غزال زیاری: ضریب هوشی یا IQ، ابزاری است برای اندازه‌گیری هوش شناختی انسان از طریق آزمون‌هایی که توانایی‌هایی مثل حل مسئله، منطق و حافظه را می‌سنجند. میانگین نمره IQ حدود ۱۰۰ است؛ بالاتر از ۱۳۰ در رده بسیار بالا و پایین‌تر از ۸۵ در رده ضعیف قرار می‌گیرند.
بااین‌حال، متخصصان هشدار می‌دهند که IQ تنها بخشی از تصویر کلی هوش را نشان می‌دهد و تفاوت‌های فرهنگی، محیطی و حتی اضطراب در نتایج تاثیرگذار هستند؛ طبق گفته پژوهشگران، نمرات IQ نباید مطلق تلقی شوند؛ چرا که ممکن است به‌سادگی بد تعبیر شده یا مورد سوءاستفاده قرار بگیرند.
از نظر تاریخی، بالاترین نمرات IQ بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ گزارش شده است. رکورد فعلی جهان متعلق به ترنس تائو، نابغه استرالیایی و استاد ریاضی دانشگاه UCLA تعلق دارد که IQ او بین ۲۲۵ تا ۲۳۰ تخمین زده می‌شود. رقیب نزدیکش، مریلین ووس ساوانت بود که با IQ ثبت‌شده ۲۲۸ در کتاب گینس، به‌عنوان باهوش‌ترین زن جهان شناخته می‌شد. پیش از حذف رکورد IQ از گینس در سال ۱۹۹۰، نام او نماد نبوغ بود؛هرچند پاسخ درستش به مسئله معروف مونتی هال، زمانی خشم هزاران ریاضی‌دانان را برانگیخت.
در تاریخ، افراد دیگری هم به‌عنوان نابغه‌های استثنایی شناخته شده‌اند: ویلیام جیمز سیدیس که گفته می‌شود IQ او ۳۰۰ بوده، آلبرت اینشتین، لئوناردو داوینچی، استیون هاوکینگ و کاترین جانسون از ناسا. البته باید این را هم در نظر داشت که خیلی از این اعداد تخمینی هستند و پیش از وجود آزمون‌های مدرن به‌دست آمده‌اند.
درهر حال، کارشناسان معتقدند هوش تنها در عدد خلاصه نمی‌شود. نظریه‌های مدرنی مثل”هوش سیال و متبلور” ریموند کتل، “هوش‌های چندگانه” هاوارد گاردنر و “هوش هیجانی” سالوی و مایر، نشان می‌دهند که درک، خلاقیت، احساسات و تعامل اجتماعی هم بخش مهمی از مفهوم هوش انسانی هستند. بنابراین شاید پرسش واقعی این نباشد که چه کسی باهوش‌تر است، بلکه این است که هوش را چگونه باید سنجید؟
برای مطالعه ادامه این مقاله، اینجا کلیک کنید.
