به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات یولن، قانون معافیت مالیاتی هنرمندان و صاحبان فرهنگ در بهمن ماه ۱۳۸۱ به تصویب رسید. بر اثر این قانون درآمدهای ناشی از فعالیت‌های زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه فرهنگ، هنر، انتشارات و مطبوعات به طور کامل از پرداخت مالیات معاف هستند. حال پس از گذشت قریب به دو دهه از تصویب این قانون، موضوع عدالت مالیاتی بین اهالی فرهنگ و هنر با سایر اقشار جامعه از یک سو و نحوه اجرای این قانون به چالشی بحث برانگیز مطرح شده است؛ چرا که مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی بخش درآمدی لایحه بودجه ۱۴۰۱ کل کشور، بنا به پیشنهاد تعدادی از نمایندگان، آن دسته از هنرمندانی را که فعالیت‌هایی در زمینه خلاقیت، نمایش، مرمت و بازسازی آثار تاریخی دارند از پرداخت مالیات معاف کرده و در بخش درآمدی بند «ق» تبصره ۶ ماده واحده لایحه بودجه ۱۴۰۱، معافیت مالیاتی فعالیت‌های مربوط به انتشارات کمک درسی حذف می‌شود.
فشار متولیان امور مالیاتی بر ناشران، نفس نویسندگان را به شماره انداخته
حمیدرضا شاه‌آبادی، نویسنده و داستان‌نویس در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات یولن با اشاره به مصوبه اخیر قانون معافیت مالیاتی هنرمندان در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: به عنوان کسی که در مقام نویسنده و ناشر به طور همزمان فعالیت دارد، عرض می‌کنم تا امروز تجربه‌ای از معافیت مالیاتی نویسندگان نداشته‌ام؛ زیرا متولیان امور مالیاتی کشور همواره ناشران را تحت فشار قرار داده‌اند و ناشران هم مالیاتشان را از نویسندگان دریافت می‌کنند. تنها عده معدودی از افراد با مراجعه مکرر به سازمان امور مالیاتی موفق به ارائه مدارک و ثبت هر کدام از قرارداد‌هایشان شده‌اند. بنابراین آنچه به زبان گفته شده در عمل اتفاق نیفتاده و گرفتن مالیات از ۹۰ درصد نویسندگان کشور صورت می‌گیرد.
شاه‌آبادی با بیان اینکه عموم نویسندگان در هیچ دوره‌ای موفق به استفاده از معافیت مالیاتی نشده‌اند، افزود: به عقیده من، معافیت فعلی نیز برای عده معدودی از افراد امکان‌پذیر است که علاوه بر درآمدهای بالا، با استفاده از روابط قوی می‌توانند حاشیه امنی برای خودشان ایجاد کرده و از اینگونه معافیت‌ها برخوردار شوند.
این نویسنده در پاسخ به این سؤال که آیا بی‌اطلاعی و ناآگاهی نویسندگان از حقوق قانونی‌شان مانع استفاده از معافیت‌های مالیاتی شده، عنوان کرد: اغلب نویسندگان از حقوق قانونی خود مطلع هستند، ولی ادارات مالیاتی زیر بار این معافیت‌ها نرفته و اجرای قانون، سلیقه‌ای صورت می‌گیرد.
فریاد بلند افراد خاص در گوش ممیزان مالیاتی
وی در ادامه افزود: بخشی از ممیزان مالیاتی در برخورد با افراد خاصی که صدایشان شنیده می‌شود، نسبت به رعایت دستورالعمل‌های بخشودگی و معافیت‌ها اقدام می‌کنند و در اغلب موارد، این معافیت‌ها برای سایرین نادیده گرفته می‌شود.
شاه‌آبادی در پاسخ به اینکه چرا نویسندگان برای اجرایی شدن معافیت‌های مالیاتی‌شان همانند سایر اقشار جامعه پیگیری لازم را ندارند، اظهار کرد: نویسندگی، اولویت اصلی بیشتر نویسندگان است و از آنجایی که پیگیری مداوم برای هر پرونده مالیاتی وقت‌گیر و هزینه‌بردار است، ترجیح می‌دهند سکوت کنند.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر آثار مثبت و منفی تمدید این قانون برای قشر هنرمند و بالاخص نویسندگان بیان کرد: تمدید این قانون برای نویسندگان و هنرمندان عام که در بدنه قرار دارند، اتفاق مثبتی رقم نمی‌زند، اما برای قشری که در تلویزیون با افتخار اعلام به دریافت مبالغ ۴ میلیارد تومانی برای بازی در یک فیلم می‌کنند به طور قطع آثار مثبتی در پی دارد، زیرا سابق بر این هم بخشنامه‌های کاملی برای معافیت هنرمندان مصوب شده، اما در اجرا با سلیقه‌ای عمل کردن به مشکل خورده است.
نظام مالیاتی طبقه‌بندی شده زمینه‌ساز عدالت اجتماعی است
این نویسنده در پایان و در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر ارائه راهکارهای پیشنهادی برای تصویب و اعمال حداکثری قانون به صورت عدالتخواهانه و گسترده در جامعه بیان کرد: نظام‌های مالیاتی در اغلب کشورهایی که عدالت اجتماعی دارند به صورت طبقه‌بندی شده اجرا می‌شود؛ به شکلی که نیازهای اولیه تعریف شده و بر اساس اولویت‌ها جداول مالیاتی از نرخ صفر به بالا شروع می‌شود. به عنوان مثال در این کشورها مالیات برای اقلام مصرفی ضروری صفر و برای سایر اقلام به تدریج افزایش پیدا می‌کند و به همین شکل درآمدهای اشخاص مختلف هم طبقه‌بندی می‌شود. بنابراین اِعمال معافیت‌های مالیاتی بر اساس میزان درآمدهای اشخاص و کنترل منظم گردش حساب‌های بانکی، می‌تواند عدالت مالیاتی و در امتداد آن عدالت اجتماعی را برقرار کند.
گروه فرهنگ یولن با رصد این موضوع و نشستن پای صحبت نویسندگان و مرتبطین این قانون، تلاش خواهد کرد بیش از پیش ابعاد اجرای این قانون را واکاوی کند. بنابراین داستان ادامه دارد!
انتهای پیام/
