به گزارش خبرگزاری یولن، علی شکوری‌راد عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی درباره اقدامات دولت و عملکرد مسعود پزشکیان به گفت‌وگو پرداخت.
در ادامه گزیده این گفت‌وگو را به نقل از ایرنا می‌خوانید:
* وفاق از ابتدا شعار دکتر پزشکیان نبود. شعار ایشان این بود که دعوا نکنید و دیگران به وفاق ترجمه کردند. البته یکی از چند مولفه حکمرانی خوب همین وفاق است. معنا آن که اگر برای انجام کارهای بزرگ وفاق وجود نداشته باشد آن کار صورت نخواهد گرفت. برای کارها و برنامه‌های کوچک شاید وفاق خیلی مهم نباشد اما برای برنامه‌های بزرگ وفاق لازم است؛ یعنی همه مردم هم‌داستان شوند. حالا بعضی‌ها این را به همدست شدن ترجمه کرده‌اند، ولی من می‌گویم همان طور که ما در نظام جمهوری اسلامی می‌خواستیم که اسلام را پیاده کنیم ولی نحوه عمل ما باعث شده اسلام در معرض سوال قرار گرفته و تضعیف شده است؛ وفاق هم شعار بسیار خوبی بوده که مطرح شده ولی به دلیل این که با برنامه قبلی و با آگاهی و اشراف لازم اجرا نشده، موجب بازخوردهای منفی نیز شده است.
*من نمی‌دانم در ذهن دکتر پزشکیان در مورد وفاق آیا کار منسجمی تعریف شده یا نشده؟ ولی آن چه در عمل اجرا شد به نظر من به دلیل نواقصی که دارد نتوانست محصول خودش را به بار بیاورد. هژمونی دولت باید برای اجرای یک برنامه یا یک اصلاح یا یک کار برقرار باشد و وفاق برای آن برنامه اجرا شود؛ ایشان از ابتدا گفتند من برنامه‌ای ندارم و لازم است به عنوان یک جمله معترضه بگویم که دکتر پزشکیان دو سه عیب داشت که اتفاقا همین‌ها باعث شد که رأی بیاورد. یکی این که گفت من حزبی نیستم و نقطه ضعف ایشان نقطه قوت ایشان شد. خب حزبی نبودن نقطه ضعف است نه نقطه قوت. دوم این که گفتند من برنامه ندارم و برنامه نداشتن برای نامزد رئیس جمهوری نقطه ضعف است نه نقطه قوت. سوم این که تیم نداشت و این هم نقطه ضعف ایشان بود؛ اما هر سه نقطه ضعف ایشان باعث شد که آقای پزشکیان به یک پدیده تبدیل شود و رأی بیاورد. چرا؟ چون بستر انتخابات و بستر سیاسی جامعه، بستر نرمالی نبود.
*جامعه ما با دو بن‌بست مواجه بود. بستر غیرنرمال جامعه ما این بود که بخش بزرگی از مردم در جامعه احساس می‌کردند به صخره ستبر بن‌بست خورده‌اند و راه برای اصلاح بسته شده است.
*در عرصه حاکمیت هم یک عرصه یک‌دست ایجاد شده بود و تمام اجزای حاکمیت همسو شده بودند؛ از قوه قضاییه، مقننه و مجریه همه همسو و همفکر بودند.
*در شرایطی که دو بن‌بست در دو سوی مردم و حاکمیت وجود داشت، جبهه اصلاحات هم در شرایطی بود که معلوم نبود سرنوشت انتخابات چگونه خواهد شد و بخش بزرگی از بدنه اصلاحات امیدی به انتخابات نداشتند؛ کما این که در انتخابات سه ماه قبل مجلس شاهد بودیم جبهه اصلاحات اساسا در انتخابات شرکت نکرده و نامزدی معرفی نکرد. حالا در این شرایط یک انتخابات برگزار شد که از دل آن دکتر پزشکیان بیرون آمد که هم حاکمیت و هم بخش بزرگی از مردم و جبهه اصلاحات به این نامزد رضایت داشتند واین نامزد شعار دعوا نکنیم داد که بعد به وفاق تبدیل شد.
