به گزارش خبرگزاری یولن، روسیه بار دیگر پیشنهاد فروش جنگنده نسل پنجمی Su-۵۷E را به هند مطرح کرده و این بار بر بومی‌سازی عمیق و یکپارچه‌سازی با سامانه‌های ساخت هند تأکید دارد.
بازگشت غول روسی با چهره‌ای هندی
بر اساس اطلاعاتی که از منابع مطلع در شرکت دولتی «روستک» (Rostec) منتشر شده، قرار است نسخه صادراتی Su-۵۷ به فناوری‌هایی مجهز شود که برای جنگنده‌های ارتقایافته هندی موسوم به «سوپر-۳۰» در نظر گرفته شده‌اند؛ از جمله رادار AESA مبتنی بر گالیوم نیترید (GaN) و رایانه مأموریت ساخت هند.
هدف از این اقدام، ایجاد هم‌پوشانی فنی با برنامه سوپر-۳۰ است تا نیروی هوایی هند (IAF) بتواند جنگنده Su-۵۷E را با تسلیحات بومی مانند موشک هوا به هوای Astra و مهمات دقیق هوا به سطح تجهیز کند؛ رویکردی که در راستای سیاست «هند بساز» و خودکفایی دفاعی این کشور است.
پاسخ روسیه به F-35
جنگنده Su-۵۷E که با ویژگی‌هایی مانند رادارگریزی، مانورپذیری فوق‌العاده و توانایی حمل سلاح‌های فراصوتی شناخته می‌شود، با بهره‌گیری از سامانه‌های بومی، نه‌تنها قابلیت‌های عملیاتی بهتری خواهد داشت، بلکه پشتیبانی و نگهداری از آن نیز برای ارتش هند آسان‌تر خواهد شد.
پایگاه تولید Su-57 در قلب هند
شرکت روسی «روستک» پیشنهاد داده تا خط تولید داخلی این جنگنده در تأسیسات «هندوستان آیروناتیکس لیمیتد» (HAL) در شهر ناسیک راه‌اندازی شود؛ جایی که پیش‌تر بیش از ۲۲۰ فروند جنگنده Su-۳۰MKI تولید شده است. با این حال، برای بومی‌سازی کامل جنگنده، به ۳ تا ۴ سال زمان نیاز خواهد بود.
برای پر کردن این فاصله، روسیه پیشنهاد داده که ۲۰ تا ۳۰ فروند Su-۵۷E به‌صورت آماده و بدون تولید داخلی به هند تحویل دهد تا بتواند به‌صورت موقت از توانمندی‌های نسل پنجم بهره‌مند شود.
خداحافظ MiG-21، سلام بر غول پنهان‌کار روسی
این پیشنهاد در حالی مطرح شده که هند با کمبود شدید در ناوگان جنگنده‌های خود مواجه است؛ بازنشستگی هواپیماهای قدیمی مانند MiG-۲۱ و تأخیر در تحویل جنگنده بومی «تجاس» از دلایل اصلی این وضعیت هستند. همچنین، هرچند هند برنامه ساخت جنگنده بومی نسل پنجمی AMCA را در دستور کار دارد، اما پرواز نخست آن تا سال ۲۰۲۹ و آغاز تولید انبوه تا ۲۰۳۴ یا ۲۰۳۵ پیش‌بینی نمی‌شود.
در این شرایط، Su-۵۷E می‌تواند شکاف موجود در توان هوایی هند را پر کند. هرچند میزان رادارگریزی آن به پای جنگنده آمریکایی F-۳۵ نمی‌رسد، اما در بخش‌هایی مانند مانورپذیری، ظرفیت حمل تسلیحات و موتورهای بردار رانش ۳۶۰ درجه‌ای مزیت دارد.
با وجود مزایا، این پیشنهاد بدون چالش نیست. نگرانی‌هایی درباره عملکرد پنهانکاری جنگنده، آمادگی نهایی موتور AL-۵۱، و خطر تحریم‌های احتمالی آمریکا تحت قانون CAATSA می‌تواند تصمیم‌گیری را برای هند پیچیده کند. همچنین تجربه پیشین هند با پروژه Su-۳۰MKI، نشان‌دهنده لزوم توجه به مسائل مربوط به پشتیبانی فنی و قطعات یدکی است.
منبع: idrw
۲۲۷۲۲۷
