به گزارش یولن، سید عباس عراقچی وزیر امور خارجی با انتشار یادداشتی در «راسیاسیوودنیا روسیه» به تبیین روابط تهران و مسکو پرداخت که مشروح در پی می آید:
روابط ایران و روسیه که در طول تاریخ، بارها آزمون‌های دشوار را پشت سر گذاشته، امروز در مرحله‌ای قرار دارد که می‌توان آن را نمادی از همکاری‌های پایدار و آینده‌محور دانست.
این معاهده، نقطه عطفی است که نه تنها روابط دوجانبه را تقویت می‌کند، بلکه بستری برای نقش‌آفرینی مشترک در تحولات منطقه‌ای و جهانی فراهم می‌آورد. ایران و روسیه به عنوان دو کشور بزرگ و قدرتمند نقش برجسته ای در شکل گیری نظم نوین جهانی دارند. ایران با موقعیت استراتژیک خود در مرکز جغرافیای انرژی و تجارت بین‌الملل و روسیه به عنوان کشوری با منابع بی‌پایان، صنعت توسعه‌یافته و نفوذ گسترده، پتانسیل بسیار زیادی برای همکاری دارند.
این دو کشور جدای از ویژگی های جغرافیایی و اقتصادی، در اصول بنیادین نیز مشابه یکدیگر هستند. هر دو کشور با اقدامات یکجانبه و مداخله غیرقانونی در امور داخلی کشورها مخالف هستند. همکاری ایران و روسیه تنها یک تعامل دوجانبه نیست، بلکه پیامی برای همه کشورهایی است که به حاکمیت ملی، عدالت و چندجانبه گرایی معتقدند.
امضای قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه تنها یک سند سیاسی نیست، بلکه نقشه راه آینده است. این موافقتنامه تمامی جنبه های همکاری دو کشور را پوشش می دهد و به سه حوزه اصلی زیر توجه ویژه ای دارد.
اولین مورد همکاری اقتصادی، ایجاد روابط قوی تر است.اقتصاد نیروی محرکه هر روابط بین المللی است.
توافق جامع تاکید ویژه ای بر تقویت روابط اقتصادی بین دو کشور دارد:
– کریدور شمال – جنوب؛این پروژه بزرگ حمل و نقل ایران را به روسیه و از آنجا به اروپا و آسیا متصل می کند. با تکمیل این کریدور، مسیرهای تجاری بین دو کشور کوتاهتر و هزینه ها کاهش می یابد.
– تجارت و سرمایه گذاری؛ سال گذشته تجارت ایران و روسیه ۱۵ درصد رشد داشت و توافق جدید این روند را بیش از پیش تسریع خواهد کرد. دستور کار این همکاری شامل توسعه بازارهای مشترک تا سرمایه گذاری در پروژه های زیربنایی است.
دوم فناوری و علم است؛ هم ایران و هم روسیه پتانسیل تحقیقات علمی گسترده ای دارند. توافقنامه مشارکت جامع بستری را برای اشتراک دانش و همکاری در زمینه هایی مانند فناوری نانو، هوافضا، هوش مصنوعی و علوم پزشکی فراهم می کند. این همکاری نه تنها در سطح دولت، بلکه بین دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی دو کشور گسترش خواهد یافت.
و سوم فرهنگ و گردشگری است؛ تقویت روابط بشردوستانه. یکی از جنبه های نادیده گرفته شده روابط بین الملل، اهمیت مبادلات فرهنگی است. این توافقنامه راهبردی سفر گردشگران را تسهیل می‌کند و برنامه‌های فرهنگی مشترک ایجاد می‌کند و به دو کشور امکان می‌دهد یکدیگر را بهتر درک کنند.
ایران و روسیه با مشارکت فعال خود در سازمان هایی مانند سازمان همکاری شانگهای، گروه بریکس و اتحادیه اقتصادی اوراسیا، مدل جدیدی از همکاری های منطقه ای و جهانی را تعریف می کنند. این سازمان ها به نمایندگی از قدرت های نوظهور و مخالفان نظم تک قطبی، بستری برای هم افزایی و هماهنگی بیشتر ایران و روسیه ایجاد می کنند.
یکی از جنبه های مهم این توافق، تقویت همکاری ها در زمینه امنیتی و دفاعی است. ایران و روسیه تجربه ارزشمندی در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی دارند. چنین مشارکتی با هدف تقویت ثبات منطقه ای و جهانی نه تنها منافع دو کشور، بلکه منافع صلح جهانی را نیز تامین می کند.برخلاف ادعای برخی رسانه ها، این تعامل نه با هدف تهدید، بلکه برای تقویت امنیت مشترک و حفظ ارزش های انسانی است.
ایران و روسیه همواره بر ضرورت پایان دادن به بحران های انسانی تاکید کرده اند. نمونه هایی از این دیدگاه مشترک شامل همکاری در ارسال کمک های بشردوستانه به غزه و حمایت از قطعنامه های بین المللی برای پایان دادن به درگیری است. این تعهدات مبتنی بر اعتقاد مشترک دو کشور به عدالت و احترام به کرامت انسانی است.
توافقنامه مشارکت راهبردی فراتر از یک توافق است. این گامی برای ایجاد جهانی عادلانه تر و متعادل تر است. ایران و روسیه با آگاهی از مسئولیت تاریخی خود در حال ساختن نظم جدیدی هستند که در آن همکاری جایگزین هژمونی و احترام جایگزین تحمیل خواهد شد.همانطور که لئو تولستوی گفت: «آینده متعلق به کسانی است که می دانند چگونه عمل کنند.» بر اساس این چشم انداز، ایران و روسیه به سمت ایجاد آینده ای روشن برای مردمان خود و سایر کشورهای مستقل حرکت می کنند.
در پایان امیدوارم سال ۲۰۲۵ سال صلح، عدالت و عقلانیت باشد و این توافق فصل جدیدی را در روابط ایران و روسیه بگشاید که به نفع هر دو کشور و جامعه جهانی باشد.
315 315
