به گزارش خبرگزاری یولن، در بسترهای فسیلی «Lagerstätte» در «Vallecillo» در کشور مکزیک، دیرینه‌شناسان به کشفی تاریخی دست پیدا کردند؛ چندین فسیل در این منطقه به‌خوبی حفظ شده‌است که از یک گونه منقرض شده به نام «Ptychodus» بوده‌است.
این گونه در زبان فارسی «تاخورده‌دندان» نام‌گذاری شده‌است؛ فسیل‌های یافت شده استخوان‌های مفصلی کوسه‌ها و برخی از ساختارهای غضروفی و خطوط کلی بدن و حتی اندام‌های کوسه‌ها را به خوبی حفظ کرده بود. جزئیات فسیل‌های یافت شده، نشان داد که چگونه دندان‌ها و مهره‌های کوسه‌ها با بافت بدن آن‌ها تناسب دارند.
فسیل‌ها در نهایت تایید می‌کنند که «Ptychodus» نوعی کوسه متعلق به خانواده «Lamniform» است که شامل کوسه‌های سفید بزرگ است؛ در مقابل «Ptychodus» کوسه‌ها سفید امروزی کوتوله‌هایی آبزی هستند. طول آن ۹.۷ متر بود. دندان‌های آن‌ها نیزه‌های خردکننده‌ای بود که به حیوان اجازه می‌داد حتی سخت‌پوستان را در سبد غذایی داشته باشد.
تیمی از دیرینه شناسان به سرپرستی رومن ولو از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه می‌گوید: «نتایج ما از این دیدگاه حمایت می‌کند که «Lamniform» (رشته‌ای که مگالودون‌ها و سفیدهای بزرگ به آن تعلق دارند) از نظر اکومورفولوژیکی بسیار متنوع بودند.
«Ptychodus» ممکن است عمدتاً از طعمه‌هایی مانند آمونیت‌ها و لاک‌پشت‌های دریایی به جای بی‌مهرگان کف‌زی تغذیه می‌کرده باشد و انقراض آن در دوران کامپانین، بسیار قبل از بحران پایان کرتاسه، ممکن است به رقابت با لاک‌پشت‌های در حال ظهور مرتبط باشد.
از زمانی که اولین فسیل‌های دندان «Ptychodus» در انگلستان در سال ۱۷۲۹ پیدا شد، یک راز را به وجود آورد. بیشتر بقایایی که در قرن‌های بعد پیدا شده‌اند، دندان‌ها و مهره‌ها بوده‌اند، تنها قسمت‌های مشخصی از اسکلت کوسه و سایر استخوان‌های بدن این شکارچیان و بقایای غضروفی، تمایلی به ماندن در خاک نداشتند.
هر چند بازماندگان بدن آن‌ها پراکنده هستند اما آن معدود بقایایی که در سرتاسر جهان یافت شده‌اند، سرنخ‌های کافی برای اشاره به حیوانی که ما را ترک کرده‌است ارائه می‌کنند. گفتنی است که در حال حاضر بر روی کره زمین، کوسه‌هایی هستند که استراتژی تغذیه مشابهی را اتخاذ می‌کنند.
منبع: sciencealert
۲۲۷۲۲۷
