به گزارش یولن، روزنامه ایران نوشت: کافی است سری به یکی از تعمیرگاه‌های شهر بزنیم یا پای صحبت چند راننده تاکسی بنشینیم تا متوجه شویم این مسأله به چه اندازه گسترده و همه‌گیر شده است. در گذشته، تأمین قطعات خودرو گرچه چالش‌هایی داشت، اما تا این اندازه دردسرساز نبود.
امروز اما، صاحبان خودرو برای تهیه قطعاتی ساده مانند لنت ترمز، سنسور دما یا حتی یک آینه جانبی، گاه باید روزها و حتی هفته‌ها منتظر بمانند. این تأخیرها هزینه‌بر است؛ هم از نظر مالی و هم از نظر زمانی. خودروهایی که می‌توانستند در عرض چند ساعت تعمیر شوند، حالا روزها در صف تعمیر باقی می‌مانند.
از سوی دیگر، تولیدکنندگان داخلی نیز با مشکلات عدیده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کنند. کمبود مواد اولیه، فرسودگی تجهیزات صنعتی، نبود فناوری‌های به‌روز و گاه نبود استانداردهای مشخص در تولید، موجب شده قطعات داخلی نتوانند پاسخگوی کامل نیاز بازار باشند. مصرف‌کننده نیز که به کیفیت برخی از تولیدات داخلی بی‌اعتماد است، ترجیح می‌دهد ریسک نکند و به دنبال نمونه خارجی هرچند گران‌تر برود.
تأثیر این بحران تنها به فرد مالک خودرو محدود نمی‌شود. رانندگان تاکسی، خودروهای حمل‌ونقل عمومی و حتی سرویس‌های مدارس نیز از این مشکل آسیب می‌بینند. فرسودگی خودروها به دلیل تعویق در تعمیرات، خطرات جانی و مالی را افزایش می‌دهد. در واقع، کمبود قطعه نه‌فقط یک مسأله اقتصادی، بلکه یک چالش اجتماعی و حتی ایمنی است.