*نقطه ضعف‌های دکتر پزشکیان را که عامل رأی‌آوری ایشان شد تحلیل کردم و الان هم می‌گویم که ایشان نیاز امروز جامعه ما بود؛ دکتر پزشکیان نیاز امروز ما بود که بیاید و این بن‌بست‌ها را بشکند. همان نقاط ضعف ایشان در این شرایط غیرنرمال، نقطه قوت ایشان شد و خوشبختانه ایشان شعارهای خوبی هم داده، شعار دعوا نکنیم شعار بسیار درستی است. وفاق هم که اساساً بخشی از تئوری حکمرانی خوب است؛ منتهی برای اجرای آن ایده کاملی وجود نداشت. عنوان بسیار زیبا و خوب بود اما برای اجرای آن ایده‌ای نبود؛ کجا و چه کاری باید صورت گیرد؟ بنابراین به تقسیم مناصب تبدیل شد اما اصلا وفاق تقسیم مناصب نیست. دولت باید جهت‌گیری داشته باشد و برای آن نیروهای خودش را بچیند.
*پزشکیان به دلیل ویژگی‌های فردی و بر اساس سه شعاری که داشت؛ دعوا نکنیم، کار کارشناسی مبنای اداره کشور باشد و عدالت علوی که سه شعار فطری بود و به نظر من شعار سیاسی نبود و شاید خیلی تیمی روی آن فکر نشده بود، در حال پیشروی است. ایشان بر اساس تجربه شخصی و فطرت پاکی که دارد این شعارها را مطرح کرد و تا الان هم جواب داده؛ یعنی در انتخابات جواب داد و برای پزشکیان رأی جمع کرد.
*به نظر من وفاق در راستای این است که وقتی دکتر این حرف‌ها را زد، گفت من آمده‌ام منویات رهبری را اجرا کنم. این که فکر دکتر به اصلاح‌طلبان نزدیک است اما می‌گوید می‌خواهم منویات رهبری را اجرا کنم، نقطه کلیدی خروج از بن‌بست است؛ همین که می‌گویم ایشان نیاز امروز جامعه ما است و می‌توانست با این رویکرد بن‌بست را بشکند و شکست و عملا دیدیم برداشتن بخشی از فیلترینگ کاری بود که از اعتبار و پشتوانه رهبری برای تحقق وعده‌ای که داده بود استفاده کرد.
*رویکرد پزشکیان موجب شد که وفاق در سطح عالی مدیریت کشور اتفاق بیافتد؛ یعنی الان می‌بینید که روسای سه قوه هم‌راستا با رهبری هستند و در جهتی حرکت می‌کنند که این جهت مطلوب جامعه هم هست و شما می‌بینید که قانون عفاف و حجاب که می‌توانست در جامعه بحران ایجاد کند با پشتوانه حمایت رهبری از آقای پزشکیان متوقف شد و بعد مذاکره که می‌توانست برای خروج از بن‌بست در سطح روابط خارجی و رفع تهدیدهای بین المللی و برداشتن تحریم‌ها قدم موثری باشد الان در حال انجام بوده و همه به آن امیدوارند و جامعه امیدوار است. این‌ها دستاوردهای خوبی است. عملکرد دکتر پزشکیان نمره قبولی دارد. حتی فکر می‌کنم تا الان بیش از حد انتظار توفیق حاصل کرده است.
*موضوعی که در بحث وفاق می‌گویم این است که بخشی از حامیان ایشان به دلیل این که وفاق به درستی و بر اساس یک رویکرد تعریف شده‌ای در همه زمینه‌ها اعمال نشد، دچار سرخوردگی شدند، در حالی که پزشکیان در یک طرف حمایت رهبری و در طرف دیگر حمایت بدنه جامعه و حامیان خودش را دارد لذا باید هر دو را حفظ کند و به گونه‌ای وفاق را اجرا کند که هم در راس و هم در بدنه احساس رضایتمندی را داشته و افزایش هم بدهد.
