جی-۲۰ وارد ناوگانش کرده و پیش‌بینی می‌شود تا اوایل دهه‌ی ۲۰۳۰ شمار آن‌ها به ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ فروند برسد.
هر جی-۲۰ شاید به‌تنهایی از یک رپتور ضعیف‌تر باشد؛ اما در نهایت تعداد بیشتر می‌تواند ورق را برگرداند. بدین ترتیب، برتری مطلق اف-۲۲ در نبردهای یک‌به‌یک در میدان واقعی جنگ، به‌سرعت با برتری عددی چین به چالش کشیده خواهد شد.
ایالات متحده اکنون روی جنگنده‌ی نسل ششم (NGAD) سرمایه‌گذاری کرده که وعده‌ی پنهان‌کاری پیشرفته‌تر، هم‌افزایی حسگرها، برد بیشتر و همکاری نزدیک‌تر با پهپادها را می‌دهد؛ اما این جنگنده سال‌ها با ورود به میدان نبرد فاصله دارد.
اف-۲۲ همچنان دست بالا را در نبردهای هوایی دارد؛ اما روند رو به رشد جی-۲۰ هشدار می‌دهد که این برتری ممکن است در آینده‌ای نه‌چندان دور از دست برود. نبرد رپتور و اژدها، نه پایان، بلکه آغاز یک رقابت طولانی در آسمان نبردهای قرن بیست‌ویکم است.
۵۸۵۸