*برای جلسه سران قوا اصطلاح نظامی قرارگاه را به کار بردند. مشکل کشور ما این است که کارها و تصمیم‌گیری‌ها و اختیارات و مسئولیت‌ها شفاف نیست و این که الان ناترازی‌ها مطرح شده، به نظر من یکی از مهم‌ترین ناترازی‌ها، ناترازی اختیارات و مسئولیت‌ها است که در کشور بحران ایجاد می‌کند. حالا اگر اختیاری که به سران قوا داده شده درست استفاده می‌شد شاید می‌توانستیم راحت‌تر بحران‌ها را پشت سر بگذاریم. به هر حال در شرایطی هستیم که زمین ناهموار است و در زمین ناهموار طبیعتا نوع مدیریت متفاوت است
*درشرایطی که رئیس جمهور پیروز انتخابات بوده و حق داشت مدیرانش را از همفکران خودش انتخاب کند و نکرد و سعی کرد که حداقل در مناصب، وفاق را به وجود بیاورد؛ کما این که من در شورای راهبری انتخاب وزرای دولت بودم از بین مجموعه گروه‌هایی که نظر داده بودند نیمی استفاده شد و نیمی‌خرج وفاق شد و بعضی خوب درآمدند و بعضی هم خیر.
*نیمی‌از خروجی مجموعه عمل نشد و خرج وفاق شد. بعضی از کسانی که از آن طرف در آمده بودند نیروهای بهتری بودند و به همین دلیل می‌گویند وفاق درست عمل نکرد. مثلا می‌گویند آقای قالیباف موضوع وفاق را درست متوجه نشده و آقای پزشکیان درباره این موضوع فطری عمل می‌کند و از قبل روی آن کار نشده و کاملا شخصی است و یکی از نقاط ضعف ایشان این است که تجربه کار تیمی کمی داشته و همیشه فردی عمل کرده و هیچ وقت در مجموعه نبوده و با خرد جمعی و تیم حرکت نکرده است؛ ولی خب به نظر من چون با ایشان یک آشنایی مختصر قدیمی دارم، از زمانی که دولت تشکیل شد تا الان در هر ملاقات شاهد بهتر شدن دکتر پزشکیان بودم؛ البته جسارت به ایشان نباشد و بنده کوچکتر از آن هستم که نظر بدهم ولی هر بار بهتر از قبل بوده، به دلیل این که در دولت کار جمعی می‌کند و با خرد جمعی حرکت می‌کند. یکی دیگر از شعارهای دکتر پزشکیان کار کارشناسی است؛ این یعنی کار عقلانی و اگر کار عقلانی صورت بگیرد منشأ وفاق می‌شود.
*احزاب در این نظام همیشه تهدید امنیتی حساب می‌شوند به خصوص احزاب منتقد. حتی به احزاب همسو نیز بهای درستی داده نشده چه برسد به احزاب منتقد. برای این که کشور از این وضعیت خارج شود، نیازمند جلب مشارکت بیشتر مردم هستیم. درانتخابات گذشته، علی رغم این که جناح‌های فعال در جامعه همه دعوت به مشارکت کردند، میزان مشارکت به ۵۰ درصد هم نرسید و این برای نظام یک زنگ خطر است و باید برایش برنامه داشته باشیم.
*در این فضا برای نیروهای اصلاح‌طلب مانع ایجاد می‌کنند و آنها را به حاشیه می‌رانند و از فکر و توان اجرایی آنها استفاده نمی‌شود. الان مجموعه مملکت با ۲۰ تا ۳۰ درصد از نیروی مدیریت توانمند خود اداره می‌شود و ۷۰ تا ۸۰ درصد مدیران توانمند در صحنه نیستند برای این که بستر گزینش مناسبی برای آنها فراهم نبوده است. مدیران باید در بستر احزاب بالا بیایند و شناخته شده و به کار گرفته شوند اما این گونه نیست و بر اساس رانت و روابط کارها صورت می‌گیرد. کشوری که نیروهای توانمند آن در حاشیه باشند و در متن نباشد، تحلیل خواهد رفت.
۲۹۲۲۱
